Rondkÿk

„Dc wereld moet meer lachten!" — zo lazen we kort geleden in een rooms Brabants Dagblad. De Paus te Rome heeft onlangs twee bekende Amerikaanse filmkomieken Ole Olesen en Chic Johnson in bijzondere audiëntie op het Vaticaan ontvangen. Tijdens dit onderhoud zeide de Pan? tot hen: „De wereld moet meer lachen en meer gevoel voor humor krijgen. Gij moet er God voor danken, dat Hij U de grote gave geschonken heeft, om de wereld te laten lachen. Uw beroep — zo vervolgde de Paus — om de lach te brengen in dc wereld, is een zeer lofwaardig beroep." Hij heeft deze twee film-komieken zijn pauselijke zegen geschonken.

De Paus wil deze ontredderde wereld redden door lach en vrolijkheid. Maar het tegenovergestelde zal waar zijn, ook voor cle Paus van Rome en zijn aanhang: er zal een bitterlijk huilen en wenen op volgen. „Wee u, die nu lacht!" — zo roept Christus uit, wanneer Hij van de geweldige ommekeer spreekt, die de wereld te wachten staat — „want gij zult treuren en wenen!"

Men behoeft zich over dit zotte gedoe van de Paus niet zozeer te verwonderen. Neem maar eens de Carnavals-feesten, die jaar op jaar worden gehouden, ze zijn ook een en al dwaasheid. Alleen daarom moet men zich al van Rome afkeren. Hoe kon een christelijk Staatsman er toe komen, te zeggen: „Wij stoelen met Rome op een en dezelfde wortel des geloofs? !"

Het is een algemeen verschijnsel, dat men de armoede, waarin de wereld zich bevindt, door vreugde en jolijt wil weglachen. Ook in ons land. Laatst heeft de Secretaris-generaal van de Benelux een rondreis door ons land gemaakt. Hij vond Nederland „saai." Wat was er nu 's avonds na 12 uur nog te doen? Café's, vermakelijkheden e.d. waren reeds voor die tijd gesloten! En zo waar, in verschillende bladen en tijdschriften spoort men aan, om na het middernachtelijk uur nog wat pleizier te brengen! „Panem et cercensis" — brood en spelen — riepen de oude Romeinen, het lijkt er op dat het hier ook zo gaat. Maar het Romeinse rijk ging er door ten onder.

Salomo zegt van het lachen, dat het onzinnigheid is. Onzinnig — dat wil eigenlijk zeggen: krankzinnig. En het lachen der zotten met het gezang der dwazen, wordt vergeleken bij het gebruik van „doornen onder een pot." Die kraken en knetteren wel, maar hebben in feite niets te betekenen. Ze geven een geringe vlam, maar weinig vuur.

In de Bergrede worden zalig gesproken die wenen en treuren en over de lachers wordt een wee uitgeroepen. Op het wenen en treuren vanwege de zonde, vanwege het Godsgemis, zal, als het in waarheid mag zijn, een vreugde volgen, die alle verstand te boven gaat. Die tranen worden in Gods fles vergaard. In dat wenen, dat klagen den Heere achterna, ligt reeds een zoete vreugde, een vreugde, die de wereld niet kent. Ze mogen dan dompers en dwepers worden genoemd en voor „saai" uitgekreten worden, maar ze zouden toch hetgeen ze geproefd en gesmaakt hebben voor geen ganse wereld willen missen.

De wereld heeft de lachers aan zijn kant, maar die arme, verachte hoop, wil met alles liever aan Gods kant vallen. En dat is de beste kant.

RONDKIJKER.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen