De Dordtsche Synode en het Supra-lapsarisme - pagina 8

6 aanvaard, dat dit geding al sinds lang tot duidelijkheid is gebracht. Vooreerst hebben de Gereformeerde Kerken in haar uitspraak van 1905 beslist, dat er door de Synode van Dordrecht geen oordeel is geveld over deze kwestie en dat zij het geschilpunt tusschen supra- en infra-lapsarisme gelaten heeft, voor wat het is. Vervolgens heeft Dr. K. Dijk in zijn proefschrift: „De Strijd over I n f r a - en Supra-lapsarisme in de Gereformeerde Kerken van Nederland" op blz. 242 gezegd: De Synode heeft het object der praedestinatie onbeslist gelaten. Zij heeft in hare Canones geen dogmatische uitspraak gegeven inzake deze quaestie, hare beslissingen zijn geen systematisch-wetenschappelijk exposé, waarin ze het object gedefiniëerd heeft, maar zij heeft de methode overgenomen, die ook door de andere symbolen is gevolgd, n.1. dat terwille van de eenvoudige geloovigen niet a priori maar a posteriori geredeneerd is, en men de dingen heeft beschouwd a parte exequutionis Decreti en niet a parte Dei decernentis (d.w.z. van de zijde van de uitvoering van het besluit en niet van de zijde van Gods verborgen raad; v. d. Sch.). Leg hiernaast een brief van Polyander, professor te Leiden en lid der Synode, die met Thysius en Wallaeus eenparig zijn oordeel heeft gegeven in infra-lapsarischen geest. Deze schrijft: „nostra Synodus Calvini, Bezae, Piscatoris et aliorum sententiam de ob~ jecto praescientiae divinae ad hominis praedestinationem restrictae silentio praemittit. (D.w.z. dat onze Synode het gevoelen van Calvijn, Beza, Piscator en andere theologen omtrent het voorwerp der praedestinatie met stilzwijgen is voorbijgegaan; v. d. Sch.) Men zou geneigd zijn te vragen: w a t hebben wij nu nog meer getuigenis van noode? Voeg hierbij, wat in de laatste maanden over dit geschilpunt in de kerkelijke pers geschreven is en hoe gemakkelijk een lans gebroken is voor het supra-lapsarisme (zie de Saambinder, orgaan van de Gereformeerde Gemeenten) en wij zijn uitgekomen, waar wij wilden wezen: De Synode van Dordrecht liet dit „diepgaand verschil" aan zijn plaats. Toch lijkt het mij toe, dat men zich op deze manier wat al te gemakkelijk van dit probleem afmaakt, en dat men niet vrij is van een aprioristische voorstelling, die de tendenz verraadt om voor het supra den weg te banen. Neem bijv. het schrijven van Polyander, wanneer deze zegt, dat de Synode het gevoelen van Calvijn c.s. met stilzwijgen is voorbijgegaan, dan bewijst dit slechts, dat de Synode het met Calvijn eens is geweest. Hoe de gedachten over Calvijn waren, blijkt wel

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen