De Gemeente van Corinthe ten tijde van Paulus

(2).

Er Woonden nog veel rijke Hellenen en ook de gevestigde vreemdelingen schijnen meest er naar te hebben gestaan, om iets van het Hellenisme over te nemen. Een oorzaak was ook, dat het „Griekendom" toen in de mode was, evenals bij ons lang het nadoen van de Fransen mode is geweest.

Zo waren de oude isthmische spelen weer hersteld, en werden de takken der pijnbomen van de Isthmus weer samengevlochten om de overwinnaars te kronen.

Alles in en om Corinthe ademde de bedrijvige geest van de wereldhandel.

In die stad, wier straten en markten een waar pandemonium vertoonden des daags en des nachts, wier naam onder de volkeren spreekwoordelijk was om haar zonden, zodat „zich gedragen als een Corinthiër", gelijk was met een schaamteloos en onzedelijk leven te leiden, komt des Heeren apostel om de banier van Hem te planten, die heiligheid des levens van zijn volgelingen vraagt.

In die stad, echte wereldstad, vol van zonde, met haar onzedelijke dienst van Aphrodite, komt Paulus om het evangelie van de gekruiste te verkondigen.

Op zijn tocht om de zonen zijns volks te zoeken, in wier midden hij allereerst het evangelie brengen zal, ziet hij de macht van de valse religie, die hij komt bestrijden; ten bloede toe. Machtige tempels rijzen, lange processies ontmoeten hem; een talrijke priesterschaar geeft getuigenis van de rijkdom en de macht der goden, welke zij dienen.

Hij ziet allerlei zwervende goochelaars en tovenaars, die de lichtgelovige menigte meeslepen.

Priesters van vreemde goden stellen zijn opoffering in de schaduw; ook zij vreesden geen verre reizen over zee, om de leer van hun Isis of Serapis te verbreiden. En moet Paulus hier nu prediken? Moet hij hier onder deze goddeloze massa Jezus prediken?

Wat was in Athene zijn loon? Was het geen hoon en spot?

Is het dan maar niet beter om terug te keren? Dit alles zal ongetwijfeld wel door zijn ziel gegaan zijn.

Maar hij gaat niet ontmoedigd heen, al is naar zijn eigen getuigenis, zijn ziel vol van vrees en beving.

Hij weet, dat hier zijn werk beproefd zal worden als door vuur.

Hier onder deze afgodendienaars, onder deze schaamtelozen zal hij het Evangelie van vergeving van zonden brengen, het Evangelie van de Gekruiste.

Hij weet dat God met hem is; daarom blijft hij.

Op zijn tocht door de stad, vindt hij een zekere jood met name Aquila, van geboorte uit Pontus, die onlangs uit Italië gekomen was, en Priscilla zijn vrouw.

Deze Aquila was tentenmaker van beroep. Paulus die ditzelfde beroep uitoefende werkt met hem samen, om te voorzien in zijn dagelijkse behoefte.

Het is nu niet bepaald een rijk leven dat de grote heiden-apostel hier leidt, want hij zegt zelf: als ik bij u was en gebrek had.

In Athene was dat niet nodig geweest, omdat hij daar ondersteund werd door de Macedonische gemeenten.

Op de sabbath predikt hij in de synagoge der Joden, en met veel zegen, zodat Joden en Grieken geloofden.

Veel namen van deze Christenen voor ons nog bewaard gebleven. zijn

Allereerst Aquila en Priscilla, verder het huisgezin van Stephanus met twee slaven, Fortunatus en Achaïcus.

Ook zijn bekend Crispus en Gajus, en nog anderen.

Als Silas en Timotheus bij hem aankomen zet hij zijn werk met veel meer ijver voort.

Dit prikkelt de tegenstand der Joden en zij beginnen de apostel te lasteren.

Paulus schudt het stof van zijn klederen en gaat naar de heidenen. De jeugdige gemeente krijgt een onderdak in het huis van een zekere Justus, een proseliet.

Dit huis was gelegen vlak naast de synagoge.

Dat Paulus hier heeft willen logeren, was wel, omdat hij het gevaar van oploop der ongelovige Joden heeft willen vermijden, dat zeker zou gebeuren als hij over de straat zou gaan.

De gemeente breidt zich hier sterk uit.

Steeds meer Joden en heidenen geloofden.

Ook Crispus, de overste der synagoge geloofde met zijn ganse huis, en liet zich dopen.

Toen de gemeente zover gekomen was, heeft Paulus zijn zendingsreis willen voortzetten.

Maar de Heere verschijnt hem in een gezicht in de nacht en zegt: „Wees niet bevreesd, maar spreek en zwijg niet."

Dus Paulus moet hier blijven, zijn werk is in Corinthe nog niet klaar.

Anderhalf jaar heeft hij in Corinthe gearbeid, met veel zegen. Maar niet zonder tegenwerking van de Joden, want zij kunnen niet hebben dat de heidenen wel het Woord van Paulus aannemen.

Maar alle pogingen om dit te verhinderen leidden schipbreuk.

Ook die poging om de Christelijke religie door de pro-consul Gallio te doen verbieden als staatsgevaarlijk en in strijd met de wet. Gallio drijft hen weg van de rechterstoel en zegt dat de Joden dit zelf maar uit moeten zoeken; hij wil daar geen rechter over zijn.

Ondanks alle strijd, haat en nijd groeit de gemeente.

En het blijkt duidelijk uit de brieven van Paulus aan Corinthe dat het grootste deel bestond uit heidenen.

De Joden wilden niet horen van hun Verlosser.

(Wordt vervolgd)

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen