Als het getij verloopt.....

Dhr. J. K. te B. schrijft o.a.:

„U schrijft o.m. „Onder ons, jongeren, ontmoeten we vaak twee levenshoudingen. De ene: zolang je niet bekeerd bent, dan kan je het er nog van nemen." De tweede: „raak niet, smaak niet, en roer niet aan." Inderdaad is dit waar te nemen, maar speelt hier, misschien onbewust, bet natuur-genadeschema door Thomas van Aquino in de middeleeuwse theologie verwerkt, en ontleend aan de oude Griekse wijsbegeerte (Aristoteles, Plato), een grote rol? Koewei de Reformatie (Calvijn) hier definitief mee brak, toch is gebleken dat ook in het Protestantisme deze dualistische opvatting niet radikaal verdwenen was. Ja, we zouden dat met allerlei praktische voorbeelden kunnen toelichten, want dit raakt zeer nauw onze houding t.o.v. de kuituur, de techniek, onze visie op ons werk, ontspanning enz. enz. Wilt U hier misschien nog eens wat dieper op ingaan? Velen van ons waarderen in theorie het stoffelijke, het aardse zeer laag, terwijl men in de praktijk al zijn energie, gaven enz. er aan besteed, tot bevrediging van eigen begeerten, iets wat de „wereld", terecht, niet begrijpt".

Gaarne wil ik aan dit verzoek voldoen, al zal ook hier de Schrift ons „godsdienstig" vlees niet sparen!

De opvatting, dat al het aardse eigenlijk niets betekent in vergelijking met de eeuwigheid, dat het er alléén maar op aankomt dat „je onsterfelijke ziel gered wordt", dat het belangrijker is hoe je de wereld uitkomt bij je sterven dan hoe je de wereld doorkomt, bevat naast bijbelse óók zuiver heidense elementen.

Een voorbeeld?

Wel, de heidense wijsgeer Socrates werd in het jaar 399 voor Christus' geboorte in de griekse stad Athene ter dood veroordeeld. Enkele uren voordat hij de gifbeker moest drinken, zei hij tot een vriend:

„Zij die geacht worden buitengewoon vroom te hebben geleefd, dat zijn zij die uit deze aardse streken worden bevrijd en verlost als uit een gevangenis, en die reine woonplaats bereiken en bovenop de aarde wonen. Onder hen bevinden zich zij die door de wijsbegeerte zich genoegzaam hebben gelouterd; zij leven in het vervolg geheel zonder lichaam en komen in woonplaatsen nog schoner dan de hier genoemde" ').

Hoe anders spreekt de Schrift! Zij spreekt niet over een bevrijding en verlossing uit „deze aardse streken ", als uit een „gevangenis". Als Paulus schreeuwt „wie zal mij verlossen uit het lichaam dezes doods", bedoelt hij met „lichaam" zijn zondig bestaan en niet zijn lichaam van vlees en bloed.

Als hij begeert om ontbonden te worden (niet van zijn lichaam, maar van de zondebanden) en met Christus te zijn, dan vindt hij „maar in het vlees te blijven is nodiger om uwentwil." Wij zuchten en zijn bezwaard, zo schrijft hij, „aangezien wij niet willen onfkleed maar ouerkleed worden, opdat het sterfelijke door het leven verslonden worde".

Volgens Plato zou de (eeuwige) ziel, die van nature onsterfelijk is, bij de geboorte door een ongeluk in het sterfelijke (tijdelijke) lichaam terechtkomen. Bij het sterven keert de ziel echter weer terug naar het „ideeënrijk", om daar „in het vervolg geheel zonder lichaam" te leven.

Nergens staat er in de Schrift, dat dé ziel van nature onsterfelijk is. Nê'ë^ er staat wel „ten dage als gij daarvan eet, zo zult gij de dood sterven."

De Heere verleent echter onsterfelijkheid aan de ziel en aan het.... lichaam (1 Kor. 15). Wij verschijnen allen straks voor de rechterstoel van Christus met een onsterfelijke ziel en een örisferfélijk lichaam. °> < ! ^ nobr; -j

Volgens de Grieken was het lichaam de kerker, de gevangenis, van: ? dë - zuivere ziel. De Schrift kent deze gedachte, niet, want én lichaam én ziebjzijn door; God geschapen. Met beide hppftijdte!: tnens gezondigd en, als het gofetbis, . met beide wordt hij verlost. Nietyj? »n , - het ftardsë leven, want er komt s^ks. nieuwe aarde, maar van de < zQnde, ; 3!{; r/

Het is stellig onbijbels om het clo.de hiv3.. : jthrfo2 sb j^os.nooJ na ïojz QzbiBfi chaam aan te duigen r^et. [^„stoffelijk overschot". Het lichaam gehipt niet OjV^f én ; ppds Schcpping kent geen zü>

t) ao /1b boD ar; -/ znorn eb jicv iaic i-Jd-j ) Jmo-A jabnsQ .obnos ob Achtergrond van Plato ^ opvattingen Wat is eigenlijk 1 de; achtergrond van de*ze heidense opvattingen? ; ; v blorl? / ; d o! Wel, deze; heidense filosofie.meende dat er een strijd is - tussen-fstof (lichaam) en ge^sfc (jtieil; ). o\ jcb jili jgss (loqaisvo

Stof en geest, lichaam en.; zielhoren eigenlijk iniet-ibiji ^kaar? de geest is yan boven (hemel); eri/ de. .stof isï-^van bör nedën: (aarde).: i ; i! toob rno rnor

Als die twee' nu bij dë ^eboorte inet elkaar; verenigd Lwördënii dan-isydat feoöï de geest eön kU'ellingr De ziel.is nu opigeslotën, in ; een kerker^ hèt liclïaam. Hij

zucht om verlossing uit deze gevangenschap in de aardse banden.

Door het stoffelijke, het zinlijke en zienlijke wordt de geest neergehaald. Vandaar dat Plato c.s. handarbeid als iets minderwaardigs beschouwden en dit bij voorkeur overlieten aan slaven.

Volgens hen schuilt de oorsprong van alle ellende in het feit, dat het aardse en zienlijke over de onsterfelijke ziel heersen. Daarom zal de „wijze" staan naar de vrijmaking van deze band. Daarom begeert hij meer en meer verlost te worden van alle liefde tot het aardse, opdat de ziel zijn eigen vrijheid weer kan verkrijgen. Maar de dood brengt echter eerst de volmaakte verlossing, dan wordt de ziel uit zijn gevangenschap bevrijd.

Tot zover deze heidense filosofie.

Lezer(es), herkent u uw eigen gevoelens hierin? Zoja, dan geldt ook voor u, hetgeen Paulus aan de met deze filosofie besmette Korinthiërs schreef: „Komt tot de rechte nuchterheid en zondigt niet langer!"

Nogmaals: cle Boodschap van de Schrift Door Zijn Woord zegt God tot ons, clat Hij de mens maakte uit het aardse stof en de adem des levens in zijn neusgaten heeft geblazen. Uit het aardse stof en toch naar Gods beeld gemaakt; uit het aardse stof en toch zegt de Schrift: „en God zag al wat Hij gemaakt had; en zie, het was zeer goed."

Door hoogmoedige ongehoorzaamheid valt de mens van God af, en daarmee in de zonde. De zonde komt echter niet uit het aardse stof voort, maar.... uit ons hart. Jezus zegt nadrukkelijk dat alle boosheid voortkomt uit ons hart (onze levenskern). Zelfs van zonden, die met het lichaam bedreven worden (hoererij, overspel) zegt Hij dat ze uit het hart voortkomen.

Hij heeft zich niet geschaamd om een aards lichaam van vlees en bloed aan te nemen, om door lijdelijke en dadelijke gehoorzaamheid de Schepping met God te verzoenen. En ieder die in Hem metterdaad gelooft, belijdt in gemeenschap met cle heiligen van alle tijden en plaatsen: „dat wij ons vlees in de hemel tot een zeker pand hebben, dat Hij, als het Hoofd, ons, zijn lidmaten, ook tot zich zal nemen."

De wederdopers (beïnvloed als ze waren door Plato) leerden echter dat Christus naar het vlees niet uit Maria geboren is, zodat Hij vlees van haar vlees en bloed van haar bloed was. Nee, volgens hen heeft Hij Zijn menselijke natuur uit de hemel meegebracht en is door haar slechts heengegaan. Volgens hen was Zijn ziel te rein om zich te kunnen vermengen met zo'n aards en tijdelijk lichaam!

Ook bij deze doperse geesteshouding bestaat er dus een tweespalt (dualisme) tussen stof (lichaam) en geest (ziel). Dit doperse dualisme is ook in 1962 helaas nog springlevend. Hierover echter een volgende maal!

') Dialoog Phaidoon

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen