Rondom de scholen

Rondom de scholen

Interview met de heer J. Harens, directeur van de Eben-Haezerschool in Rhenen

De Eben-Haëzerschool heeft in oktober jl. de verbouwing afgerond. Vijf prachtige leslokalen zijn erbij gekomen en twee lokalen onder de grond: voor handenarbeid en textiele werkvormen. Verder is er een schitterende schoolhof gekomen. Redenen genoeg om de directeur, de heer J. Karens, enkele vragen voor te leggen en u te informeren over deze school die gelegen is op het hoogste punt van de Grebbeberg.

Meneer Karens, een uitbreiding met maar liefst zeven nieuwe lokalen is nog al wat. Wat is de reden geweest voor deze uitbreiding?
De uitbreiding is een gevolg van de combinatie van groei én klassenverkleining. In cursusjaar 1994 startten we met 12 groepen, terwijl we D.V. in cursusjaar 2001-2002 met zestien groepen hopen te beginnen. De laatste jaren waren drie groepen gehuisvest in noodlokalen, waarvan we konden aantonen dat de behoefte voor huisvesting permanent aanwezig was. Bij de aanvraag voor uitbreiding is naar de gemeente toe aangegeven dat we de middelen die beschikbaar zouden komen voor een tweede speellokaal, gebruiken zouden voor het bouwen van twee vaklokalen. Hoewel we nog geen recht hadden op een zestiende groepslokaal heeft de gemeente tóch haar medewerking gegeven voor de bouw. Het werd zelfs gefinancierd, waarbij wel de toezegging van het bestuur is gedaan dat de kosten zouden worden terugbetaald als bleek dat binnen enkele jaren dit zestiende groepslokaal niet nodig zou zijn.

Meer dan de helft van de kinderen komt uit de Betuwe. Lag de bekostiging van de uitbreiding niet gevoelig bij de gemeente Rhenen?
Gelukkig hebben de ouders de vrijheid om hun kinderen te sturen naar de school van hun keuze en heeft de gemeente een huisvestingsplicht. Er is wel overleg geweest met de gemeente over deze zaak, waarbij de gemeente erop JAARGANG 30 NR 1 42 aandrong de mogelijkheden te onderzoeken voor een eventuele school in het Betuwse voedingsgebied. Er is een (inmiddels jaarlijks) overleg geweest met het schoolbestuur in Opheusden over de mogelijkheden, terwijl het bestuur van onze school tevens contact heeft gehad met verschillende Betuwse gemeentebesturen. Maar mede door herindelingsactiviteiten kon niemand enige toezegging doen. De gemeente Rhenen heeft toen gevraagd naar onze toekomstige langetermijnvisie met betrekking tot de groei van de school. Het toen geschreven beleidsstuk is door de gemeente geaccepteerd: op de huidige locatie doorgroeien naar een zestien-groepige basisschool. Mede door het jaarlijkse overleg met Opheusden proberen we de groei wat te sturen: nieuwe gezinnen uit Resteren die zich bij ons aanmelden, worden gewezen op de mogelijkheid om de school in onze zustergemeente te gaan bezoeken.

Er is gekozen voor twee lokalen onder de grond, één voor handenarbeid en één voor textiele werkvormen. Was een computerlokaal geen optie, gezien de huidige ontwikkelingen op het gebied van ICT?
We hadden ervaring met een kelderruimte en aangezien Rhenen hoog en droog ligt, is dit een pracht oplossing. Door het creëren van lokalen handvaardigheid en textiele werkvormen ondergronds, kwam onze gemeenschapsruimte vrij, die onder andere voor handvaardigheid werd gebruikt. In de komende cursus zal deze ruimte dienst gaan doen als personeelskamer, omdat we die nog niet hebben. Ons toekomstideaal is om te zijner tijd boven deze gemeenschapsruimte een personeelskamer te maken en de gemeenschapsruimte om te bouwen tot computerlokaal met enkele nevenruimten voor bijvoorbeeld R.T. Wat het ICT-onderwijs betreft: een daarvoor ingestelde commissie is bezig een notitie te schrijven, waaruit de concrete plannen zullen voortvloeien voor ons werken aan en met ICT. De keus tussen computers in de groepslokalen óf in een centraal computerlokaal óf een mix van beide zal dus nog moeten worden gemaakt.

Een schitterende schoolhof is gerealiseerd. Geen schoolplein. Waarom is er gekozen voor een schoolhof? Is vooral de beperkte ruimte de doorslaggevende reden geweest?
We moesten wat! Het voormalige plein was voor 400 leerlingen al te klein en leidde tot problemen die ze kennen op scholen van Terneuzen tot Vriezenveen: geruzie in de pauzes en de telkens terugkerende klacht: we hebben niets te doen. En aangezien het aloude spreekwoord over de ledigheid en het bekende oorkussen óók voor kinderen in Rhenen en omgeving geldt, hebben we de mogelijkheden onderzocht om ter compensatie van het stuk plein dat verloren ging door de uitbreiding, stukjes tuin te gaan benutten voor spelende kinderen. Een plan van ontwerpbureau Concepts is inmiddels gerealiseerd en we stonden verbaasd welke ruimte vrij kwam en kon worden benut. Maar het is niet alleen de beperkte ruimte die heeft geleid tot realisering van dit plan. Alle geledingen van onze school waren ervan overtuigd dat onderwijs aan kinderen niet alleen staat of valt met didactische vaardigheden, maar ook de pedagogische context is van wezenlijk belang. Probeer als leerkracht maar eens een goede les te geven als de kinderen na een pauze al ruziënd binnenkomen! We hebben als team uitvoerig gesproken over de regels in onze nieuwe schoolhof en hebben onszelf als doel gesteld dat we ook hierin de zelfstandigheid en de verantwoordelijkheid van onze leerlingen willen bevorderen. Tot onze blijdschap zien we nu inderdaad de stoere knaap van groep zeven bezig om z'n zusje uit groep twee te helpen bij de ringen! Om verkeerde conclusies te voorkomen: onze schoolhof is géén paradijs!! Er spelen "gevallen" kinderen, begeleid door dito leerkrachten!

Niet alleen het uiterlijk van de school is veranderd en verbeterd, ook onderwijsinhoudelijk zijn er veranderingen gekomen. Zo wordt er sinds begin dit cursusjaar lesgegeven uit een nieuwe methode voor biologie, de methode 'Natuurlijk'. Waarom is er juist gekozen voor deze methode en niet voor bijvoorbeeld de oudere versie van Leefwereld?
We hebben beide methoden bekeken en de methode "Natuurlijk" sprak ons toch meer aan: een prachtige lay-out zonder cartoonachtige illustraties, een didactische werkwijze die ons wel zou bevallen. Voldoet aan alle kerndoelen, ook voor techniek. En, niet het minst belangrijk, de inhoud was voor ons acceptabel. Uiteraard kunnen we ons niet voor honderd procent in de methode vinden, maar er is bewust niet gekozen voor aanpassingen of verwijdering van lessen. Datgene waar we moeite mee hebben, daar willen we de leerlingen liever "begeleid mee confronteren". 

Ook de huidige rekenmethode zal vervangen gaan worden. Op welke manier komt de keuze voor een bepaalde methode tot stand?
We betrekken altijd onze schoolbegeleidingsdienst bij de te maken keuze. Deze geeft ons voorlichting. In het geval van "Rekenen en wiskunde" was dit de heer Van der Garde. Vervolgens vragen we een aantal methoden op zicht en elke leerkracht kan deze bekijken. Ook informatie en ervaringen van gebruikers worden gebruikt om tot een keuze te komen die door (alle) collega's gedragen wordt. Criteria waar we op letten: de inhoud, de didactiek, welke organisatie is vereist, sluit die aan bij onze werkwijze en uiteraard ook de vormgeving van de methode is van belang. We merken wel dat we als leerkrachten nu alert (moeten) zijn of de lacunes die we constateerden bij onze huidige methode, niet voorkomen in de nieuw te kiezen methode. Als er eenmaal een keus is gemaakt, zal er zeker ook aandacht moeten zijn voor de invoering van de nieuwe methode.

De laatste jaren zijn er in het onderwijs heel wat vernieuwingen gekomen. Daarbij wordt door de inspectie gecontroleerd, door middel van RST en IST, of de kwaliteit van het onderwijs voldoende is. Ook uw school heeft vorig cursusjaar IST gehad. Hoe kijkt u tegen al deze ontwikkelingen aan? Zijn al die vernieuwingen ook verbeteringen, verbeteringen voor het kind?
De eerste kennismaking met onze nieuwe inspecteur was positief. Een man met begrip voor onze achtergronden. Maar: duidelijk eigentijds. En dan bedoel ik: aandacht voor kwaliteit! Mijns inziens niet verkeerd. We hebben als scholen onze plicht om te streven naar het geven van goed onderwijs. Laten we dan als school richting inspectie maar aangeven wat we onder goed onderwijs verstaan! En dan niet alleen op papier in onze schoolplannen en gidsen, maar in de alledaagse praktijk! Ik ben weieens bang dat principiële argumenten tegen inspectiebemoeienissen als dekmantel worden gebruikt om gebrek aan kwalitatief goed onderwijs te camoufleren.

Hebt u nog een slotopmerking?
Een van de zorgen die me weieens overvalt, is het feit dat de school steeds vaker gedwongen wordt om de opvoedkundige taak te gaan overnemen, die primair in het gezin thuis hoort. Natuurlijk is de school onderwijsén opvoedingsinstituut, maar de balans lijkt de laatste jaren door te slaan naar het laatste! Kijk alleen maar eens naar het toenemende aantal kinderen dat onder behandeling is bij allerlei hulpverleningsinstanties. En wat dacht u van de toenemende vraag naar opvoedingsondersteuning in de gezinnen? Concluderend meen ik te mogen stellen dat het er de laatste decennia niet makkelijker op is geworden in het onderwijs. Maar, ook vandaag geldt nog: "Indien iemand wijsheid ontbreekt, dat hij ze van Mij begere".
Meneer Karens, hartelijk dank voor dit interview!

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen