De oecumenische beweging en Rome - pagina 6

omdat zij niet in concreten vorm zichtbaar is, komt de algemeene. christelijke Kerk, waaraan wij moeten gelooven, omdat zij wel in concreten vorm zichtbaar is. W i j kunnen begrijpen, dat N e w m a n ten slotte Christus' blijvende tegenwoordigheid nog concreter zag in het Sacrament des Altaars. De Kerk als Civitas Dei, als Godsstaat, weerspiegelende het Koninkrijk Gods hier op aarde, in zich bergende de realiteit van een verborgen hoogere wereld en beschikkende over bovennatuurlijke geestelijke krachten, in werking gesteld door haar goed functioneerende organen, wij hebben hier een mystisch kerkbegrip aan het magische grenzende. N e w m a n, zegt v. d. P o l terecht, was mysticus. En het is daarom, dat ik niet anders dan ten ernstigste tegen een oecumenisch streven, dat de richting van N e w m a n uitgaat, moet waarschuwen. Volgens N e w m a n moet men trachten te komen tot een in uiterlijk waarneembaren vorm zich openbarende algemeene christelijke Kerk, die door haar functies en organen ook de groote menigte onder beslag kan krijgen. Hier komt het er voor den protestant op aan halt te houden. Laten wij allereerst vragen, wat wij onder mystiek hebben te verstaan. W i j betreden met die vraag een terrein vol voetangels en klemmen. Wanneer wij hieromtrent de meening van honderd menschen vragen, krijgen wij honderd verschillende antwoorden. In het grieksche heidendom was de mystiek de verborgen kennis van de hoogere wereld van den in de mysteriën ingewijde. W i j willen ons echter daarmede niet bezig houden, maar liever vragen, wat wij onder christelijke mystiek hebben te verstaan. In de Middeleeuwen was de verborgen Godskennis der mystieken een geheel andere dan de Godskennis, die op de scholen door middel van het discursieve denken, door redeneeringen en logische gevolgtrekkingen werd onderwezen. Naast deze scholastiek in engeren zin, stond een andere, die leerde, dat men met God in gemeenschap kon komen van het centrum van den geheelen mensch uit. Het is niet te ontkennen, dat in die dagen, waarin de aristotelische wijsbegeerte, die eenzijdig den nadruk legde op de functie van het verstand en de menschen vrijwel in de kou liet staan, de mystiek door haar warmte weldadig aandeed en als correctief van het intellectualisme het christendom voor verstarring heeft be-

7

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen