Voor u gelezen

Maar wat is er nu zo anders dan in 'gewoon' adaptief onderwijs? Om die vraag te beantwoorden, zochten de aanwezigen zorgvuldig naar de juiste woorden. De kern van dat andere bleek vooral te liggen in existentiële belevingen. Er gebeuren dingen die je hele wezen raken. Je voelt meer dan je vaak beseft dat we bezig zijn met zaken die boven onszelf uitgaan: "Ik leer met mijn kinderen mee over wolken. Ik kijk nu nog steeds anders naar wolken en ervaar meer dan ooit de pracht ervan."
"Je ziet kinderen waar je niet altijd greep op had nu ook in een positieve rol. Ze stijgen boven zichzelf uit. Dan ervaar je plotseling: ze mogen er zijn; ze zijn een deel van een groter geheel. Het is een kwestie van gekend worden in wie je bent; wat kinderen meemaken, doet er toe." "Je ervaart dan dat een mens er niet zomaar is. Er zit een plan van de Ander achter." "Er is sprake van gezamenlijk beleven en verwonderen."
De aanwezigen zijn het erover eens: existentiële ervaringen kun je niet plannen. Ze doen zich voor, soms onverwacht. Maar je kunt wel proberen er de goede voorwaarden voor te scheppen. Als er in adaptief onderwijs over rijke leeromgevingen wordt gesproken, dan merken wij dat,-'rijk' ook betekent: rijk om te ervaren dat we in ons hele wezen worden aangesproken; dat er een plan achter ons leven zit. Vanuit zulke belevingen komen we ook makkelijker tot het benoemen en verbeelden van wat zin geeft aan ons leven. Bijbelverhalen blijken dan op een vanzelfsprekende manier gekoppeld te kunnen worden aan de inhoud van de projecten. Al werkend met elkaar kunnen we soms ineens ervaren wat saamhorigheid is. Je voelt het. Het is aanwezig tussen leerkrachten, tussen kinderen, met ouders. Je weet dan: in zo'n sfeer beleven kinderen dat ze gemeenzaam zijn, dat er verbondenheid is. Dat bereidt hen pas echt voor op een plaats in de maatschappij, nietten kosten van de ander, maar voor elkaar. Zulke momenten verdwijnen ook weer, maar je vergeet ze niet. Ze zijn existentieel, ze raken je bestaan en geven er een diepe zin aan. Anders adaptief! In zo'n rijke leeromgeving ga je als leerkracht verder waar anderen misschien stoppen. Water bijvoorbeeld is niet alleen maar een verschijnsel, maar ook een zaak van leven en dood. Dat weten we uit ons heden en verleden. Dat ervaren we in de Bijbel. In deze ogenblikken vloeien twee werelden in elkaar over, de wereld waarin we wonen en de wereld van de Bijbel en het geloven.

Scholen werken toekomstgericht, want ze leiden nieuwe generaties op voor een wereld die er ten dele nog niet is. Die wereld dient zich overigens wel aan in vele uitingen van natuur en cultuur uit heden en verleden. Christelijke scholen werken bovendien in het perspectief van de eeuwige bestemming van de mens. Wat er in de natuur en ten dele ook in de cultuur voorhanden is, ervaren zij als het werk van de Schepper en Onderhouder van het leven. Een onderwijsconcept voor christelijk onderwijs zal zich met die beide werkelijkheden bezig willen houden, ledereen die bij dat onderwijs betrokken is, heeft dus een dubbelslag te maken. Er is een horizontaal en een verticaal perspectief.

In het project Anders Adaptief gaan we uit van een christelijk mensen wereldbeeld om onderwijs en opvoeding gestalte te geven. Als we heldere uitgangspunten hebben geformuleerd vanuit dat christelijke perspectief, kunnen we op zoek gaan naar onderwijsconcepten en -benaderingen die daarbinnen bruikbaar zijn. Dat is de lijn die we in ons project volgden.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen