Volkeren rondom Israël

I.

Het oude Babel

Mesopotamië is thans het land van de dood en van de grote stilte. Een uitgebreid bevloeiingssysteem moet er toegepast worden, wil men voorkomen dat het land verandert óf in een droge zoutwoestijn óf in een ongezond moerasgebied. Thans doet men zijn uiterste best om weer omhoog te brengen wat de Turken er in hun lange overheersing aan hebben verwaarloosd. En wie dit beeld van het land, clat thans Irak heet, in zich opneemt, kan zich nauwelijks voorstellen, dat hetzelfde gebied eens het kloppende hart van het wereldgebeuren was, een vruchtbaar gebied, met trotse wereldsteden. Mesopotamië — „tweestromenland" betekent het, en cle naam is juist, want die vruchtbaarheid hacl het aan twee rivieren te danken: de Eufraat en de Tigris. In het midden van dit uitgestrekte gebied lag het oude Babylonië.

In de verre oudheid bestond dit land uit moerassen, oerwouden en hele bossen van riet en bamboe. Voor de mensen die in de woestijnen en de bergen woonden, was dit door al die weelderige begroeiing natuurlijk zeer aantrekkelijk. Voor een goede ontginning was het natuurlijk wel noodzakelijk, dat men er

een goed georganiseerde opbouwde. samenleving

Ongeveer 3000 v. Chr. trokken veel Semietische stammen dit land binnen. Waarschijnlijk werd toen door één van die stammen het land overspoeld, dat later Akkad werd genoemd, en dat ten zuiden van het tegenwoordige Bagdad ligt. Een volk waarvan men heel wat meer weet en dat ook zeer interessant was, was dat der Sumeriërs, dat zich helemaal in het zuiden vestigde. Dit volk had een cultuur, die gebaseerd was op de uitwisseling van waren. Misschien hadden zij handelsverbindingen met westerse landen als Syrië, en Egypte. Hun techniek was gebaseerd op steen en leem, ook kenden ze koper.

De Sumeriërs bouwden steden, misschien wel de oudste ter wereld. De Bijbel noemt ons er één van: Ur der Chaldeeën, in het land Sinear. (En Sinear is hetzelfde als Sumer!)

Het grootste deel van de rijkdommen die hun handel opbracht, ging naar de tempels in de steden. Die tempels werden op den duur het centrum van een meedogenloze uitbuiting van het volk, dat hierdoor tot wanhoop gebracht werd. Tenslotte brak er revolutie uit, het eerst in de stad Lagasj, waar een zekere koning Urukagina cle macht van de priesters, die het volk uitzogen, brak. De revolutie sloeg van daaruit naar andere steden over. Dit gebeurde ongeveer 2300 v. Chr.

In één van de steden woonde koning Sargon (niet te verwarren met de Assyrische koning Sargon), die voor het eerst een werkelijk grote stad stichtte. Hij is de eerste grote veroveraar uit de geschiedenis is geweest. Sargon onderwierp eerst het land in het noorden en de bergstreken in het oosten, toen voelde hij zich sterk genoeg om heel Sumer te onderwerpen. Later breidde hij zijn veroveringstochten verder uit, hij onderwierp de vorsten in Elam, Syrië en Klein Azië. Sargon regeerde 56 jaar over dit rijk, hij stierf omstreeks 2214 v. Chr., maar zijn rijk bleef na zijn dood nog een eeuw bestaan. Ook zijn zonen waren grote heersers. Het nageslacht verhief deze helden tot bijna boven menselijke hoogte. Duizend jaar na zijn dood werden er nog lofdichten op hem geschreven. Er wordt vermoed dat deze

Sargon dezelfde persoon is als Nimrod uit Genesis 10 : 8 tot 10.

Omstreeks het jaar 2130 v. Chr. viel het rijk uiteen door de invallen van barbaarse volken uit het oosten. Deze lieten echter de Sumerische beschaving onaangeroerd, en belemmerden er de ontwikkeling niet van. Ze gingen tenslotte geheel op in de oorspronkelijke bevolking zodat het voor Utu-Hegal, de koning van de stad Uruk, niet moeilijk was in het jaar 2061 v. Chr. het vreemde juk af te werpen.

Toen begon, onder leiding van het oude Ur, de derde dynastie, die honderd jaar duurde en de laatste bloeitijd van het oude Sumer was. Een beroemd koning uit die tijd was Sjulgi of Dungi, koning van Ur. Hij was een groot staatsman en organisator.

De Sumeriërs kenden reeds het belastingstelsel. Men moest belasting betalen in de vorm van koren, vee en metalen (officieel bestemd voor de god Enlib.) Dit werd alles in voorraadschuren opgeslagen. In sommige tempels werden hele op kleitabletten geschreven belastingarchieven gevonden. Van het verzamelde kapitaal aan goederen ging veel naar het hof, maar ook werd veel uitgeleend, waarvoor men weer rente kreeg. Zo waren de tempels een soort banken!

In 1950 v. Chr. kwam het einde van het Sumerische rijk, toen een koning van een ver naar het noorden gelegen stad Sumer binnenviel, terwijl de koning van Ur in oorlog was met een ander volk. Toen volgde een tijd van verval, maar omstreeks 1800 v. Chr. slaagde de koning van de stad Babyion er in, het grootste gedeelte van Mesopotamië te veroveren en een nieuw groot rijk te stichten, dat zelfs dat van Sargon in glans zou overtreffen 1

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen