DE VOGELEN DES HEMELS 1.

Bij de behandeling van de vogels in Palestina stellen we ons voor, achtereenvolgens te bespreken.

1. Doortrekkers

2. Wintergasten

3. Zomergasten

4. Zangvogels.

1. Doortrekkers.

Ieder najaar merken we in ons land, dat de vogels, die hier de zomer hebben doorgebracht, bij grote aantallen gaan vertrekken als het kouder wordt. In de kindermond heet het dan: de vogels gaan naar „het warme land." Eén van de vele warme landen is dan Palestina. In de winter zullen we daar dus vogels aantreffen, die we hier 's zomers zien. Vogels, die nog zuidelijker de winter doorbrengen, trekken Palestina alleen maar door, al gaat dat dan ook dikwijls in een

zeer langzaam tempo. Tot die doortrekkers rekenen wc o.a.

a. De ooievaar. Deze overbekende vogel heeft zijn winterverblijf in Zuid-Rhodesia in Afrika, tenminste die ooievaars, die hun trekroute over Palestina hebben liggen. In het voorjaar verlaten ze dit gebied en begeven zich naar het noorden. In Maart en April kan men ze overal in Kanaan vinden, hoewel de kustvlakte en het Jordaandal de voornaamste reisroutes zijn. Op velden en akkers, op heuvels en in dalen, overal zoeken zij hun voedsel, waarbij ze slechts enkele km per dag vorderen. De nacht wordt veelal in de bomen doorgebracht. Zo trekken ze langzaam noordwaarts, tot ze in hun zomerverblijven Oost-Duitsland en Polen zijn aangekomen.

Reeds in de oudlïfeid was de ooievaar als doortrekker bekend, zoals blijkt uit Jer. 8:7: , Zelfs een ooievaar aan de hemel weet zijn gezette tijden" enz.

b. De kwartel.

Deze vogel is, althans wat de naam betreft, aan de lezers waarschijnlijk beter bekend als „kwakkel". „Toen voer een wind uit van den Heere, en raapte kwakkelen van de zee, en strooide ze bij het leger, omtrent een dagreize herwaarts en omtrent een dagreize derwaarts, rondom het leger; en zij waren omtrent twee ellen boven de aarde." (Num. 11 : 31). Deze kwartels hebben hun broedplaatsen in Europa, terwijl ze de winter doorbrengen in Abessynië, de Soedan en bij het Tsaad-meer in Afrika. Zowel op de heen-als op de terugreis passeren ze Palestina. Daar aangekomen, zijn ze door de lange tocht boven de woestijn vaak zo uitgeput, dat ze met de hand gegrepen kunnen worden. Op reis naar Afrika doen ze zich te goed aan de olijven, die dan juist rijp zijn, zo in September en waaraan dan vaak grote schade wordt aangericht.

2. Wintergasten.

De scheidslijn tussen doortrekkers en wintergasten is niet altijd scherp te trekken. Bij zachte winters worden doortrekkers wel eens wintergasten en omgekeerd.

a. De spreeuw. Voor deze vogels hebben de pasbezaaide akkers grote aantrekkingskracht, omdat ze daar dan overvloedig voedsel vinden en zijn bijgevolg zeer schadelijk. „En als hij zaaide, viel een deel van het zaad bij de weg; en de vogelen kwamen en aten dat op." (Matth. 13 : 4).

b. Onze zomergasten, zoals Leeuwerik en Kwikstaart om er maar een paar te noemen, verblijven 's winters o.a. in Palestina.

c. Pelikanen en Aalscholvers huizen 's winters graag aan de Zee van Tiberias, waar vooral de laatsten in het visrijke water een overvloed van voedsel kunnen vinden.

d. Arenden en Sperwers als roofvogels zijn wintergasten. De arend is overbekend uit de woorden van Ps. 103 : 5. „Die uw mond verzadigt met het goede, en uw jeugd vernieuwt als eens arends."

„In dit psalmvers wordt ons voorgesteld, hoe God aan de Zijnen, behalve de rijkste overvloed van het goede, ook nog innerlijke levenskracht geeft, opdat zij dit met blijdschap en steeds opnieuw bloeiende flinkheid genieten kunnen. Bij de vergelijking met de adelaar vertellen de Joden de fabel, dat deze vogel telkens na tien jaar naar de zon opvliegt, zodat zij hun vleugels verschroeien; dan valt hij in de zee, maar dan groeien zijn Veren en slagpennen weer aan, zodat zij vernieuwde vleugels krijgen. De betekenis is evenwel eenvoudig deze: gelijk een adelaar een buitengewoon duurzame levenskracht bezit, door de jaren niet verzwakt of door ziekte getroffen, en daardoor in de ouderdom er nog jong uitziet, zo blijven de vromen door Gods verborgen werking bewaard, zodat zij ongedeerd hun krachten behouden. Weliswaar zijn zij in dit leven niet altoos in hun volle kracht, en worstelen zij met velerlei moeiten, maar toch blijft het waar, wat hier staat. Want deze ervaring zullen zij allen zonder twijfel ervaren, dat zij als 't ware uit het graf getrokken worden en Gods ontelbare weldaden smaken. Ieder, die nagaat, hoeveel hij aan de Heere dankt, zal terecht zeggen, dat zijn ziel verzadigd werd met het goede. Dat wij vernieuwd worden, zullen wij zó verstaan: als onze uitwendige mens verdorven wordt, zo wordt nochtans de inwendige vernieuwd van dag tot dag, worden wij vernieuwd tot een nieuw leven. Zo zullen wij het niet als een last voelen, dat onze krachten afnemen, temeer daar God met Zijn Geest staande houdt, die zwak en moede zijn."

(Calvijn).

De Sperwer houdt zich vooral in het Jordaandal op en voedt zich in hoofdzaak met mussen. Ook in de Bijbel is de speiwer als trekvogel bekend: Vliegt de sperwer door uw verstand? en breidt hij zgn vleugelen uit naar het zuiden? " (Job 39 : 29).

Het vogeltje vindt schuilplaats in hun loof, En vormt zijn nest uit zijn vergaarden roof; De dennen zijn, daar z' opgaan als pilaren, Het steil verblijf de kleppend' ooievaren; De steenbok springt en klautert, van den top Des heuvels, tot de kruin der bergen op; De hoge rots houdt, in verborgen holen, Het schuw konijn voor ons gezicht verscholen." (Ps. 104 : 9.)

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen