De Gemeente van Corinthe ten tijde van Paulus

Een van de vele gemeenten waar Paulus het Evangelie van Christus heeft moeten brengen, is wel Corinthe de hoofdstad van Achaje.

Van Athene het centrum der Griekse wijsheid, waar hij zoveel teleurstelling heeft ondervonden, waar zijn ziel zozeer is gekrenkt, komt hij in Corinthe, het centrum van de Griekse handel.

Het was ongeveer in november van het jaar 52 na Christus, toen Paulus in deze grote wereldstad aankwam. Het Corinthe van Paulus' dagen was een wereldstad met al de voor-en nadelen daarvan; terwijl het nu nog maar een plaatsje is van ongeveer 8000 inwoners, zonder enige heerlijkheid.

Geen Corinthische zuilen kan men er meer vinden.

De droeve taal der puinhopen spreekt van een glorie die voorgoed voorbij ging. Hoe gans anders was het toen Paulus door de straten van Corinthe wandelde. De stad was haar vroegere verwoesting geheel te boven gekomen. In 146 vóór Christus, namelijk, was het oude Hellas aan Rome onderworpen. De Romeinse rondboog had zijn schaduw geworpen over de ranke Helleense zuil. Het ijzeren volk had het dichterlijk Griekenland overwonnen. Alumminus' ruwe scharen verwoestten Corinthe, dat het meest van alle Griekse steden onder de druk van Rome's vuist had te lijden. Zijn fabelachtige rijkdom werd ten prooi van Rome's soldaten; zijn marmeren beelden en alle gouden en zilveren kunstvoorwerpen werden geroofd om de tuinen en villa's van Rome te sieren.

De verdedigingswerken werden geslecht, en het oude Corinthe werd tot een puinhoop gemaakt, geblakerd door de vlammen, die de vernieling voltooiden.

Honderd jaar lang lag Corinthe in puin, tot Ceasar de belangrijkheid van Corinthe uit strategisch oogpunt onderkennend, in 46 de stad liet herbouwen.

En zo verrees de stad Corinthe in ongelooflijk korte tijd uit haar as.

En toen Paulus een eeuw later in Corinthe kwam, overtrof het nieuwe Corinthe het oude.

De buitengewoon gunstige ligging van Corinthe aan de Isthmus gaf aan de stad twee natuurlijke havens, waarvan de één de schepen uit het Oosten, en de andere de handelsschepen uit het Westen ontvangen kon.

De stad telde een bevolking van zes of zevenhonderdduizend zielen, samengesteld uit de afstammelingen van de romeinse vrijgelatenen, die het eerst door Ceasar als kolonisten naar Corinthe waren gekomen, en verder uit mensen van allerlei nationaliteit; want het nieuwe Corinthe was wereldstad geworden, cosmopolitisch ook in zijn bewoners.

Corinthe bloeide niet als Griekse stad, maar als hoofdstapelplaats van de transitohandel tussen Azië en Europa.

Zo kwam het ook dat niet alleen matrozen en handelaars van allerlei tongval de straten bevolkten, maar dat ook veel vreemdelingen zich hier hadden gevestigd.

Corinthe was dan ook een stad waar alle goden van Oost en West elkaar ontmoetten.

Aesculapius en Isis, Aphrodite en Alelikertes, Jupiter der Romeinen en Octavia hadden er hun tempels naast de Phygische goden.

Toch was in deze plaats het Griekse karakter nog niet geheel verloren.

(Wordt vervolgd)

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen