De laatste maaltijd in crisistijd - pagina 13

we daarin een waarborg hebben, dat onze zaken blijven bestaan, en dat we niet naar de werkverschaffing hoeven, en dat een dominé nooit in een concentratiekamp zal terechtkomen. W i e voor Gods aangezicht staat, ziet hoe langer hoe meer, dat het „hoe" van de vervulling van Gods beloften, Gode zij dank, door ons niet uitgemaakt zal worden. Anders zouden we de gaven der verlossing stellen boven den Gever ! Anders zou de verlossing in ons leven niet gaan in den weg van de afsterving van den ouden mensch en de opstanding van den nieuwen mensch, dan zou het geen geloof meer zijn, dan zouden we den laatsten maaltijd, de laatste kans en berekening in eigen handen kunnen houden. God verhoort altijd, want Zijn genade is ons genoeg. En de nieuwe mensch beklaagt zich niet, als Gods verlossing komt in de gevangenis, en aan het Kruis, en in de woestijn, en bij een weduwvrouw. Het wordt er alles grooter door. Maar dat ziet alleen het geloof. De „wereld" verstaat dat niet. Mijn broeder of zuster ! Zijt gij misschien ook aan uw laatsten maaltijd ? Wijd hem den Heere. Zoek eerst het Koninkrijk Gods en zijn gerechtigheid, en alles wordt u toegeworpen. Laat toe, dat God u helpen kan, dat Hij wonderen doet. W a n t het ongeloof verhindert den zegen van Gods trouw en kracht. Eens heeft de Heiland een ernstige preek gehouden, ook over de weduwvrouw van Zarfath. Leest Lukas 4 : 24 - 30 : „ M a a r ik zeg u in der waarheid : er waren vele weduwen in Israël in de dagen van Elia, toen de hemel drie jaren en zes maanden gesloten was, zoodat er groote hongersnood werd over het geheele land. En tot geen van haar werd Elia gezonden dan naar Serepta Sidonis, tot een vrouw, die weduwe was. En daar waren vele melaatschen in Israël ten tijde van den profeet Elisa, en geen van hen werd gereinigd, dan Naaman, de Syriër. En zij werden allen in de Synagoge met toorn vervuld, als zij dit hoorden. En opstaande, wierpen zij Hem u'it, buiten de stad, en leidden Hem op den top van den berg, op welken hun stad gebouwd was, om hem van de steilte af te werpen. Maar Hij, door het midden van hen doorgegaan zijnde ging w e g " Het ongeloof werpt Christus uit, werpt het wonder uit, werpt de eenige mogelijkheid der verlossing uit. En waar ongeloof is, moet Elia weggaan, moet Christus weggaan. W e e ons, indien Jezus in ons leven vol crisis geen wonderen en teekenen kan doen, vanwege ons ongeloof. Indien wij ons ergeren aan Zijn barmhartigheid, die alleen geloof vraagt, den laatsten maaltijd vraagt. Dat kan in de Kerk. In Zijn eigen stad, onder eigen volk. Indien de roep tot geloof en bekeering in uw nood bij u toorn en ergernis verwekt. Velen in Israël, maar juist de weduwe van Zarfath ! Velen in Israël, maar juist Naaman de Syriër ! Waarom ? Omdat ze geloof11

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen