GEWIJDE GESCHIEDENIS O.T.

De verovering van Kanaiin.

I. De voorbereiding. II. Doortocht door de Jordaan. III. Verbondsvernieuwing. IV. Verovering van Jericho en Ai. V. De Gibeonieten. VI. De strijd tegen de koningen.

Mozes was gestorven en de rouwdagen waren voorbij.

De Heere beveelt Jozua om over de Jordaan te trekken. Jozua treft zijn voorbereidingen en zendt twee verspieders uit.

De Heere maakt hun weg voorspoedig, want ze komen in het huis van Rachab, die hen verbergt.

Het blijkt, dat de inwoners van Jericho bevreesd zijn, want ze missen alle veerkracht.

De daad van Rachab wordt belcond, want ze zal met haar familie onder de bekende voorwaarde behouden worden.

Wanneer de verspieders in vrede zijn weergekeerd begint de opmars naar Kanaan.

Door een wonder van Goddelijke almacht blijft het water van de Jordaan, dat van boven van de Libanon kwam, staan op de plaats, waar de Priesters met de Ark hun voetzolen zetten. Zo kan Israël door de Jordaan trekken.

Als herinnering aan dit wonder moet Israël een gedenkteken oprichten, samengesteld uit twaalf stenen uit de Jordaan.

Eer het volk echter overtrekt moet het Verbond worden vernieuwd.

De in de woestijn geborenen moesten worden besneden en het Pascha moet worden gevierd.

De Heere staat boven de middelen, maar wij zijn aan de middelen' gebonden.

Het geloof wil de Heere middellijk versterken aleer het volk tot de strijd overgaat.

De eerste stad is niet door wapengeweld gevallen, maar door het geloof.

De Heere gaf de sleutelstad door een wonder in de handen van Israël.

„Hun zwaard deed hun dit land niet erven."

In gehoorzaamheid aan het bevel des Heeren ging het volk rondom de stad.

Eindelijk storten de muren ineen en trekt het volk binnen om alle inwoners te doden behalve Rachab, die met haar familie werd gespaard.

Rachab is later gehuwd met Salmon, uit wie Boaz geboren werd.

Door dit huwelijk is zij opgenomen in de heilige linie waaruit de Messias gesproten is.

Achan overtrad het gebod des Heeren, zodat het ongenoegen Gods openbaar werd in de nederlaag bij de verovering van het kleine stadje Ai.

Wanneer door een rechtvaardig oordeel de ban uit het leger verwijderd is, wordt Gods toorn afgewend.

De bewoners van Gibeon, een grote stad in het midden van Kanaan gelegen, bevreesd dat hun een gelijk lot zal treffen als Jericho en Ai, besloten door een list zich te redden.

Onder een schijn dat ze uit een ver land kwamen, gelukte het hun met Israël een verbond te sluiten; zonder de Heere te vragen beloofde Jozua dat hij hen in het leven zou laten.

Drie dagen later werd het bedrog ontdekt.

Jozua maakte hen nu tot houthakkers en waterputters voor het huis Gods.

Een ernstige waarschuwing om geen concessies aan de wereld te doen.

Onder leiding van Adoni-Zedek trokken vijf koningen tegen Israël op.

Niettegenstaande de grote legermacht behaalde Israël de overwinning.

De Heere streed voor Israël.

God liet zware hagelstenen van de hemel vallen, zodat er meer stierven door de hagel dan door het zwaard.

De vijf koningen werden in de spelonk van Makkeda gevangen genomen en gedood.

Ook de koningen uit Noordelijk-Kanaan konden voor Israël niet bestaan.

Zelfs htm ijzeren strijdwagens konden hen niet baten.

Jabin en de koningen die met hem streden werden aan het meer Merom verslagen.

Zo kwam Israël in het bezit van geheel Kanaan, nadat zij een dertig koningen hadden overwonnen.

Nu kon het land door Jozua worden verdeeld.

Het land ten oosten van de Jordaan was reeds toegewezen aan de stammen Ruben, Gad en de halve stam van Manasse.

Het eigenlijke land Kanaan werd onder de overige stammen verdeeld.

Door loting werd iedere stam zijn erfdeel aangewezen.

Kaleb, die nog in leven was, kreeg op zijn verzoek Kirjath-Arba is Hebron, het land dat hem beloofd was, hetwelk hij bij het verspieden betreden had.

De Heere voert Zijn geestelijk Israël uit het diensthuis der zonde naar de rust des geloofs.

Achter de meerdere Jozua mag dat volk ingaan.

De snoeren zijn hun in lieflijke plaatsen gevallen.

Zij gaan echter dat land in om te strijden tegen de inwonende volken.

In hen is geen kracht tegen die grote menigte, maar de Heere zal voor hen strijden.

Straks gaan ze het eigenlijke Kanaan binnen, want er blijft een ruste over voor het volk Gods.

„Wanneer Gods onweerstaan'bre hand, De vorsten uit het ganse land Verstrooid had en verdreven, Ontving Zijn erfdeel eed'ler schoon, Dan sneeuw hoe wit zij zich vertoon Aan Salmon ooit kon geven."

Thomas Bromley heeft een werk geschreven over de reizen der kinderen Israëls door de woestijn, voorstellende het grote en trapsgewyze werk der wedergeboorte.

Het is de moeite waard om daarvan kennis te nemen.

De Heere geve Zijn volk tegenover de bitterheden van Mara, het zoet van Elim.

Hij legge de ware Pelgrims, het Pelgrimslied op de lippen:

„Zij gaan van kracht tot kracht, Een iegelijk van hen zal verschijnen voor God in Sion."

Bronnen: Bromley. Krumacher. Dachsel.

1. Was het billijk om voor het volk van Israël, al die volken uit te roeien?

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen