Dat zij één zijn - pagina 60

58 en ze aanwijst! Ook de personen moesten genoemd worden, want blijkbaar gaat het niet tegen de obiectieve belijdenis, maar tegen het subiectieve gevoelen van sommige „voorgangeren der Doleerende Kerken". Maar het is wel zoo gemakkelijk geen namen en concrete zonden te noemen. Dan behoeft ook niets bewezen te worden, niet waar? Maar ter zake, wat is dan toch bedoeld met die onzuivere leer, niet van de Kerk, maar van enkele private personen? De „Historische Mededeelingen" geven ons licht. Daar heet het toch: „Wij zijn en blijven de Christ. Geref. Kerk, omdat ,,door de vereeniging de leer der wedergeboorte bij „den Doop niet alleen werd geduld, maar daaraan „plaats verleend in de vereenigde Kerken en aan de „Vrije Universiteit den discipelen worden inge,,prent." x) Allereerst moge ik opmerken dat ik niet goed 'het verschil begrijp tusschen het „geduld" worden van die leer en het plaats verleenen aan die leer. Die twee uitdrukkingen zijn hier vrijwel van gelijke kracht en de climax van het „niet alleen. . . . maar" ontgaat me, helaas. Maar voorts vind ik hier hetzelfde als in het bezwaarschrift; de confessioneele bezwaren worden niet nader omschreven, en men blijft in gebreke aan te toonen, waarom de 'leer der Wedergeboorte en des Doops van die „sommige" in strijd is met de belijdenis. Luister slechts: „Na al hetgeen reeds tegen deze leer is geschreven (N.B. in dit boekje is er nog geen letter tegen geschreven!!!!), achten wij het overbodig deze dwaalleer in al haren omvang te wederleggen! O, welk een vlucht uit het concrete! Hier is een dwaalleer van grooten omvang, maar ze behoeft niet aangegeven en weerlegd. Is dat misschien ambtsbediening? De „Mededeelingen" vervolgen: „Alleen willen wij slechts kortelijk verklaren, dat deze leer niet is de leer van de Gereformeerde Kerk, dat ze strijdig is met de Heilige Schrift en eindigt in de leer van den afval der heiligen". Drie zware dingen aldus. Zijn die niet een bewijs waard? Wel neen, er volgt geen woord van bewijs. Dat is immers het gemakkelijkst?

')

Historische Mededeelingen, pag. 33.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen