De Hemelvaart

In de eerste eeuwen plachten de Christenen elkander op hemelvaartsdag te ontmoeten en te begroeten met de woorden: „Sursum Corda", „de harten omhoog."

Die opwekking is voor Gods kinderen niet overbodig.

Vaak moeten zij klagen: „Hoe kleeft mijn ziel aan het stof."

De natuurlijke mens zoekt zijn hemel en paradijs onder de zon en zit gevangen in de kerker van het zien-en zinlijke. Als we echter door Gods Geest van Boven geboren worden is ons domicilie in de hemel.

„Indien gij dan met Christus opgewekt zijt, zo zoekt de dingen die boven zijn en niet die op de aarde zijn."

Wat is het een voorrecht als wij voor eigen hart leren verstaan: „Met Hem opgewekt en met Hem mede gezet in de hemel."

De hemelvaart is wat de vorm betreft bijzonder eenvoudig.

Geen wereldgroten woonden deze plechtigheden bij.

Geen tekenen van donder en bliksem als bij de hemelvaart van Elia.

Slechts elf eenvoudige mensen worden opgeleid naar de Olijfberg.

Zijn doorboorde handen breidt de Heere over Zijn discipelen uit en in die zegenende houding wordt Hij opgenomen.

Daarin ligt een profetie, dat Hij het werk op aarde begonnen, in de hemel gaat voortzetten.

Geen ijzeren gordijn, maar een luchtige wolk onttrekt Hem aan hun gezicht. Voor de ogen Zijner jongeren is Hij van de aarde opgeheven.

Waarlijk zichtbaar en plaatselijk is Hij van de aarde ten hemel opgevaren.

Achter de wolk begint de eigenlijke hemelvaart.

Hij is door de onmetelijke sterrenvelden heengegaan en door de eeuwige deuren van de Sionsburcht ingegaan, om Zich daar te bewijzen als het Hoofd Zijner Christelijke Kerk, door Wie de Vader alle dingen regeert.

De hemel is geen visionaire toestand of een soort schimmenrijk, maar een werkelijke geestelijke schepping Gods.

In den beginne schiep God de hemel en de aarde.

Door Christus' hemelvaart is de afstand tussen hemel en aarde, tussen God en Zijn volk in beginsel opgeheven.

Het Vaderhuis met zijn vele woningen is geopend.

Omdat Hij Zich vernederd heeft tot de allerdiepste versmaadheid en angst der hel naar lichaam en ziel aan het hout des kruises, daarom heeft God Hem uitermate verhoogd.

De vrucht van de hemelvaart is voor Gods volk zalig vertroostend.

In ons kostelijk troostboek, de Heidelbergse Catechismus wordt gevraagd, wat nut ons de hemelvaart van Christus? Het antwoord luidt: Ten eerste, dat Hij in de hemel voor het aangezicht Zijns Vaders onze Voorspreker is.

Ten andere dat wij ons vlees in de hemel tot een zeker pand hebben, dat Hij als het Hoofd, ons Zijn lidmaten, ook tot Zich zal nemen.

Ten derde, dat Hij ons Zijn Geest tot een tegenpand zendt, door Wiens kracht wij zoeken dat daar boven is, waar Christus is, zittende ter rechterhand Gods, en niet dat op de aarde is". (Cat. 18 vr. 49).

Twee engelen hebben de discipelen vertroost met de toezegging van Zijn wederkomst.

Niet bedroefd, maar met grote blijdschap zijn ze naar Jeruzalem wedergekeerd in de zielestemming van Asaf, toen hij zong:

, ; k Zal dan gedurig bij U zijn. Gij hebt mijn rechterhand gevat. Gij zult mij leiden door Uw raad en daarna zult Gij mij in heerlijkheid

opnemen."

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen