Kerkelijke kwestie te Nunspeet - pagina 12

aanstonds naar de classis! En dan ging het gerucht weer: „Nu hebben we wat, nu gaat hij er uit, hij wordt geschorst! Laat hij nu maar gauw zijn ontslag nemen!" Prof. Schilder schrijft in de Reformatie van 3-4-'36 dat er „op de volgende classisvergadering wat dreigde te gebeuren, aan welke vergadering Ds. T. zich thans heeft onttrokken". Och, volgens opposanten, die telkens de gemeente in beroering hebben gebracht, ook terstond na de laatste bekendmaking, zoodat zij en niet wij aan woordbreuk schuldig staan, dreigde er telkens wat te gebeuren, als er classisvergadering gehouden zou worden. Meer dan eens kwamen er broeders en zusters, opgeschrikt door allerlei dorpsgeruchten, met tranen in de oogen aan de pastorie vragen, of de opposanten nu hun zin zouden krijgen of hadden gekregen, dat wij voor het laatst hadden gepreekt! Maar ter zake. Hoewel wij meenden, dat wij het met 1905 eens konden zijn, en wij nooit anders behoefden te preeken (hoewel bezwaarden na elke verklaring overal de meening ingang wilden doen vinden, dat wij nu „heel anders moesten preeken, niet meer Christelijk Gereformeerd, maar Gereformeerd, daar het anders gauw met „hem" afgeloopen zou zijn", dus dat wij een zwenking gemaakt hadden en van inzicht veranderd waren, waardoor de gemeente zich eigenlijk van ons zou moeten afwenden) zoo moesten wij langzamerhand wel tot de conclusie komen, dat onze opvatting in de Geref. Kerken niet duldbaar was. Dat er op den duur geen plaats voor ons zou zijn in de Geref. Kerken, tenzij, tenzij we van inzicht zouden veranderen. Langzamerhand, schrijven wij (en intusschen spraken wij er eens met deze en gene over), waartoe medewerkten: a. de ondraaglijke houding van bezwaarden in het kerkgebouw, onder den dienst des Woords en der gebeden, en „uitingen, waardoor de eenheid, broederlijke liefde en vrede niet werden bevorderd, ja werden tegengewerkt, enz." (zie schrijven, onderteekend door 351 belijdende leden), die meenden, dat er voor hén in Nunspeet geen plaats zou zijn, omdat zij de leer van de Geref. Kerken waarlijk lief hebben. Ja, hierom (aldus schrijven deze 351 broeders en zusters), hierom zouden zij zelfs een scheuring willen bevorderen of billijken "; b. het feit, dat meerdere opposanten enkele classispredikanten herhaaldelijk bezochten, en (naaf veler oordeel) na hun bezoek, nog meer dan anders onhebbelijk optraden (de vraag werd geuit: zouden ze weer voet gekregen hebben, omdat zij Gereformeerd blijken te zijn en wij niet? Ons werd eens bij gelegenheid van een bezoek bij Ds. Van Herksen te kennen gegeven: „Die en die broeder heeft een goede Gereformeerde opvatting omtrent het verbond", waaruit wij dus onze conclusies konden trekken); c. van een classispredikant ontvingen wij de waarschuwing: „Maak van 1905 s.v.p. een eerlijk (onderstreept) gebruik tegenover de broeders, die, hoezeer zij ook misschien het „suaviter in modo" vergeten mogen hebben, toch oprecht aan de Geref. Kerken verbonden zijn en voor hun belijdenis opkomen. Laat die bezwaarde broeders uw liefde en medegevoel voor de Gereformeerde (onderstreept) waarheid bemerken". Dat was 20 Februari 1936; d. intusschen hadden ons ook verschillende goed schriftuurlijke geschriftjes van den z.g. „Vriendenkring" in de Geref. Kerken, ons toegezonden, tot verder nadenken gebracht, eveneens verslagen van het refe10

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen