nieuws van de vereniging

Verslag regio-vergadering te Gouda 29 april 1981

De rechten van de mens in de Sovjetunie.

Wat is het verband tussen het communistische systeem en de rechten van de mens? Met deze vraag begon de heer W. Büdgen uit Gouda aan zijn inleiding, die hij hield op de regiovergadering van 29 april j.1. te Gouda bij de fam. Molenaar.

De heer Büdgen gaf ons eerst een korte kernschets van een communistische staat als de Sovjetunie. Daarna vertelde hij ons wat de rechten van de mens inhouden in de S.U.

De rechten van de mens hebben daar een communistische vulling gekregen. Ze mogen niet in strijd zijn met de communistische leer. De rechten van de mens zijn daarom vaak drastisch ingeperkt. De vrijheid van vrije meningsuiting bijvoorbeeld. Ieder geschrift in de S.U. staat onder censuur. Deze censuur is officieel georganiseerd. Er zijn ongeveer 70.000 censoren die er een dagtaak aan hebben. Ook zijn alle drukpersen in handen van de staat.

Zo is er dan ook nog de vrijheid van godsdienst. Die is er helemaal niet. Alleen de officieel erkende kerk heeft heel beperkte vrijheden. De KGB zit in de kerkeraad en alleen personen boven 18 jaar mogen de dienst bijwonen.

De heer Bu'dgen had voor ons vier discussievragen opgesteld, waarover na de pauze in de twee gevormde discussiegroepen levendig werd gediscussieerd.

Deze vragen luidden:

') De wijze waarop in het comm. systeem met de mensenrechten wordt omgesprongen wijzen we af; hoe ligt dat ten aanzien van het Westerse (democratische) systeem?

Is er sprake van een bepaalde voorkeur? Waarom (niet)?

2 ) Heeft een regering volgens artikel 36 van de N.G.B. eigenlijk niet dezelfde (totalitaire) vorm als een comm. regering? Kun je verschillen aangeven?

3 )Kun je eigenlijk wel spreken van mensenrechten? Heeft de mens door en na de zondeval niet alle rechten verspeeld? Hoe zit dat?

4 ) In de Sovjetunie sta je als kerkelijke groepering in feite voor de keus om óf verregaande overheidsbemoeienis in het kerkelijk leven te accepteren (legaal) óf in het geheim te functioneren met het risico van straf en vervolging (illegaal). Wat moeten wij doen als we hier nog eens voor een dergelijke keus geplaats worden?

Wim de Wit.

Sektie studerenden.

Regio-avond te Rotterdam over het Zionisme met als inleider J. Nuyt.

Het streven van de Joden sinds de vorige eeuw om terug te keren naar Palestina, het centrum van hun godsdienst, noemen we Zionisme. In de Bijbel kunnen we al over de verstrooiing van de Joden lezen; er waren Joodse gemeenten in Europa en Klein-Azië. Na de verwoesting van Jeruzalem in het jaar 70 is er geen sprake meer van een Joodse staat. De Joden, over de hele wereld verstrooid, hadden alleen nog hun religie als samenbindende kracht.

We lezen in de Bijbel ook al over anti-semitisme, namelijk in de boeken Esther en Handelingen. Nero vervolgde de Joden. In de Middeleeuwen werden er duizenden Joden vermoord tijdens de kruistochten en de pestepidemieën. Hitier, de vernietiger van zes miljoen Joden, leefde in een tijd van anti-semitisme in geheel Europa.

De geestelijke vader van het Zionisme, Theodor Herzl (1860-1904), was eerst een voorstander van assimilatie. Als journalist volgde hij de Dreyfus-affaire. Dreyfus was een Joodse officier in het Franse leger die vals beschuldigd werd van verraad. In die tijd was het antisemitisme sterk in Frankrijk. Zo werd Herzl door de omstandigheden Zionist. Hij publiceerde "Der Judenstaat". Op het eerste Zionistische Kongres werd verklaard dat alleen Palestina de Jodenstaat kon worden.

In de tijd van Herzl kochten rijke Joden, in strijd met de geldende Engelse wetten, grote stukken land in Palestina. In 1917 kondigde Engeland, als dank aan Weizmann (1874-1952) voor zijn grote verdiensten voor de Engelse wapenindustrie, de Balfourdeclaration af; de Engelsen zullen de Joden niet belemmeren bij hun terugkeer naar Palestina. Het Zionisme werd sterk gestimuleerd door diskriminatie, jodenhaat, de Russische progroms en de

Tweede Wereldoorlog. In 1948 wordt de staat Israël geproklameerd.

Binnen het Zionisme zijn de volgende stromingen te onderscheiden:

- Politiek-Zionisme: nationalistisch, Israël moet een staat worden als alle andere staten.

- Anti-Zionisme: de ballingschap is een teken van verstoting door God, alleen een zichtbaar Goddelijk teken kan de terugkeer naar Palestina veroorzaken.

- Religieus-Zionisme: hoewel de diaspora een straf van God is blijft het de plicht van de Jood om naar Palestina terug te keren; land, volk en religie horen bij elkaar.

Als we het Zionisme met het Christendom vergelijken valt op dat beide naar een zeker isolationisme streven. Het Zionisme is duidelijk tegengesteld aan de Christelijke leer, in het verwerpen van de Heere Jezus als de Messias, in het vervullen van de wet als het hoogste doel en in de gerichtheid op een aardse staat.

Gerrit Boonzaaijer

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen