Bittere tegenslagen

i.

Na de dood van Anna van Egmond, gravin van Buren, wilde prins Willem van Oranje zo spoedig mogelijk hertrouwen. De eerste vrouw op wie hij de blik vestigde, was Madame de Fouteville, de schoonzuster van de koning van Navarre; weduwe van de hertog van Enghien. Deze weduwe, die nauwelijks 17 jaar was, behoorde tot de rijkste erfgenamen van Frankrijk. Doch de koning van Spanje Filips II en de koning van Frankrijk Hendrik II werkten dit huwelijksplan tegen, zodat de prins genoodzaakt was, af te zien van Madame de Fouteville.

Nu richtte prins Willem zijn blik op Renée van Lotharingen,

de oudste dochter van de hertog Frans van Lotharingen en Christierna van Denemarken. Ook dit plan ketste af, alweer had Filips II zijn invloed aangewend om deze verbintenis niet door te laten gaan, ook al hield hij zich in het openbaar, dat hij het huwelijk goedkeurde.

Spoedig daarna probeerde de prins een vrouw te vinden in Duitsland. Zijn oog viel op het enige kind en erfgename van Maurits van Saksen, de beroemde veldheer van keizer Karei V, Anna. Deze Anna was een hartstochtelijke, zinnelijke vrouw mét een egoistisch karakter. Veel ellende zou het deel worden van prins Willem in zijn huwelijk met Anna.

Wij zeiden reeds, dat Anna de dochter was van Maurits van Saksen. Maurits was in 1553 gestorven. Zijn weduwe hertrouwde met Jan Frederik van Saksen, en zijn dochter werd opgevoed in Dresden, aan het hof van haar oom Augustus, die Maurits als keurvorst was opgevolgd. Deze Augustus was een kleingeestig schraperig mannetje, die bang was dat zijn nicht Anna hem in cle toekomst zou kunnen benadelen. Daarom werkte hij dit huwelijksplan met kracht in cle hand, in weerwil van de protesten van de grootvader van Anna, Philips van Hessen, die alle mogelijke moeite deed om het huwelijk te beletten. De reden hiervan is, clat Anna protestant was en prins Willem rooms-katholiek, terwijl ook cle oude veten tussen de graven van Hessen en van Nassau een woordje meespreken. Toch heeft deze graaf Philips het huwelijk jammer genoeg niet kunnen beletten. Wat Anna zelf betreft, cleze was bij cle eerste ontmoetingen met prins Willem zeer met hem ingenomen. Ze zei tot de graaf van Schwartzburg, die Willems bemiddelaar was in cleze huwelijkskwestie:

„Daar is geen ader in mijn lichaam, die niet voor hem klopt. Wenst hem duizendmaal goedenavond en zeg hem, clat hij er wel aan denke, clat ik hem nooit zal vergeten, al zou ook de gehele wereld leed doen."

De prins had met dit tweede huwelijk niets anders clan staatkundige belangen op het oog, anders zou hij wellicht niet met haar getrouwd zijn. Knap was Anna niet, integendeel, zij was verre van bekoorlijk, zij was lelijk, was kreupel en een weinig misvormd.

Ondanks deze zeker niet te veronachtzamen zaken, was Willem van Oranje vast van plan om haar te huwen.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen