rond en uit de bijbel

De preek.

De Heere is de God van de schepping; ook van het dierenrijk. Hij verschoont, naast de mensen, ook het vee van Nineve. „Al het gedierte des wouds is van Hem, de beesten op duizend bergen". Ook de vissen zijn Zijn eigendom. De Heere spreekt tot de vis en deze spuwt Jona uit op het droge. Want Jona had nog wat te doen. Voor de tweede keer geroepen, gehoorzaamt Jona om naar Nineve te gaan. Nineve, een grote stad Gods. Dat betekent: een heel grote stad, een stad die groot is in Gods ogen. Daarmee drukten de oude

Joden het begrip „zeer groot" uit. Jona gaat daar preken: „Nog veertig dagen, dan zal Nineve worden omgekeerd." Een verschrikkelijke boodschap. De dreiging is onvoorwaardelijk. Geen wonder dat Jona daar geen zin in had gehad, zouden we zeggen. Ja goed, maar dat was nu juist niet de reden van Jona's „nee" tegen de Heere. Als Jona op het behoud van Nineve uit geweest was, dan zou hij immers niet boos geweest zijn op de Heere toen Hij Nineve spaarde. Nee, Jona had geen zin gehad omdat hij van te voren wist, of althans vermoedde, dat de Heere berouw zou hebben! Dat zullen we straks wel zien.

Antwoord van de Ninevieten.

Wat gebeurt er na deze harde, „wettische" preek? Maar wacht eens even. Is deze preek eigenlijk wel zo hard? Is het niet veeleer goedheid van de Heere dat Hij het oordeel nog laat aanzeggen? Hij had toch met evenveel recht, zonder vooraf te waarschuwen, Nineve met de grond gelijk kunnen maken? Dat hadden ze daar verdiend, want „hun boosheid was opgeklommen voor Gods aangezicht." Toch laat de Heere het nog aanzeggen. En, al zegt Jona dat er niet bij — voor zover we dat lezen —, dat houdt in: de mogelijkheid van bekering.

Hoe beschamend is de reaktie van de Ninevieten. Ze vernederen zich voor de Heere. In Mattheüs 12 worden ze ons tot een voorbeeld gesteld. Zelfs laat de koning een bevel uitgaan tot bekering en gebed. Luid en openlijk laat hij omroepen: „Wie weet, God mocht Zich wenden en berouw hebben."

Jona's prediking heeft ingeslagen, dieper dan in vele gevallen in Israël; denk maar eens aan de onverschilligheid van het volk die we merkten in Joël en Amos b.v. De Ninevieten gingen bidden en werken: „En God zag hun werken!"

Antwoord van de Heere.

Op de bekering van de Ninevieten volgt: „En het berouwde God over het kwaad dat Hij gesproken had, en Hij deed het niet." Hier verstandelijk over redeneren heeft geen zin. Als je je af gaat vragen hoe het mogelijk was dat God van kwaad spreekt en goed doet, is er maar één antwoord: Zijn berouw. Liever dan redeneren, moesten we er ons over verwonderen met zo'n God te doen te hebben. Hij heeft geen lust in de dood van de goddeloze, maar daarin dat hij zich bekeert en leeft. Waarom? Om zijns heiligen Naams wil!

Jona leert het nooit.

Jona heeft nu óók een soort berouw: het spijt hem dat de Heere genadig is. Jegens die heidenen. Dat is een heel ander „berouw". Jona was een goed „rechtzinnig" man. Hij wist precies hoe het zat en hoe het moest. Zat hij nog maar in de walvis, zou je bijna zeggen, want daar wist hij het tenminste eens een keer niet meer en hield hij niets anders over dan het uitzien naar de Heere. Maar nog niet lange tijd daarna is hij weer gezond en wel aan wal, of hij is weer helemaal „de oude". Jona is weer de bikkelharde, orthodoxe profeet. En hij klaagt: heb ik het niet gezegd toen ik nog in Israël was; dacht ik het niet dat Gij een genadig en barmhartig God zijt, lankmoedig en groot van goedertierenheid, en berouw hebbende over het kwaad?

Jona durft! Hij durft hier een van de heerlijkste woorden waarmee de Heere

een verwijzing van: je mocht het nog eens leren! Nee, vooral als we zelf wat mochten leren, dan moeten we met hen spreken, bidden en naar hen luisteren."

Geen Daniël meer.

Na de mening van twee oudere lezers willen we nu een jongen aan het woord laten, die wéér een heel ander geluid laat horen. „Ik was net bezig om een brief aan de administratie te zenden, omdat ik mijn abonnement op Daniël op wilde zeggen, toen ik uw adres in Daniël ontdekte. Ik wilde u dan ook bericht geven omtrent mijn mening over Daniël.

Mijn mening hierover is dat ik het blad Daniël te oppervlakkig vind (het mes snijdt niet diep genoeg). Men kan er alle richtingen mee uit. Er staan b.v. advertenties in over vakantiereizen. Ik weet ook dat het hier op aarde geen vakantie is. Maar dat men hier moet zoeken vooren toebereiding voor die grote eeuwigheid. Want er zal alleen maar vakantie bij Hem zijn in alle rust. Vakantie is een vergenoeging van het vlees, maar tot oneer van God.

Misschien zult u wel zeggen: „maar dan komt men tot rust." Maar het moet hier juist onrustig zijn, wil men de rust i n Christus van node hebben. Want Hij staat in voor ziel en lichaam beide. Maar dat is alleen maar i n Hem.

Hiermee heb ik iets van mij laten horen en ik hoop dat het met de hulp van God bij u en bij alle mensen in het hart mag slaan om die nood daarvan te mogen leren kennen. Zonder God in de wereld en zonder Christus, zonder Borg en Middelaar, gevangen onder de macht van Satan. Ik hoop dat het u uit mag drijven tot God." — Tot zover deze jongen.

Aktuele onderwerpen!

Tenslotte nog een 20-jarige jongen: „Het eerste stukje van „Onder ons gezegd" heb ik met aandacht gelezen en ik zal mij onthouden om hierover een oordeel te vellen, omdat het de eerste keer is en de tijd zal moeten bewijzen of het een goed stukje zal worden, hoewel ik er wel vertrouwen in heb.

Ik ben abonnee van Daniël cn lees het blad ook grondig, maar steeds weer valt het me op dat er weinig in staat wat mij kan bekoren. Ik kan me echter best voorstellen dat er mensen zijn die het een goed blad vinden en die het graag lezen, maar ik vind de onderwerpen niet zo geschikt voor ons jongeren (ik ben twintig). De bedoeling om een nieuwe diskussiehcek te beginnen vind ik een goed idee en ik zal dan ook proberen daaraan mee te werken, maar ik hoop van harte dat het beter gaat dan eerst, want onderwerpen als het noodlot, roken en evangelieverkondiging per radio hebben in onze kringen m.i. geen zin.

Ik ben misschien wel erg bruut, maar ik heb geprobeerd zo eerlijk mogelijk voor de dag te komen. Als tweede voorzitter van een jeugdvereniging kom je nauw met de leden in aanraking en hoor je af en toe wat onder hen leeft. Vragen zoals over de omgang tussen een jongen en een meisje zijn m.i. veel zinvoller dan het noodlot e.d. Men durft over deze onderwerpen schijnbaar niet te spreken. Toch zijn het problemen waar velen onder ons mee lopen. Ik hoop van harte dat ook hieraan eens een stukje gewijd wordt, hoewel er ook andere zinvolle onderwerpen zijn natuurlijk. Dit is maar een suggestie, hoewel ik hoop dat dit probleem niet vergeten zal worden.

Dit waren zo enkele reakties. We hebben er nog meer gekregen, maar het is natuurlijk niet mogelijk ze allemaal te plaatsen. Wat we in deze twee artikelen geciteerd hebben, geeft naar onze mening wel een eerlijk beeld van de zeer uiteenlopende meningen.

Met opzet hebben we eerst alleen anderen aan het woord gelaten. Hopelijk zet dat jullie tot verder en dieper nadenken. De volgende keer hopen we op deze reakties in te gaan en ook ónze mening te zeggen.

G. en S. T. v. Malkenhorst Bleulandweg 298, Gouda.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen