Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

BIJBELSE ARCHAEOLOGIE

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

BIJBELSE ARCHAEOLOGIE

4 minuten leestijd Arcering uitzetten

De schrijfkunst

Deze was reeds in Abrahams tijd bekend. In de Eufraat-Tigrislanden bediende men zich van het zgn. spijkerschrift, aangebracht in kleitabletten (-rollen) en vervolgens in de zon gedroogd.

In de vorige eeuw zijn bij opgravingen in genoemde streken, hele bibliotheken van dit materiaal te voorschijn gekomen, die, na ontcijfering, heel wat licht op de toenmalige cultuur verspreidden.

De diplomatie van die tijd bedient zich er van bij haar briefwisseling. Maar ook in het maatschappelijk leven ziet men ze gebruiken, waar wij papier bezigen, bv. bij 't opmaken van koopcontracten, enz.

Merkwaardig zijn de zgn. Tel-Amarnabrieven, gevonden te Tel-Amarna (1887), 180 mijl ten Z. van Kaïro, de vroegere residentie van een paar pharao's (plm. 1400 v. Chr.)

De tafeltjes bevatten de diplomatieke correspondentie, die deze koningen gevoerd hebben met de vazalvorsten van Kanaan, waarin deze dringend hulp vragen wegens de inval van de Chabiroe (=: de Hebreën.)

Merkwaardig is ook het hieroglyphen schrift, het beeldschrift der priesters uit het oude Egypte. De begrippen werden niet weergegeven door uit lettertekens bestaande woorden, maar door beeldtekens; bv. het begrip huis door een vierkantje, water door een paar golflijntjes, enz.

De sleutel tot dit schrift vormde de bekende steen van Rosette (in de Nijldelta, ) aldaar gevonden omstreeks 't begin der vorige eeuw, tijdens de veldtocht van Napoleon in die streken.

Het Hebreeuws vormt met de moabitische, phoenicische en punische taal een taalfamilie, nl. de kana& nitische taaltak van het Semietisch. De hebreeuwse literatuur wordt gevormd allereerst door de boeken des O.T. Voorts heeft men bij de opgravingen gevonden een landbouw kalender, opschriften op zegels, scherven, munten, gewichten; een inschrift in de bekende Siloah tunnel, enz. In 1868 vond men te Dibon de steen van Koning Mesa, vermeldend zijn opstand tegen Israël, 2 Kon. 3 : 4 v.v.

Sedert de babylonische gevangenschap wordt het Hebreeuws langzamerhand verdrongen door het Aramees (een familie taal) en in Christus' dagen was deze taal de omgangstaal.

Het 4e kruiswoord: Eloi, Eloi, enz. ook de bekende woorden talitha kumi, effatha, Akeldama, abba zijn aramees, niet hebreeuws.

In de scholen en ook by de heilige diensten gebruikte men echter het Hebreeuws, de „heilige taal." De hebreeuwse lettertekens en letternamen zijn ontleend aan voorwerpen, wier namen met de afgebeelde letters aanvangen. Bv. de eerste letter van het hebreeuws alphabeth heet, zoals bekend, „aleph". Dit woord betekent „rund." De afbeelding van die letter was zo ongeveer in de vorm van een runderkop.

Nog een bijzonderheid. Het hebreeuws alphabet bevat 22 letters; de klinkers ontbreken. Later heeft men klankstippen en - strepen aangebracht.

Wij mogen dus aannemen, dat de schrijfkunst reeds van oude tijden bekend is. Trouwens ook de H.S. geeft daarvan genoegzame bewijzen.

Tot Mozes zegt de Heere: Schrijf dit ter gedachtenis in een boek. Ook beschrijft Mozes de tweede maal de twee stenen tafelen der Wet zelf. In de stenen van de borstlap, ook in de schouderstenen zijn de namen der stammen Israëls gegraveerd.

Zie verder, o.m. Richt. 8 : 14.

Er waren ook openbare schrijvers, voorzien van een inktkoker, vastgemaakt aan de gordel, met bijbehorend schrijfrietje en schrijversmes. Ez. 9 : 2.

Men schreef op gladgemaakte schapen-en geitenvellen, later ook op perkament (zo geheten naar de stad Pergamus), wellicht ook (evenals in Egypte) op papier, vervaardigd van de papyrusplant, waarvan de stengel in zeer dunne reepjes werd gesneden en deze vervolgens aaneen gevoegd.

De boeken waren in de vorm van een rol om twee staven. De regels moesten gelezen worden van rechts naar links, zodat men bij het lezen de rechterkant oprolde, de linker afrolde.

Voor elk Bijbelboek was een afzonderlijke rol. (de rol des boeks.)

In Luk. 1 : 63 lezen wij van een „schrijftafeltje." Het was een houten plankje, bestreken met een laagje was. Hierin werden met de „stilus", een ijzeren stift, de woorden geschreven.

Aan 't ander einde was de „stilus" spatelvormig en hiermee kon men de was zonodig weer glad strijken.

P. J. LAMORé.

Dit artikel werd u aangeboden door: Jeugdbond Gereformeerde Gemeenten

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van vrijdag 25 augustus 1950

Daniel | 8 Pagina's

BIJBELSE ARCHAEOLOGIE

Bekijk de hele uitgave van vrijdag 25 augustus 1950

Daniel | 8 Pagina's