Het profetische woord

Gocls v e r w ij t

Gocls v e r w ij t Dit heb Ik tegen u, Mijn volk, zegt do Heere: daar zijn onder u profeten', die met wind omgaan (vs. 11). Eigenlijk staat er: die omgaan met geest. Het woorcl „wind" kan zowel geest als Geest betekenen in het Hebreeuws. Nu, zegt de Heere: waarom luisteren jullie naar profeten, die zich laten leiden door hun eigen geest, in plaats van door Mijn Geest? Waarom luisteren jullie naar lieden, die „profeteren voor wijn en voor sterke drank"? Dit betekent niet, dat het volk deze zogenaamde profeten wijn en sterke drank als belóning gaf, maar dat deze profeten maar één snaar hadden die zij bespeelden' in hun profetieën: wijn en sterke drank! Wijn — symbool van de overdaad. Sterke drank — Symbool van d.e uitzinnige vreugde, van de vervoering. Wijn en sterke drank — symbolen van aards genot, van wereldse welvaart. Deze éne snaar bespeelden deze mannen, deze leugenaars: de snaar van het vrederijk hier op aarde. De snaar van een welvarende samenleving met wijn en sterke drank. Wat actueel is onze profeet Micha ook hier! Want moet dit ook niet Gods verwijt zijn aan ons, aan de kerken van ons vaderland? Zijn ze er in onze tijd ook niet, de valse profeten, die met „wind" omgaan? Zij laten zich leiden dcor geest. Door hun eigen geest, 01 door de geest van de tijd. Wat is dat vreselijk, als een prediker zich laat leiden door z'n eigen geest. Rampen voltrekken' zich dan in de kerk. Maar wat erg ook, als een prediker zich laat leiden cloor de tijdgeest! Daar was eens een tijdgeest, die eiste dat elke preek een proeve van welsprekendheid en geleerdheid zou zijn. En toen kreeg Gods kerk zondag aan zondag ellenlange, dorre, kwasi-wetenschappelijke betogen te horen. Om bij in slaap te vallen. Dat deed de gemeente dan ook meermalen. Véél later eiste de tijdgeest, dat elke preek „actueel'' moet zijn. En dus wrongen zondag aan zondag honderden predikanten zich in allerlei bochten, om „actueel" te zijn. Maar de gemeente verveelde zich, of bleef weg. En nu? Nu eist de tijdgeest van een predikant, dat hij over de aarde praat, en over de gerechtigheid. Neen, niet over Góds gerechtigheid, maar over de sociale gerechtigheid, en over de „mondiale" gerechtigheid tussen de volkeren. Spreek in deze tijd niet over het zondaar worden voor Gods aangezicht, over het plaatsvervangend lijden en sterven van de Heere Jezus, over het bloed der verzoening, want je wordt nagewezen, uitgelachen of gehaat. Denk niet dat je een interview in de krant krijgt als je wenst te leven uit de volheid van de Schrift, uit de genade van Christus, uit de liefde Gods. Je komt alleen in het nieuws als je schopt tegen de rijkste en dierbaarse geloofsschatten van Gods Kerk, of als je schamper doet over Adam. Een profeet van dit volk word je alleen als je spreekt over het hier en nu, over maatschappelijke structuren', over Vietnam, Griekenland en Zuid-Afrika. En daarom zijn er predikanten, die 's zondags meer politiek water in het glas van hun preek doen dan evangelische wijn. Dan devalueert de preek tot een politiek commentaar. Dan verschraalt de gemeente, dan kwijnt ze weg.

Gods belofte

Zo dreigde ook Gods Kerk tijdens Micha weg te kwijnen onder de prediking der valse profeten. Want de waarachtige Kerk kan het daarmee niet doen', met een prediking over wijn en sterke drank, met een prediking over sociale gerechtigheid en medemenselijkheid. Dan zoeken de dorstigen water, maar er is geen. Dan verkwijnt het hart, dat dorst naar de levende God als het hert naar de waterstromen. Dan versterft de ziel, die hongert naar een woord van troost en ontferming. Maar in deze nood laat God Zijn Kerk nooit over aan haar lot. Nu niet, en bij Micha niet. Want dan breekt het licht van Gods belofte heen door het duister van oordeel en dood: Ik zal u, 0 Jakob! gans verzamelen (vs. 12).

Het is alsof de Heere zegt: temidden van heel deze bende van valse profeten' en trouweloos volk zal Ik jullie verzamelen, Mijn kinderen. Misschien denk je: ik ben maar alléén overgebleven. Maar Ik zal jullie bij elkaar zetten als schapen van Bczra. Wat betekent dat? Wel Bozra wss een veerijk land. Daar graasden onafzienbare kudden prachtig vee. Dus wees niet bang dat het getal van Mijn kinderen uitsterft, o Mijn Kerk. Ik zal jullie samenbrengen als schapen van Bozra!

O, wat een zwartkijkers zijn wij dan toch. Wat een wantrouwers. En wantrouwden we onszelf nu maar — doch we wantrouwen de Heere! We zeggen: Jakob is dun geworden Het loopt met de kerk op een eind! Waar hoor je nou nog van bekeringen? Waar hoor je nog dat God zondaren bekeert? En als we zo zitten te klagen en te steunen laden we nog een zekere schijn van vroomheid en' zwaarheid en echtheid op ons ook. Maar we konden beter biddend werkzaam zijn met Gods beloften. Bijvoorbeled met deze rijke, oprechte belofte die wij hier lezen: de Kerk zal als een kudde in het midden van haar kooi van mensen deunen (d.w.z. gonzen). Dit is een getrouw woord, en aller aanneming waardig!

Gods s t r ij d

Het beeld wordt nog even vastgehouden: Gods Kerk als een grote kudde schapen in het midden van haar kooi. Maar als het goed is, blijft een kudde niet in haar kooi, doch trekt uit, de weide in! Alleen: déze kudde kan er niet uit. Overal, rondom de kooi en vóór de poort, overal zijn vijanden. Wolven en beren. Moet die prachtige kudde nu sterven in de kooi? O, als er één schaap een voet buiten de deur zet, wordt het verscheurd! Wat een haarscherp beeld is dat van de Kerk, ook in onze tijd. Hoe is het mogelijk, als schapen te leven temidden van de wolven? Hoe kun je in deze bezeten tijd tóch nog nederliggen aan zeer stille wateren, tóch nog grazen in de grazige weiden van Gods Woord? Overal zijn immers verscheurende vijanden, wolven en beren? Misschien zit je wel eens moedeloos bij de pakken van je leven neer, dat je zeggen moet: Heere, ik mag wel geloven dat Gij mij als een verloren schaap bij Uw kudde in Uw kooi hebt gezet maar ik kan het leven soms niet aan. Ik durf de poort niet uit. Dan zegt de Heere in vs. 13: de doorbreker zal voor hun aangezicht optrekken; zij zullen doorbreken, en door de poort gaan, en uittrekken Zó, dwars door alles heen. Door wolven en beren. Door vijanden en moordenaars. Hoe kan dat? Wel, hun koning zal voor hun aangezicht heengaan, en de HEERE in hun spits Dan veranderdt er veel in ons leven, als wij zingen mogen:

De HEER is aan de spits getreden Dergen'en die mij hulpe bien!

Dan kan er nog veel zijn dat drukt en benauwt. Maar we zien de HEERE aan de spits. Toen de Heere aan de spits was, kon het volk Israël de Rode Zee door. En nóg worden bergen vlak en zeeën droog als Hij aan de spits gaat. En wat kan het bemoedigen als wij het oog houden mogen op Hem, Die in waarheid aan de spits getreden is! Hij, Die de lange, lange via dolorosa van Bethlehem tot Golgotha aan de spits gebléven is, en nimmer heeft gewankeld. Zij hadden Hem omringd als bijen, maar zijn als doornenvuur vergaan!

En wij, bange, vreesachtige stumperds mogen vol goede moed zingen, als wij de HEERE aan de spits zieri: nu tart ik de clood, nu verwin ik het graf, nu neemt mij geen satan de zegekroon af.

Gespreksvragen :

1) Wat zou „Israëls overblijfsel" betekenen (vs. 12)?

2) Welke verwachting mogen wij op grond van het Woord hebben voor de Kerk?

3) Het beeld van de herder en de kudde schapen wordt in de Bijbel op vele plaatsen gebruikt. Waar? Waarom wordt de Kerk juist met een kudde schapen vergeleken?

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen