De oecumenische beweging en Rome - pagina 3

daarvan roomsche tendenzen hadden, die ik veel meer vind in de kringen van vele neo-calvinisten, waarin men van de verdienstelijkheid van goede werken nog niet zoo geheel afkeerig is, waar het geloof wordt opgevat als een toestemmen van wat de Kerk leert, waar de Bijbel wordt beschouwd als het letterlijk geïnspireerde W o o r d van God, waar men onvoorwaardelijk zijn eigen inzichten „gevangen" geeft, onder het gezag der Kerk, waar men godsdienstige machtspolitiek oefent en nog zooveel meer, waarvan echter in het boek van Dr. v. d. P o 1 geen spoor is te vinden. W i j zijn den schrijver dankbaar, dat hij ons N e w m a n in zijn doorwrochte studie doet zien in zijn bijzondere beteekenis voor het oecumenisch vraagstuk. Ik zie echter die beteekenis in negatieven zin. Dr. v. d. P o 1 zegt heel duidelijk, men leze slechts zijn slotbeschouwing op blz. 294, dat N e w m a n geen oplossing geeft. Ik zou het liever beslister willen zeggen: den kant, door N e w m a n ons gewezen, moeten wij niet uit. Met welke vraagstukken het oecumenisch denken te worstelen hebbe, het antwoord, dat N e w m a n geeft, moeten wij zeker niet hebben. N e w m a n kon niet gelooven in een openbaring enkel vervat in woorden en leerstellingen. D a t zal iedere protestant hem van harte toestemmen. Hij kon ook niet gelooven in een openbaring, die slechts tot het verleden behoorde. Ook hierin gaat de protestant van harte met hem mede. Hij kon evenmin gelooven in een vermeende openbaring, die het product was van het denken en droomen der menschen. Ook op die bewering zegt de protestant van harte amen. Het dilemma waarvoor N e w m a n stond was: öf geen openbaring, óf een concreet gegeven openbaring in het hier en nu. Hij ziet die openbaring in de Kerk van Christus, die de uitbeelding en ontplooiing is van den Eeuwige in den tijd, gegeven in Christus, het vleesch geworden W o o r d . D e Kerk was voor hem een integreerend deel van de openbaringswerkelijkheid van Christus, het Koninkrijk van Christus op aarde. Christus wilde de zijnen door een zichtbaren band tot één lichaam vereenigen. Met haar ambten en sacramenten moest de Kerk de onfeilbare waarborg zijn inzake de geloofsopenbaring; orde, regel, tucht, moesten dienen als grondslag voor een onfeilbare overlevering en interpretatie van de volle openbaringswerkelijkheid.

4

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen