VRAGENBUS

C. K. te St. Ph. vraagt mij iets te schrijven over de ambten van Christus, zoals die in de kerk worden bekleed.

Antwoord: 't Vragenboekje van Hellenbroek spreekt in vraag 5 „Van de Middelaar des Verbonds" waarin, Hij moet gekend worden en dan is 't antwoord: le In Zijn Namen, ten 2e in Zijn Ambten, ten 3e in Zijn Naturen, ten 4e in Zijn Staten en ten 5e in Zijn Weldaden. Als U nu opslaat 't lesje, dat handelt over Zijn ambten dan wordt daar gesproken over Zijn profetisch, priesterlijk en koninklijk ambt.

Als Profeert leert Hij Zijn volk de weg der zaligheid. Dit doet Hij door Zijn Woord en Geest.

Als Priester offert, bidt en zegent Hij. Hij heeft Zichzelf geofferd. Hij heeft Zich tot een schuldoffer gesteld. Hij bidt als de grote Hogepriester alleen voor degenen, die Hem van de Vader gegeven zijn. Hij zegent zijn volk met tijdelijke, geestelijke en eeuwige zegeningen.

Als Koning verlost, beschermt en regeert Christus Zijn volk.

Hij verlost ze van en beschermt ze tegen satan, wereld en zonde en regeert ze door Zijn Woord en Geest, opdat ze in Zijn wegen wandelen.

Onder 't O.T. vervulde Christus Zijn Profetisch ambt door de profeten, in wie de Geest van Christus was. Tijdens Zijn omwandeling op aarde trad Hij Zelf op als Profeet en nu doet Hij het door de Dienaren des Woords, daar Hij door hen, terwijl zij zelf het onderwijs des Geestes genieten, Zijn Woord laat bedienen d.i. verklaren. Een dienaar des Woords treedt dus in de openbare godsdienst op als profeet in de verkondiging des Woords en als priester in 't voorgaan in den gebede en 't uitspreken van de zegen.

Daar Petrus zich noemt een medeouderling bekleedt een Dienaar des Woords dus ook 't koninklijk ambt. Echter het profetisch ambt treedt bij hem op de voorgrond.

De Dienaar des Woords verricht niet alleen priesterlijk werk, maar ook de diakenen. De ambtelijke armenverzorging - moet onderscheiden worden van de particuliere milddadigheid.

Het werk van de diakenen moet geschieden met een priesterlijke ziel, niet alleen in 't inzamelen en uitdelen dei' gelden, maar ook naar Lev. 25 : 35 om armoede te voorkomen. Door vermaning en raadgeving bij onvoorzichtige leefwijze alsmede door troostwoorden en gebed bij de ellendigen hebben zij hun priesterlijk werk te verrichten.

Wat nu het koninklijk ambt betreft, zij opgemerkt, dat Christus Zijn kerk deels onmiddellijk, deels middellijk regeert. Onmiddellijk door Zijn Woord en door Zijn Geest.

Middellijk door het regeerambt in de gemeente, het ambt der ouderlingen. Dat ambt moet altijd zo bediend worden, dat het absolute gezag van Christus ongekrenkt gehandhaafd blijft. Het heeft geen heersende, maar een dienende macht.

Ten slotte: De staat onzer ellende eist elk der drie ambten, om er geheel van verlost te worden, want onze onwetendheid eist een profeet, die ons onderwijs geeft; onze schuld eist een priester, die voor ons voldoet en onze onderworpenheid aan de macht van zonde en satan eist een koning, die ons van deze slavernij bevrijdt. Ook de herstelling van het beeld Gods eist elk der drie ambten: een profeet, die ons weer de kennis, een priester, die ons weer de gerechtigheid en een koning, die in ons weer de heiligheid herstelt.

II. v. W. te L. vraagt of de „vlietende wateren" genoemd in Ezechiël 47, Zacharia 14 : 8 en Openb. 22 : 1 werkelijk „water" is geweest ni.a.w. of er een fontein van levend water in de tempel was. Bovendien vraagt hij een nadere verklaring.

Antwoord: Laat ik kort enige aanwijzingen geven.

In Ezechiël 47 wordt gesproken, dat er water uit het heiligdom voortkwam. Het ontsprong van onder de drempel van het tempelhuis, onttrok zich daarna een ogenblik aan 't gezicht, om daarna weer te voorschijn te komen, stromende in Z.O. richting, zich verbredend en verdiepend om eindelijk uit te monden in de „Dode Zee", die onder invloed van dat levenwekkende water gezond werd. Men wist reeds bij de oude tempel een tempelrivier, die uit een onderaards meertje aan de voet van de Sion ontsprong en naar het Jordaandal stroomde. Geen Israëliet had zich een tempel kunnen denken, zonder vijvers met heilige wateren. Wat zou het loofhuttenfeest geweest zijn zonder het water van de Siloamvijver.

Het merkwaardige van de visionaire tempelwateren is niet alleen de wonderbaarlijk wassende groei zodat de profeet er op drieduizend el afstand(s) van de oorsprong al niet meer door kan gaan, maar ook in de zegen, die deze wateren verspreiden. De Heere bedoelt met dit visioen, dat straks de Christus komt, Die als vrucht van Zijn verzoeningswerk de stroom des Geestes zal doen ontspringen in het binnenste heiligdom van de hemel en uitgieten op alle vlees. Vanuit Jeruzalem zou het heil van Christus de wereld worden ingedragen en de Geest des Heeren zou door middel van de verkondiging van het Evangelie herscheppend en zegenend werken in de „Dode Zee" der mensen-harten.

In Zach. 14 : 8 lezen we ook dat er levende wateren uit Jeruzalem vlieten zullen en ook die tekst spreekt ons over gaven des Heiligen Geestes, die Christus overvloedig over zijn kerk zou uitstorten. (Zie aant. St. vertaling).

Eindelijk spreekt Johannes in Openb. 22 : 1, van „een zuivere rivier van het water des levens en als ge dan de kanttekenaren opslaat vindt ge: Door deze rivier wordt verstaan de eeuwigdurende gelukzaligheid, die door de werking des Heiligen Geestes en het aanschouwen van Gods aangezicht bij de uitverkorenen in het toekomende leven, altijd overvloedig, vers en zuiver zal wezen en blijven."

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen