De Apostolischen

Laat mij mogen beginnen met de opmerking, dat deze secte zich in drie hoofdgroepen heeft gesplitst. Er is sprake van:

1. De Apostolische Zendingsgemeente.

2. De hersteld Apostolische Zendingsgemeente.

3. De hersteld Apostolische Zendingsgemeente in de eenheid der Apostelen.

Deze drie groepen staan niet naast, maar tegenover elkander. Doch laten wij deze groepen in het kort behandelen en vooral de nadruk leggen op de derde groep, daar deze in vele plaatsen van ons land aanhangers weet^te maken.

De Vader der Apostolische Kerk is Edward Irving, geb. 4 Aug. 1792, een welsprekend, vurig Schot. Vandaar dan ook de naam Irvingianen, waarmede de Apostolischen worden aangeduid.

De aanhangers van deze secte willen echter van deze naam niets weten. Zij zeggen dat de opftomst, of liever de herleving van de Apost. Kerk niet het werk is van een mens, maar van de Heilige Geest.

Drummond, eigenaar van het prachtig landgoed „Albury Park" riep voor het eerst in Dec. 1826' verschillende personen bijeen, die lust gevoelden om, met het oog op de tekenen der tijden, zich te wijden aan nauwgezet Schriftonderzoek. Zo ontstonden de zgn. Albury conferenties waarop de Profeten van het Oude Testament en de Openbaring van Johannes ijverig werden bestudeerd. Nu was Irving de man, die in deze conferenties het meest op de voorgrond trad. Hij was hulpprediker te Glasgow. In 1827 echter werd hij als predikant te Londen beroepen. Buitengewoon was de opgang die hij maakte. Van alle zijden stroomden de mensen toe, zodat het kerkgebouw de schare niet kon bevatten. Hij achtte zich geroepen een profeet voor zijn volk te zijn.

Door zijn aangrijpend woord, toornde hij tegen het verval der Kerk en kondigde hij het naderend gericht aan. Irving leefde onder de indruk van een spoedige wederkomst des Heeren. Dat de Heiland vertoefde te komen, was de straf op de zonde der Kerk, die het vijfvoudig ambt van apostel, profeet, evangelist, herder en leraar niet had onderhouden. Zij had zich daarover te verootmoedigen en de Heere te bidden om een nieuwe uitstorting van de Heilige Geest. Plechtig verzekerde hij, dat de tijd spoedig zou aanbreken waarop de Heere Zijn Geest over Zijn erfdeel zou uitgieten. In het begin van Maart 1830 werd er een wolk als eens mans hand zichtbaar aan de horizon. In een dorpje in Schotland woonde een meisje dat lijdende was aan tering. Zij begon plotseling te spreken in vreemde klanken, waarvan de betekenis door niemand werd verstaan. Hetzelfde verschijnsel openbaarde zich korte tijd daarna bij een familie te Glasgow. Deze gebeurtenissen gingen gepaard met wondervolle genezingen, die groot opzien baarden.

De bezoekers van de Albury conferenties organiseerden bidstonden en smeekten om de terugkeer der gaven, waarmede de Christelijke Kerk in de eerste eeuw was begiftigd geweest, (1 Cor. 12 : 8—10.) Irving begroette deze gang van zaken met vreugde en zag daarin een aanvankelijke verhoring van zijn gebeden.

Het duurde niet lang of ook in Londen werd het spreken in vreemde klanken waargenomen. In 1831 begon een zekere Mej. Hall ermede in de kerk, waar Irving het Woord bediende. De volgende Zondag begonnen weer twee andere te spreken. Genoemde Mej. Hall verklaarde later, dat zij zich aan bedrog had schuldig gemaakt, daar zy haar zgn. profetieën thuis had opgesteld, om ze daarna in de kerk te kunnen uitgalmen. Dit schokte Irving niet in zijn overtuiging dat de Heere de gave der profetie, weer aan Zijn Kerk had geschonken. Irving, die in sommige hoofdwaarheden afweek van de leer der H. Schrift, werd in 1832 uit zijn ambt ontzet. Na een tijd van omzwerven vond hij met zijn aanhangers een vast vergaderlokaal. Hier werd een eigen gemeente gesticht met een eigen kerkinrichting. Zo wei-den de grondslagen gelegd voor de Apost. Zendingsgemeente.

Toen de overtuiging post had gevat, dat de buitengewone gaven weer aan de kerk waren geschonken, was er maar weinig meer nodig, om aan de gedachte ingang te doen vinden, dat ook de buitengewone ambten weldra weer zouden terugkeren. Met aandrang werd in de samenkomsten de smeekbede uitgestort:

zend ons apostelen. De gedachte aan de herstelling van het apostolaat vervulden hoofd en hart van de advokaat Cardale, in wien het denkbeeld rijpte, dat hij wel eens tot apostel geroepen kon worden.

Den 7den Nov. 1832 werd hij als apostel aangenomen. Toen de eerste er eenmaal was, groeide met verrassende snelheid het getal aan, zodat in Juli 1835 het 12-tal werd bereikt.

(Wordt vervolgd.)

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen