Jakob en Ezau.

1. Hun geboorte en wat er aan voorafging. 2. De verhouding der ouders tot Jakob en Ezau. 3. Hun verschillend karakter. 4. Hun worsteling om de zegen. 5. De zegening een geloofsdaad van Izak.

In dit verhaal komt het voornemen Gods, dat naar de verkiezing is, duidelijk uit.

Nog voordat zij geboren waren, heeft God Jakob verkoren en Ezau verworpen.

Het licht van Gods raad schijnt over de donkere moederschoot, waar de Heere tot Rebekka zeide: „De meerdere zal de mindere dienen."

Naar Zijn goddelijke vrijmacht verheerlijkt de Heere Zijn souvereine genade alsmede Zijn goddelijke rechtvaardigheid.

De onvruchtbaarheid van Rebekka .dringt Izak tot gebed.

In gemeenschap met zijn vrouw , bidt hij God om de vervulling van Zijn belofte.

Op zestigjarige 'leeftijd, nadat Izak met Rebekka twintig jaar getrouwd is geweest, ontvangen de ouders meer dan zij hebben gevraagd.

Hun werden tweelingen geboren.

Vóór de geboorte bemerkt de moeder reeds de worsteling van het tweeërlei leven onder haar hart.

Zij roept het uit, waarom ben ik aldus.

Zij neemt met haar noden de toevlucht tot God. De Heere heeft haar geantwoord, en dat antwoord is een profetie omtrent de beide kinderen. De Heere onthult haar de toekomst.

Niet alleen twee levens, maar ook twee volken zullen uit haar geboren worden.

In het licht van Rom. 9 weten we, dat de één een voorwerp is der liefde, de ander een voorwerp van de haat.

De profetie uit Maleachi 1 : 2 en 3 is vervuld eerst in de strijd tussen Jakob en Ezau, daarna in die van Israël en Edom, later in de geboorte van Christus.

Izak gevoelt zich aangetrokken tot Ezau. Rebekka tot de meer stille Jakob.

Ezau is een man, die in de vrije natuur leeft, verstandig op de jacht.

Jakob is een eenvoudig man, wonende in tenten.

Ezau was een buitenman, Jakob was huiselijk. Ezau was een echte materialist, die enkel dacht aan de vergankelijke dingen. Jakob daarentegen had betrekking op de eerstgeboorte zegen.

Ezau, hongerig thuiskomend van de jacht begeert van Jakob linzemoes, dat hij pas gekookt heeft.

Hij roept: „Laat mij slorpen van dat rode."

Jakob maakt van de gelegenheid gebruik om het eerstgeboorterecht deelachtig te worden. Ezau doet er afstand van en zweert dat het Jakob toekomt.

Nu moet Jakob ook die zegen deelachtig zien te worden van zijn vader Izak.

Met zijn moeder spant hij samen om zijn vader te bedriegen.

Hij durft het niet aan God over te laten.

Izak wordt het slachtoffer van dat bedrog en zegent Jakob met de eerstgeboortezegen. Bij de thuiskomst van Ezau wordt het bedrog ontdekt.

Maar dan gaan de ogen van Izak open.

In zijn Hebreënbrief zegt Paulus, dat Izak door het geloof zijn zonen heeft gezegend. Bijna had Izak de geestelijke zegen gelegd in de handen van de vijand.

Als het oog des geloofs open gaat, ziet Izak, dat zijn vleeselijke voorliefde voor Ezau, hem op een dwaalspoor heeft gebracht.

Door de bedriegelijke handelingen van Jakob en Rebekka, volvoert God Zijn welbehagen. Dat licht schijnt over de blinde Izak, en hij volbrengt de wille Gods, om de zegen te schenken niet aan Ezau, maar wel aan Jakob. „

Ezau heeft telaat zijn dwaasheid ingezien en geen plaats des berouws gevonden.

Jakob is een keurling van Gods welbehagen en kent niet alleen een Bethel, maar ook een Pniël.

Welgelukzalig de mens, die de God Jakobs tot zijn hulpe heeft.

Bronnen:

Dachsel.

Henry.

Sillevis-Smit.

Stock.

Ds. de BLOIS.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen