Jaarvergadering

Voor het 3e lustrum van dit Landelijk Verband was een ongekend grote belangstelling. Het kerkgebouw van de Ger. Gem. te Utrecht was tot in alle hoeken gevuld, toen de ere-voorzitter, ds. H. Rijksen ongeveer half elf de vergadering opende.

Plechtig en krachtig klonken de verzen 13 en 16, die uit Psalm 68 bij de aanvang werden gezongen.

Na gelezen te hebben 1 Sam. 17 : 17—50 ging ds. Rijksen voor in gebed.

Aan het openingswoord van de voorzitter ontlenen wij het volgende: Het is, geachte aanwezigen, een groot voorrecht U een hartelijk welkom toe te mogen roepen op deze landdag. Het verblijdt ons als hoofdbestuur in zeer grote mate, dat U in zulk een getal zijt opgekomen.

Het medeleven en de belangstelling, die hiermede zo betoond wordt, is temeer verblijdend omdat het de 15e landdag is, en wij dus mogen spreken van ons 3e lustrum.

Wij hopen een aangename dag te mogen hebben.

Ook de enkele mannelijke bezoekers, al of niet van de kerkeraden, heten we van harte welkom.

Wij hebben U zojuist een gedeelte uit 1 Sam. 17 gelezen. Eeuwen geleden waren er mensen, die verzochten bij hun dood begraven te worden in de pij van een monnik. Zij meenden, dat dit ten goede zou werken; wij zeggen „hoe dwaas!"

En toch, hoeveel mensen zijn er ook heden, die zich in een costuum hebben gestoken, dat hen niet past.

Niet uiterlijk, maar U begrijpt dat wij doelen op het geestelijk gewaad. Wat dat aangaat, het past hen niet en behoort niet bij hen.

In ons hoofdstuk gaat op bevel van Isai, David zijn broers in het leger bezoeken. Israël is in strijd met de Filistijnen. David hoort daar wat er gaande is. Die Filistijnen hebben een kampvechter, waar alles en ieder voor beeft, Goliath.

David informeert nauwkeurig en dit wekt in hevige mate de ontstemming van Eliab, David's oudste broer. Maar dan zegt David: „Is er geen oorzaak? " Goliath heeft de slagorde des levenden Gods gehoond. Dat kan en mag hij niet dulden, de eer des Heeren is hem te lief.

David wil met Goliath strijden, Hij heeft niet alleen last van Eliab, maar ook van Saul, die veel bezwaren heeft en argumenteert, dat dit toch wel dwaasheid zou zijn.

Maar als David aanhoudt, geeft Saul toe en geeft hem ook een zegewens, de wens dat de Heere met hem zal zijn.

Blijkbaar vertrouwt Saul zijn eigen zegewens niet, want hij trekt David zijn harnas aan, koperen helm, pantser enz. Saul maakt van David een ijzeren soldaat, die voor Goliath niet moet onderdoen.

Hier ligt voor ons een ernstige waarschuwing. Aan de ouderen onder ons zijn kinderen toevertrouwd. Laten wij niet als Saul onze kinderen dezelfde strijdwijze van de wereld leren, hen dezelfde wapens van de wereld leren gebruiken. Dat mogen wij niet.

Saul wilde David zijn harnas aantrekken. Laten wij oppassen, dat wij onze kinderen ook niet precies willen laten doen als wij, of het er op richten, dat ze voor de wereld niet onderdoen.

Maar David kan zo niet lopen, ook wij niet. Immers die strijd die David kreeg te strijden is er nog, de strijd tussen Gods vijanden en Zijn volk.

Tot die strijd voor de waarheid worden wij geroepen.

David kon niet strijden in eens anders wapenrusting. Ook onze jongeren niet, in wat een ander ons ook leent of geven wil.

Néén, wij moeten een eigen wapenrusting, een eigen overtuiging hebben. Onmisbaar is hier het onderwijs op de catechisatie, maar ook al het werk op de verenigingen wat er op uit moet zijn

(Vervolg op pag. 181)

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen