DE KOLLEKTEZAK

De juffrouw van de tweede klas heeft verteld van de schatkist bij de tempel. Ze heeft proberen duidelijk te maken, dat je (in eigen ogen) veel kunt geven en toch geen echt offer brengt. Maar dat je ook weinig (in de ogen van anderen) offert en toch alles geeft, wat je hebt.

„Hebben wij ook een schatkist bij de kerk staan? "

„Natuurlijk niet, juf".

„Geven wij dan niets voor de dienst des Heeren? "

„Ja, de diakenen' komen met zakjes rond en daar gooi je dan geld in".

„Prachtig. Hebben jullie wel gezien, dat er letters op die zakjes staan? "

„Ja juf, een D en een K".

„Knap hoor. Wat betekenen die letters? "

Wim's vinger vliegt met een vaart de lucht in. Triomfantelijk kijkt hij de klas rond. Hij is de enige. Hij krijgt een kleur van trots. „Die D betekent dubbeltje en de K kwartje. Ik mag van mijn moeder altijd een dubbeltje en een' kwartje geven". Juf heeft grote moeite niet in de lach te schieten. Ze houdt zich goed. Wim kijkt zo blij, hij méént wat hij zegt! De klas geeft geen enkel kommentaar. De uitleg, die Wim geeft wordt blijkbaar aanvaard.

Wat denken jullie? Zou dit de goede betekenis zijn van de letters? Wim zit nu in de vijfde klas. Zou hij nu weten, wat deze letters te betekenen hebben?

De zak met het kwastje.

Zo'n 35 jaar geleden kende men' geen „doorgeefzakjes". De diakenen hadden een hele lange stok met aan het uiteinde een zakje, 't Leek net een hengel met een schepnetje. Onderaan het zakje hing een kwastje. Waarom dat weet ik echt niet. Maar het was wel een „gevaarlijk" kwastje. Het noodde bepaalde figuren gewoonweg tot vasthouden. Je voelde je vingers kriebelen en je moest het eventjes aanraken. De diaken begon vooraan een bank. Hij had dan die lange stok vlak bij het zakje beet, de stok schuin omhoog. Hij liet heel handig de „hen'gel" door zijn gehandschoende vingers glijden tot aan het eind van de bank. Dan zwiepte hij met een geroutineerd gebaar het zakje naar de volgende bank en bewoog de stok in tegengestelde richting. Kunnen jullie je voorstellen, wat er zou gebeuren, als een jongen (of meisje!) met van die „kriebelvingers", het kwastje even te lang vasthield? !

Maar hoe het ook zij: „hengelen" of doorgeven, het doel was en is eender. „De onderhouding van de eredienst en' de armen Christelijke handreiking te doen".

De Dvan dubbeltje en de K van kwartje.

Als ik jullie vraag: „Voor wie is het geld uit het zakje met de K bestemd? ", zou je het antwoord niet schuldig blijven. „Voor de dominee". „Voor de koster". „Het kerkgebouw moet onderhouden worden".

„Goed. En het geld uit het D-zakje? " „Voor de arme mensen". „Hm, zijn er nog wel echt arme mensen? Ja, maar toch niet zoals vroeger, toen de mensen alleen maar door de kerk werden onderhouden en verder geen enkele steun ontvingen. (A.O.W. pensioen, de „Bijstand"). De taak van de diakenen, die „eigenlijk hun werk van de bediening der armen maken zouden" is wel wat veranderd. De diakonale zorg bestrijkt een veel breder terrein dan vroeger. Alles op te noemen zou ondoenlijk zijn. Zomaar enkele grepen: Er wordt een bejaardentehuis gebouwd. Dat kost enorm veel geld. De diakenen „bouwen" mee. Als het grote huis klaar is en de bejaarden er hun tehuis hebben gekregen, is de diakonale zorg zeker afgelopen, denk je misschien. Ik bedoel hebben de diakenen clan geen enkele taak meer? Ja, toch wel. Stel je voor: er wordt een bewoner ziek. Hij of zij moet worden opgenomen in het ziekenzaaltje. Dat brengt extra kosten met zich mee. De diakonie helpt. Het wordt Kerstfeest. Ouden, eenzamen en zieken krijgen een fruitmandje met of zonder dagboekje.

Jullie weten vast wel, dat er een vereniging „Gehandicaptenzorg" is opgericht.

Ieder kan lid worden, ook „de diakonie". En toen ik dit las moest ik toch eventjes glimlachen. Deze vereniging zal de kolleges van diakenen vragen of zij per jaar — indien mogelijk — een dubbeltje per lid en dooplid willen bijdragen! Toch nog de D van dubbeltje?

Jongens en meisjes jullie weten nu waar onze „dubbeltjes" en „kwartjes" blijven, die elke zondag door de diakenen worden opgehaald. De Heere vraagt ook in deze tijd iets in „Zijn schatkist" te werpen. Niet uit gewoonte of omdat vader en moeder het zeggen, maar om „de eredienst te onderhouden en de armen (ook gehandicapten!) Christelijke handreiking te doen".

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen