Vreugde en vreeze - pagina 6

4

entwintigste vers, waar het heengolft over de hoofden van de jubelende schare: „Vreest slechts den Heere, en dient Hem trouwelijk met Uw gansche hart; want ziet, hoe groote dingen Hij bij ulieden gedaan heeft! Maar indien gij voortaan kwaad doet, zoo zult gijlieden, als ook uw koning, omkomen." Ziedaar, een tijdwoord te midden van een feestvierend volk. Of wilt gij, toegepast op onze dagen, „Een stemme Gods temidden van Neêrlands feestvreugde/' Deze stemme Gods vertolkend, leggen wij in het midden van Nederlands volksvreugde neer le. Een gepaste herinnering. 2e. Een heilzame vermaning. 3e. Een strenge bedreiging. I. Een gepaste herinnering. Er is feest in Israël! En geen wonder, een jeugdig vorst zal thans worden gekroond in het midden zijns volks. Al het volk is naar Gilgal heengestroomd, waar de plechtigheid geschieden zal. Daar staat de jonge vorst, stralend van vreugde te midden van zijn volk, dat hem met feestgedruisch begroet. Saul toch, zoo lezen wij, „verheugde zich aldaar gansch zeer, met al de mannen Israëls." Vreugde dus bij Vorst en volk. Is het niet een treffende overeenkomst met de vreugde van ons volk? Staat daar niet plotseling in ons midden een jonge Vorst, die zich verblijdt te midden van ons jubelende volk? Gewaagt hij zelf niet van een „blijde incomste" als zijn eerste woord tot het Nederlandsche volk is een woord van „innigen dank" voor de hartelijke ontvangst, welke hem in Nederland ten deel gevallen is? Is er niet daérom zulk een vreugde bij ons volk, dat Prins

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen