Verbondsmatige zelfbeproeving - pagina 36

Gelijk wij de wedergeboorte constateeren uit zijn openbaringsverschijnsel van het geloof. c. Laat ons de Schrift zoozeer in het onzekere, daar kan alleen de leer des verbonds ons eenig licht schenken, en ligt er in heel de Schrift geen tegenspraak tegen de stelling, dat waar het verbond onzen staat bepaalt, en ook den staat der kinderen zoodat wij omtrent hen niets hebben te onderstellen, maar er een positieve uitspraak kan gedaan worden, de wedergeboorte met het verbond gegeven is en de uitverkoren kinderen vanaf hun levensaanvang den Geest deelachtig zijn. E n zelfs wanneer de wedergeboorte later geschiedde, zou dit nog niet den regel ontkennen. Zijn er in de kerken geen families in welke de verbondslijn is afgebroken door ongehoorzaamheid, door heimelijken afval vanwege het ongeloof, ofschoon zij nog met eere als christenen worden genoemd om hun uitwendig-sierlijken wandel, ook al weigeren zij de beloften Gods te aanvaarden, Hem te vertrouwen? E n is de tucht zoo zuiver, dat er geen onkruid voortwoekert in de gemeenten, dat er geen gezinnen zijn waar de Geest niet woont, en waar de regel des verbonds niet voortgaat, vanwege de vele heimelijke of (niet bestrafte) openbare zonden? Zouden wij waarlijk durven beweren, dat in alle gezinnen die tot de kerk behooren, waarin de tucht zoozeer verslapt, de verbondslijn, de s t a a t - bepalende verbondslijn werkelijk doorloopt? En dat God in Zijn barmhartigheid niet door latere wedergeboorte opnieuw in het verbond zou inlijven. Daarom breekt dit alles den regel niet, dat het verbond de staat bepaalt, en dat bij de geloovigen (! i) de Geest wordt overgeleverd op de kinderen en kindskinderen tot in verre geslachten zoolang niet door verbondsbreuk (ongeloof) die Geest wijkt van ons en van onze kinderen (omdat ook de bondsvloek doorwerkt!) al blijft God de barmhartige om van de uitgerukte takken jonge twijgjes opnieuw vroeg of laat in Christus te enten. d. En waarom zouden wij het zwaartepunt in onze besprekingen altoos moeten leggen in de wedergeboorte, d.i. i n w a t v o o r o n s verborgen i s ? Is het feit dat de Schrift zoo weinig daarover spreekt, ons niet tot leering? Z e g t het ons niets, dat de Schrift ons altoos weer verwijst naar wat o p e n b a a r is, ons roept om onze verantwoordelijkheid te verstaan? Daarom handhaven wij, terwijl wij nalaten om curieuselijk onderzoek te doen naar dingen die voor ons te hoog en te wonderlijk zijn, dat in het verbond onze staat van Godswege is bepaald, en dat ieder die ongehoorzaam is een breker is van het verbond en verloren gaat, als hij zich niet tot God bekeert; hetgeen aan de kerk, om dit schriftuurlijk beginsel te kunnen hoog houden, de ontzaglijk dure verplichting oplegt, om in strenge tucht te waken dat het verbond niet wordt ontheiligd, en wij daardoor in onze theorieën worden verstrikt, omdat zij in de praktijk niet houdbaar zouden blijken. e. Het voert te ver om in den breede te spreken over het verband tusschen doop en wedergeboorte. Toch wil ik in verband met het voorgaande daar iets van zeggen, X7

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen