De ceremoniëele wet - pagina 6

das

ein Innerliches, Uebersinnliches, dem religiösen Gebiete An-

gehöriges darstellt und

zur

licher Verhältnisse dient Wat

nu

den

Veranschaulichung

göttlich—mensch-

noemt

Christus

doch

op

").

Mozaïschen

beelden

cultus betreft, moet het symbolische

Witsius

Christus,

past

vs.

13

II

Sam

7 : Daar

is S a l o m o type v. d.

alleen o p S a l o m o , niet o p Christus past vs. niet

ten volle

(Lib.

IV,

C a p . V I , 9, p. 639). D e vierde canon :

„Sufficit

habe,

praestantissimae, quae in antitypo eminentissimo m o d o reperitur.

h. dass in ihm die neutestamentlichen Verhältnisse vor-

ut

14; beide

karakter worden toegestemd, „dass er aber einen typischen Charakter d.

aliquando,

o p S a l o m o , past vs. 12. O p

in

tenuis

imago sit rei

Voorbeeld

bestimmt

op, dat sommige dingen o p Christus, andere dingen bij eenzelfde

(S.

15).

Niets is echter zekerder, dan dat

(Cap. VI,

admodum

gebildet seyen, das wird von Vielen bezweifelt, von noch Mehreren verworfen

Hebr. 7 : 3

typo

10). D e vijfde canon wijst er

de schrijvers van het N. T. aan den Mozaïschen cultus dit typisch

type o p Zijn Kerk, die Zijn lichaam is, moeten betrokken worden

karakter

(Lib.

IV

van

Izaäk.

toekennen,

cf.

Col.

2 : 17, G a l . 3 : 2 4 en den brief

a. d. Hebr. Tegen

de typiek

bezwaren (S.

van

Coccejus

c.s.

heeft

Bähr

echter

drie

18). Ten eerste het gebrek aan een ideëele opvatting

Men niet

Cap.

VI

no.

11,

p.

640).

Voorbeeld :

de offerande

kan het B ä h r toestemmen, dat men met deze

ver

komt.

Te

meer,

daar zij

niet

uitsluiten,

„canones' dat Witsius

van den samenhang tusschen oud en nieuw Verbond : „der Stand-

zelf kwam tot een opvatting van den Mozaïschen cultus, die zonder

punkt

Schriftuurlijken

ist ein

zu äusserlich historischer....

hängt ein zweiter genau zusammen : der

Typen

verfahren Folge

an

festen

war,

seyn

Principien

wovon

musste.

es fehlte

und

Unsicherheit En

de

„Mit diesem M a n g e l bei

Gesetzen,

und

Deutung

nach denen zu

Willkür

regels b.v.

der

van

die natürliche

Witsius

oeconomia foederum I V 6 § 7 vlg. zijn, volgens Bähr,

in te

wij

plaats,

deze

medegedeeld,

na

derde regels

argument van

te gaan.

weergeven,

Witsius,

Witsius

onder

VI

D e Typis

p.

636

VII—XI

de

volgende

no.

Typorum.

sqq.

In

dat

is

door

geeft ze in

foederum Dei cum hominibus libri quattuor' Cap.

geweest,

om

vaag

het hier de

Bähr „De

zelf

niet

oeconomia

(Editio tertia) Lib. I V Caput

geeft

Witsius

vijf „ C a n o n e s de explicatione

D e eerste canon is, dat wij nauwkeurig moeten letten

grond

bijzonderheden

af

te

beelden

de twee naturen van Christus (a.w. 7

)

Het derde bezwaar van B ä h r c.s.

is

de

(S.

„verklaarde.'' Z o o is b.v.

de ark gedeeltelijk van hout, gedeeltelijk van goud

Lib. I V , C a p . 6, 41, p. 656.)

type

Bährs

om

hem

De

en te onbepaald. Voor

volgens

tegen

de

typiek

van

Coccejus

miskenning van de natuur en van het wezen van het

18).

Men

heeft

de betrekking

van den

„Ritualcultus"

o p het heden volkomen miskend, en slechts zijn profetisch element laten

gelden.

Toch

kunnen

wij

niet

nalaten

reeds

merken, dat het Gereformeerde standpunt anders Bähr zelf.

Plaatsruimte

ontbreekt

duiden.

is dan dat van

ons, anders zouden wij gaarne

een lang citaat geven. N u volstaan wij te

hier o p te

met

Bährs meening

aan

Volgens hem is de Mozaïsche cultus „bildliche sinn-

liche Darstelling der

Mosaischen

Religion und nicht der christlichen ;

o p het prototype Jezus, dan zullen wij des te meer eer toebrengen

die sinnliche Form, die er trägt, muss also auch zuerst und zunächst

aan

Gods

auf die eigenthümlich Mosaischen und Israelitischen Religionsideen

type

en

wijsheid

het

en

waarheid wegens het formeeren van het

feit, dat hij, die door het type werd afgeschaduwd,

er zoo nauwkeurig aan beantwoordde (VI, 7, p. 6 3 8 — 6 3 9 ) .

De

tweede is : dat wij met vrees en beven moeten te werk gaan „ne mysteria fingamus ex proprio corde nostro." ( C a p . VI, 8, p. 639). D e derde canon luidt : rem

typum

Christi

„Ubi jam constat, personam aliquam vel

esse, non est existimandum, omnia, quae in

ista vel persona vel re inveniuntur, rationem typicam habere. Fieri enim potest, ut in eodem contextu quaedam soli typo propria sint, quaedam

soli

antitypo,

quaedam utrique corrmunia.

Als voor-

') V g l . o o k Hermanni W i f s i i Miscellaneorum sacrorum Libri I V en wel Liber II. W i f s i u s acht het Apostolische voorbeeld norm (Lib. II, 3). C f . W i t s i u s ' methode toegepast.b.v. o p p. 4 0 1 , 4 0 2 , 411 (Lib. II, 11, 12, 2 5 ) . W i t s i u s heeft Spencerus heftig bestreden W i t s i u s was een gematigd Coccejaan. Coccejus is de man der z.g. n. foederaal-theologie en taxeerde de Oud-Testamentische bedeeling van het genadeverbond te laag. Hij stond zeer vrij tegenover de Schrift. V g l . over hem C h r . Ene. I bl. 4 7 0 — 4 7 1 , Diestel Geschichte des Alten Testamentes in der christlichen Kirche S . 5 2 8 ff., P . R . E. 3 I V 5 186 ff. vooral S . 191). Bijbelsch H a n d b o e k I bl. 3 7 2 noot 3 . In den tweeden druk noemt B ä h r het voornaamste bezwaar tegen de typologie van Coccejus, dot zij tusschen type en symbool geen onderscheid maakt en in de cultussymbolen slecht typen ziet (I* S . 82).

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen