Het Priesterschap van Aiiron.

1 De verkiezing tot het Priesterschap.

2 Het wezen van het Priesterschap.

3 Het doel van het Priesterschap.

4 Het onderscheid tussen Aaron en Christus.

De Heere had Zich op Sinaï geopenbaard als de Heilige God met Wie geen mens in gemeenschap kan treden.

In de behoefte om tot God te naderen voorziet de Heere door de instelling van het Priesterschap. Kan het volk niet tot Hem komen, Hij komt tot het volk.

Hij wil onder hen wonen in een tabernakel. De personen die Hij verkiest moeten in die tabernakel en lateiin de tempel hun werk verrichten.

De Heere geeft een aanschouwelijke vooi-stelling hoe Hij wil gediend worden.

De tabernakel wordt gemaakt naar een hemels voorbeeld door God getoond.

Geen vrije vroomheid maar een godsdienst naar een hemels voorschrift.

Krachtens het verbond met Abraham behoorde het ganse volk de Heere toe.

Calvijn spreekt van een algemene en een bijzondere verkiezing.

Volgens Psalm 117 gaf hij aan het volk van Israël, uitgespeurd uit alle volkeren der aarde Zijn wetten en inzettingen.

Uit dat volk verkoos de Heere de stam van Lcvi als remplacant voor het gehele volk.

Uit de stam van Levi verkoos Hij Aiiron en zijn zonen om hem het Priesterambt te bedienen.

De grond dezer verkiezing is alleen Gods welbehagen. De stam van Levi had geen meerdere waardigheid dan de andere stammen.

Zonder het Priesterschap kan het volk niet tot God naderen.

De Heere neemt alleen de offers aan door de Priesters gebracht.

De zegen des Heeren komt het volk toe door middel van de dienst der priesters.

Het werk der priesters was offeren, bidden en zegenen.

De tabernakel was een tent, verdeeld in twee delen, het Heilige en het Heilige der Heiligen.

Rondom die tent was een ruimte, voorhof genoemd. In dat voorhof stond het brandofferaltaar.

Voorts het wasvat waarin de priester zich wassëil moest, alvorens hij voor God zou verschijnen in het heiligdom.

In het Heilige stond de tafel der toonbroden, waar elke Sabbat de broden werden neergelegd voor het Aangezicht des Heeren.

Voorts de gouden kandelaar met zijn zeven lampen, het symbool dat de Heere tegenwoordig was met Zijn Geest

Verder het gouden reukaltaar waarop dagelijks het reukwerk moest worden ontstoken.

Tussen het heilige en het Heilige der Heiligen was een voorhangsel.

Daarachter woont Jehova. Alleen hij mag binnengaan die God er toe roept en wel de Hogepriester en dan nog maar eenmaal per jaar op de grote Verzoendag.

Cherubijnen op de ark bedekken hun aangezichten met hun vleugelen.

Zij vermogen niet in de heilgeheimen Gods door te dringen.

Tot het werk in Zijn huis verkoos de Heere nu de priesters, Aaron met zijn zonen en hun nakomelingen.

Aan hen mocht geen lichaamsgebrek zijn. De priesters werden op ruime wijze onderhouden van het volk en ontvingen behalve de tienden ook de eerstelingen van de oogst.

Hét werk van de priesters bestond in het brandend houden van het vuur op het altaar, het reinigen van het altaar, het brengen van het morgen-en avondoffer, het sprengen van het bloed en het uitspreken van de zegen.

Voorts ontstaken zij de wierook op het reukofferaltaar, zorgden voor de lampen in het heiligdom en vernieuwden de toonbroden.

Op de vastgestelde feestdagen bliezen zij op de zilveren trompetten en moesten het volk onderwijzen in de Wet.

Zij werden bijgestaan door de Levieten, welke naar de drie zonen van Levi verdeeld waren in Gersomieten, Kohathieten en Merarieten.

De Levieten mochten niet komen tot het altaar en hun werk was de Tabernakel uit elkander te nemen en weder op te bouwen.

Aan het hoofd van de priesters stond de Hogepriester. Met heilige olie werd hij gezalfd.

Behalve de gewone klederen droeg de Hogepriester een opperkleed, aan de onderkant van granaatappelen en schelletjes voorzien, een schouderkleed of ephod, de borstlap met de twaalf edelgesteenten, waarop de namen der stammen Israels en waarin de Urim en Thummin (lichten en volmaaktheden) bewaard werden én een muts met de gouden plaat waarop gegraveerd stond: de heiligheid des Heeren.

Op de grote verzoendag sprengde hij het bloed op het verzoendeksel.

Groot is het onderscheid tussen Aaron en Christus, de ware Hogepriester.

Aaron moest geheiligd worden, Christus was heilig, Aaron bracht offers, Christus offerde Zichzelf.

Aaron bracht herhaalde malen offers, Christus heeft Zichzelf eenmaal opgeofferd.

Aaron was door de dood verhinderd altijd te blijven en moest worden opgevolgd, Christus heeft een onvergankelijk Priesterschap. .

Door aanschouwelijk onderwijs leidt de Heere Zijn volk op tot het geestelijke Priesterschap en maakt Zijn volk tot een heilig volk, tot een Koninklijk Priesterdom dat tot God mag naderen in de enige en ware Hogepriester, Jezus Christus.

1. Wie grijpt weer terug naar de schaduwen door te spreken van Priester en offer en altaar?

2. Wat is de betekenis van de borstlap met d twaalf stenen ?

3. Wat duidt de zalving met olie aan?

4. Wat wil zeggen, dat Christus Priester is naar de ordening van Melchizedek?

Bronnen:

Dachsel.

Matthew Henry.

Sillevis Smit.

Stok Renkema.

De Mozaïsche wetten, C. M. Dekker.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen