EEN DAG VAN WOLKEN.

De grootste vijand van de prachtige natuur, van planten en bomen, van de vruchten te velde, maar ook van de mens, is waarschijnlijk de sprinkhaan.

Een sprinkhaan komt niet alleen, maar met millioenen en millioenen tegelijk aanvliegen, meegevoerd door de wind. Dan wordt de hemel verduisterd, een dag van wolken. I. Snoek beschrijft een sprinkhanenplaag, die hijzelf heeft meegemaakt, als volgt:

„De hemel werd verduisterd, wij zagen zon noch maan, terwijl het gegons en gesui9 en geruis boven onze hoofden mij voortdurend herinnerde aan de tegenwoordigheid van de gevreesde vijand.

De atmosfeer was gloeiend heet. Overigens had het wel het aanzien, alsof een geduchte sneeuwbui in grote

vlokken neerstoof. Een bruisende, akelig snorrende wolk bedekte de zon, zodat we in de schaduw tegen hen moesten vechten. Wanneer de zon hun vleugels bescheen, geleken zij een groot leger, dat met koperen schilden en blinkende metalen wapenen ten strijde toog.

Hoe vreselijk werden de bomen geteisterd. Het was om bij te schreien: Voor enige dagen stond alles heerlijk in bloei, nu alom de gruwel der verwoesting. „Voor hetzelve een lusthof, maar achter hetzelve een woeste wildernis, " zegt de profeet. Letterlijk niets bleef er gespaard, bladeren, bloesems, vruchten, noch schors van de kruin tot de voet der bomen. De moestuinen waren in een oogwenk in een woestenij veranderd. In de tijd van één dag was een prachtig woud van honderdduizend olijfbomen geheel afgegeten, zodat enkel kale stammen hun ontbladerde takken treurig naar alle zij-

den uitstaken. De beklagenswaardige bewoners van het land trachtten zich wel te weren. Gedurende een dag of tien streden zij met ijzeren volharding om tenminste hun vijgenen olijfbomen te redden. Maar allengs gaven zij het op, daar het nutteloos bleek te zijn. De gelederen van de vijand werden steeds dichter, zijn vraatzucht al heviger. Weldra was de grond zo geheel met sprinkhanen overdekt, dat men de bodem evenmin kon herkennen als de hemel. Als drommen soldaten bleven zij in het gelid, en wanneer men er duizenden doodde, kwamen

millioenen hun plaats innemen. Toch wekte het bij alle ellende nog de lachlust op, als men zag, hoe de geteisterde bevolking enige exemplaren uit de millioenen ving, deze van kop, achterlijf en vleugels ontdeed, ze in de as braadde, en als brood gebruikte, waarbij de arme boeren soms de tranen over

de wangen liepen" aldus dhr Snoek. Ook in de Bijbel vinden we een uitvoerige beschrijving van een sprinkhanenplaag en wel van de profeet Joël. Men moet hoofdstuk 1 en 2 t.m. vrs. 17 maar eens rustig nalezen. Enkele fragmenten volgen hier:

rustig nalezen. Enkele fragmenten volgen hier: „Een dag van duisternis en donkerheid, een dag van wolken en dikke duisterheid, als de dageraad uitgespreid over de bergen; een groot en machtig volk, desgelijks van ouds niet geweest is, en na hetzelve niet meer zijn

zal tot in jaren van vele geslachten. Vóór hetzelve verteert een vuur, en achter hetzelve brandt een vlam; het land is vóór hetzelve als een lusthof, maar achter hetzelve een woeste wildernis, en

ook is er geen ontkomen aan hetzelve. Deszelfs gedaante is als de gedaante van paarden, en als ruiters zullen zij lopen, zij zullen daarhenen springen als een gedruis van wagenen, op de hoogten der bergen, als het gedruis ener vuurvlam, die stoppelen verteert, als een machtig volk, dat in slagorde gesteld is.

Van deszelfs aangezicht zullen de volken in pijn zijn, alle aangezichten zullen betrekken als een pot. Als helden zullen zij lopen, als krijgslieden zullen zij de muren beklimmen; en zullen hun paden niet verdraaien. Ook zullen zij de een de ander niet dringen; zij zullen daarheen trekken, elk in zijn baan; en al vielen zij op een geweer, zij zouden niet verwond worden. Zij zullen in de stad omlopen, zij zullen lopen op de muren, zij zullen klimmen in de huizen, zij zullen door de vensteren inkomen als een dier. De aarde is beroerd voor deszelfs aangezicht, de hemel beeft; de zon en de maan worden zwart, en de sterren trekken haar glans in."

Nog vreselijker dan de sprinkhanen zijn hun nakomelingen, want dit ongedierte legt overal eieren, waaruit zwarte larven te voorschijn komen. Daar ze nog niet kunnen vliegen, trekken ze lopend in myriaden voort, over elkaar kruipende ter dikte van een hand. En wat de ouders nog hebben overgelaten, wordt door de kinderen verder verwoest.

plagen door sprinkhanen, kwamen niet alleen in Bijbelse tijden, maar ook thans nog veelvuldig voor in het Midden-Oosten. In normale omstandigheden valt het voor in de meerderheid arme bevolking al niet mee om de honger buiten de deur te houden, maar als de sprinkhanen komen, is hongersnood dikwijls het gevolg.

Met moderne middelen tracht men thans de plaag te bestrijden. Deze bestrijding gaat uit van de Organisatie der Verenigde Naties. Vliegtuigen, waarmee men thans als voornaamste wapen de strijd tegen deze dieren voert, worden geleverd door de Verenigde Staten van Noord Amerika en Rusland. Uit deze vliegtuigen werpt men zemelen, vermengd met vergif. De zemelen worden geleverd door Rusland, Pakisten, Egypte, Syrië, Turijke. Italië, de Libanon, India leveren eveneens bestrijdingsmiddelen, terwijl Iran zijn hele leger beschikbaar stelde en Jordanië het Arabische Legioen.

Zal deze massale bestrijding helpen? Wg weten het niet, maar dit is zeker: Waar alle pogingen der mensen vergeefs zijn, daar is één ademtocht des Heeren voldoende om een einde aan de plaag te maken. Een kille Westenwind, vergezeld van koude, regen of dauw is

voldoende om de sprinkhanen in één enkele nacht te verdelgen tot de laatste toe.

Zo zegt Joël in het tweede hoofdstuk van zijn boek: „Ik zal die van het Noorden verre van ulieden doen vertrekken, en hem wegdrijven in een dor en woest land (Arabische woestijn), zijn aangezicht naar de Oostzee (Dode Zee), en zijn einde naar de achterste Zee (Middellandse Zee), en zijn stank zal opgaan, en zijn vuiligheid zal opgaan, nadat hij grote dingen heeft gedaan. En de dorsvloeren zullen vol koren zijn, en de perskuipen van most en olie overlopen. Alzo zal ik ulieden vergelden de jaren, die de sprinkhanen, de kever, en de kruidworm en de rups heeft afgegeten; Mijn groot heir, dat Ik onder u gezonden heb. En gij zult overvloediglijk en tot verzadiging eten en prijzen de Naam des Heeren, uws Gods, Die wonderlijk bij u gehandeld heeft", enz.

Deze verlossing door de Heere komt echter niet vanzelf. Er moet iets aan voorafgaan. Weer is het Joël, die de weg aanwijst: „Bekeert u van ganser harte, en dat met vasten en met geween en rouwbeklag. Blaast de bazuin te Sion, heiligt een vasten, verzamelt het volk! Scheurt uw harten, en niet uw klederen en bekeert u tot den Heere, uw God; wie weet, Hij mocht zich wenden en berouw hebben, want Hij is genadig, barmhartig en g'root van goedertierenheid, en berouw hebbende over het kwade."

De sprinkhaan en de kever kwamen Gelijk een talloos leger, samen; Verslonden wat het aardrijk gaf. (Ps. 105 : 19.)

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen