Verbondsmatige zelfbeproeving - pagina 21

Der verdoemenis onderworpen. In Christus geheiligd. Twee uitersten worden openbaar bij iedere geboorte uit een tak" die den wijnstok Christus is ingelijfd. En hier roemt de barmhartiqheid tegen a het oordeel! E n nu lette men wel dat de Schrift nergens zegt, dat wanneer de kinderen zich later bekeeren, zij Zijn eigendom zullen worden. Het verbond, zoo zagen wij, belooft niet toekomstige genade op voorwaarde van bekeering, maar het geeft genade. Ook aan onze kinderen die altoos in de ouders begrepen zijn. Ik noemde zooeven Jesaja 59 : 21 „Mij aangaande (d.i. wat Mij betreft), dit is Mijn verbond met hen, zegt de Heere, Mijn Geest die op u is, en Mijn woorden, die ik in uw mond gelegd heb, die zullen van uw mond niet wijken, noch van den mond van uw zaad, noch van den mond van het zaad uws zaads, zegt de Heere, van nu aan tot in eeuwigheid toe". W a t Hem betreft! Het zal dus aan Hem niet leggen! Zoo diep daalt God in het verbond tot ons neer, dat Hij in onze spraakvormen Zich op zulk een wijze openbaart, het volle accent leggend op onze verantwoordelijkheid. Het is alsof Hij zegt: de mensch moet het nu zelf maar weten. Als Geest en W o o r d niet bij hem blijven en bij zijn zaad, dan hebben de menschen het zichzelf te wijten. Gods barmhartigheid is ruim genoeg. En dan is opmerkenswaard dat de Schrift niet zegt: Mijn Geest en Mijn W o o r d zal ik geven aan u en aan uw zaad, neen, maar: Mijn Geest en Mijn W o o r d zullen niet wijken van uw mond (en wat den Geest betreft: uit uw hart). E r wordt dus van uitgegaan dat Geest en Woord bij ons en bij ons zaad en bij het zaad van ons zaad tot in verre geslachten Z I J N . Die Geest wordt als het ware evenals het Woord overgeleverd van geslacht op geslacht. Hij woont en blijft wonen in de tenten der vromen, en wijkt niet van onder ons dak, ook al wisselen de geslachten. Dat is het verbond. Z o o ontzaglijk rijk. Als men vele christenen hoort spreken, schijnt het wel alsof zij de liefde Gods te groot Zijn genade te ruim vinden. W a n t met een mond die vol is van Gods vrije genade, dragen zij een hart dat vervuld is met remonstrantisme. En daarom berooft menigeen zichzelf de troost van het verbond J-r zijn natuurlijk vele vragen te stellen, omdat wij zoo qraaq onderzoeken dingen die voor ons te groot en te wonderlijk zijn; maar ? p r , ' \ e r t h a n s slechts om te doen om de heerlijkheid des verbonds n l een JLZJen' 9e betrekkm t l , ditf slecht? 9 n 9 om erVulde toekZjen

j e n COndlties doch Geest h f T ' Sjeest h e e f t gegeven.

inhoudt

dat God ' ns ** Zichzelf in gesteld, waarbij Hij ons maar niet bel te f W f geschonken voor verre veel meer. Zichzelf, den Christus, den

, , \ e f vybond is onze staat bepaald. nd hee verkil / ' G d o n s e e n Achtbaar teeken van onze S , HPPP^e9ueVen' W i e b o n d e l i n 9 die IS Christus ingelijfd. 2iinH j eeuwige leven. Daar filosofeeren wij niet over, ziende op de praktijk, doch daaromtrent laten wij ons slechts 22

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen