HET BOEK DER RICHTEREN 8

Deze schone uitspraak treffen' wij aan in de lofzang van Debora. De aanleiding tot die zegenspreuk is de dood an de gevreesde legeroverste Sisera door de hand van Jaël. Deze eer viel niet Barak te beurt, maar naar des Heeren woord aan een vrouw.

Jaël was cle vrouw van Heber, de Keniet. Deze Kenieen woonden in het Noorden van het land en namen een neutrale positie in. Zij leefden én in vrede met Israël én in vrede met Jabin, de koning der Kanaanieten (4 : 17).

De verslagen veldheer Sisera moet vluchten. Zijn eigen legerplaats kan hij niet meer bereiken. Hij vlucht nu het tentenkamp van de Kenieten binnen. Wat komt het nu goed van pas dat er vrede tussen Jabin en Heber as. Natuurlijk heeft het huis van Heber van cle strijd ernomen. Als Sisera dan ook dodelijk vermoeid in et tentenkamp aankomt, wordt hij door Jaël aangeroepen: Wijk in, mijn heer, wijk in tot mij, vrees niet! Gaarne maakt hij van dit aanbod gebruik en Jaël bedekt hem met een deken.

Dat Sisera hier een dnnkbaar gebruik maakt van haar uitnodiging, houdt verband met het feit dat de tent van een vrouw onschendbaar was. Dit naar de regel van de eerbaarheid. Deze tent was dan ook voor Sisera een veilige schuilplaats. Zeer vermoeid legt hij zich neer en Jaël dekt hem met een deken toe; enerzijds om hem aan nieuwsgierige blikken te onttrekken, anderzijds opdat hij zou kunnen rusten.

Gekweld door dorst vraagt hij haar om water. Zij geeft hem melk. Zo wordt hij volkomen gerust gesteld door haar goede zorg.

Als hij even gelegen heeft, wordt hij toch onrustig. Stel je voor dat de achtervolgers cle wetten van eerbaarheid schenden en toch binnendringen!

Daarcm zegt hij: sta in de deur der tent; en het zij, zo iemand zal komen, en u vragen, en zeggen: Is hier iemand? dat gij zegt: Niemand.

Jaël doet het en zo zakt hij vermoeid in een diepe slaap, gerust op Jaëls zorg.

Dan brengt Jaël het plan dat onverwachts bij haar opgekomen is tot uitvoering. Zij heeft de verdrukker van Gods volk Israël met list binnengekregen en hij is nu in haar macht. Zij neemt een tentnagel en een hamer, die altijd in haar bereik waren, want de vrouwen moesten namelijk de tenten opzetten, en dreef de nagel door Sisera's hoofd, zodat hij in zijn slaap stierf.

Wat zou haar toch tot deze daad aangezet hebben? Haar stam leefde toch in vrede met koning Jabin?

Uit de aangehaalde tekst uit het lied van Debora blijkt, clat Jaël gezegend wordt. Derhalve moet haar daad niet door verkeerde bedoelingen ingegeven zijn, maar tot bevorde ring van Gods eer. Hij zou toch des vijands kop verslaan, opdat de vijanden niet zouden spotten: Waar is nu hunlieder God?

Wij zien uit Jaëls daad, dat zij de neutrale positie laat varen. Zij breekt hier, in onderscheid met haars vaders huis, met de Kanaanieten en kiest openlijk de zijde van Israël. Daarmee kiest zij ook voor de God van Israël. Is het niet de Heilige Geest die haar tot deze keuze bracht? Wat er dan ook voor haar aan vast zou zitten! Aan zo'n keuze, die door genade gedaan mag worden, zal de Heere Zijn zegen verbinden. Sisera viel niet door de hand van een Israëlietische, maar door de hand van een heidin. Zouden wij hierbij niet aan het woord van Christus mogen denken: Ik heb zo'n groot geloof zelfs in Israël niet gevonden?

Jaël wordt gezegend. In de kanttekening lezen wij: at is: an de Heere begenadigd en met allerlei weldaden naar ziel en lichaam begunstigd. Wat een beschamend voorbeeld geeft Jaël ons hier. Jonge vrienden, ten aanzien van het koninkrijk Gods kan er van neutraliteit geen sprake zijn. De Heere Jezus zegt: ie niet voor Mij is, is tegen Mij. Wie met de wereld en de kerk te vriend wil blijven, zal eenmaal omkomen. Maar wie om des Heeren wil alles zal verlaten, die zal zijn ziel vinden, dat is behouden zijn. Zie Mattheüs 10 : 35-39.

Sisera's moeder.

Debora brengt ons nu in haar lied bij Sisera's moeder (5 : 28-31). Trots is zij op haar zoon, de veldheer! In de legerplaats wacht zij op zijn glorieuze terugkeer.

Maar hij komt maar niet. Haar moederhart wordt onrustig, bange voorgevoelens bekruipen haar. Onrustig loopt zij heen en weer. Steeds kijkt ze weer uit het venster. Tenslotte roept haar gekwelde hart: Waarom vertoeft zijn wagen te komen! Waarom blijven de gangen zijner wagenen achter?

Hoe begrijpelijk is deze angst. Maar hoe ongelukkig is zij toch. Zij riep wel uit het venster, maar zij riep niet tot God. Ze loopt wel gejaagd heen en weer, maar zij buigt geen knieën. Ach, zij heeft geen toevlucht. Zij weet niets van dat: 'k roep Heer in angst tot U gevloden! Niets van dat: bij U schuil ik.

De hofdames weten niet meer wat zij met haar aan moeten. Totdat de wijsten onder hen' enige woorden van troost tot haar weten te spreken. Zij zeggen haar dat zij zich niet zo ongerust moet maken. Natuurlijk duurt het lang eer Sisera terug zal komen. Zij moeten toch eerst de slavinnen en de bu.it en de prachtig gekleurde, rijk geborduurde en gestikte klederen van de Israëlieten onder elkaar verdelen! En Sisera zal een groot aandeel daarin hebben!

Zo wordt Sisera's moeder gerust gesteld door die wijze vrouwen: ook beantwoordde zij haar redenen aan zichzelve (v. 29b).

Maar welk een ij dele verwachting en valse troost wordt hier gegeven. Natuurlijk begrepen die hofdames ook wel dat er iets mis was. Sisera bleef al te lang weg. Maar ja, dat kun je toch niet zeggen tegen die ongeruste moeder. Ze proberen hun eigen onrust en die van die moeder te overpraten en wekken een valse hoop. Zij troosten

(Vervolg op pagina 311)

VERVOLG BIJBELSTUDIE „HET BOEK DER RICHTEREN"

haar met de buit zo rijk mogelijk voor te stellen. Maar straks zal blijken, dat er helemaal geen buit is, en dat Sisera dood is En in plaats van eer en rijkdom storten zij in diepe ellende (4 : 24).

Jongens en meisjes, hier heb je nu de ijdele verwachting en troost van deze wereld. De wereld probeert ook de mens in alle zorgen van dit aardse leven te troosten met de genoegens en het schijnschoon van deze wereld. Natuurlijk is Sisera's moeder weer onrustig geworden. Even heeft ze nog een opflikkerende hoop gekoesterd, maar toch diep in haar hart bleef die angst. Die is ten diepste toch niet weg te redeneren. Ook met het „goede" van deze wereld niet. En de verwachting der goddelozen zal vergaan. Hoe velen denken heimelijk: de eeuwigheid valt misschien toch wel mee en God is liefde. En toch die innerlijke onrust: 't is niet goed met mij.

Leef daar niet overheen. En probeer die onrust niet weg te dringen met ijdele verwachtingen van dit leven te koesteren of met het schijngenot van deze wereld. Het is Jezus Christus, die arme onrustige zondaren tot Zich nodigt: omt allen tot Mij, die vermoeid en belast zijt, en Ik zal u rust geven. En lees nu ook de grote tegenstelling in 5 : 31 eens.

Discussievragen.

1. Wie waren de Kcnieten en hoe kwamen zij in Kanaan? Zie 4 : 11.

2. Heeft Jaël mogelijk de grens tussen list en bedrog overschreden. Heef zij in haar ijver voor de dienst des Heeren Gods wet overtreden? Of was deze daad in oorlogstijd geoorloofd en volvoerde God Zijn raad hierdoor?

3. In welke verhouding staat valse hoop wekken en onze naaste liefhebben?

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen