'T GAAT VAAK ANDERS, DAN JE DENKT ....

Voor Ingrid wordt het een hele vreemde zondag. 's Middags eten ze warm. Een hele gewone maaltijd, maar toch wel erg lekker. Van allerlei aparte gerechtjes houdt oma niet, hoorde Ingrid van Ko.

Die middag gaan ze weer ter kerk en 's avonds wordt er na het eten met elkaar gezongen. Oma laat ieder een vers kiezen en natuurlijk krijgt Ingrid ook haar beurt.

Veel psalmen kent ze niet, maar één vindt ze altijd erg mooi. "Psalm 19" zegt Ingrid dan ook. Na het zingen gaan ze gezellig in een kring om de kachel zitten.

Centrale verwarming is er bij oma nog niet bij. Ze houdt van kolen en hout en „zolang het gaat wil ik graag dat het zo blijft, zegt ze als men naar haar kachel informeert".

Ingrid kijkt precies door de glanzende ruitjes in het vuur. Een leuk gezicht al die spelende vlammen.

Oma begint te vertellen en dat kan ze. Een ieder geniet. Soms heeft ze iets van verdriet in zich vooral als ze over „opa" spreekt.

Maar kinderen ik ben niet alleen gelaten hoor. Er is er Eén die me altijd bijstaat, juist als ik me eenzaam en hulpeloos voel. Ik hoop zo dat jullie die Grote Helper ook leert kennen in je leven. Een groter goed is er niet te verkrijgen en alles van deze wereld valt er bij in het niet". Deze woorden blijven hangen in het hoofd van Ingrid. „Alles van deze wereld te zien als iets, wat niet zo' belangrijk is? "

Daar kan Ingrid haast niet bij. Ze houdt juist zo van mooie dingen en van veel reizen en van heerlijk eten en van nog zoveel meer! In bed die avond gaat Ingrid er over beginnen. Ze is benieuwd hoe Ko precies over haar oma denkt. Ze praten lang die twee, in het grote bed op de zolderkamer.

Ko vertelt dan van allerlei dingen over haar grootouders en Ingrid luistert stil.

Opeens vraagt Ko: „Vond je het soms een nare zondag Ingrid? Jij bent zo anders gewend. Misschien was het voor jou helemaal geen feestdag". „Ja, toch wel hoor. Veel was er vreemd voor me, maar toch vind ik het een fijne dag. Ik geloof alleen dat ik nog veel van jullie moet leren".

Niet lang daarna wordt het eindelijk stil op de zolderkamer.

Ko is erg moet van al het vertellen en ze slaapt dan ook wel. Ingrid ligt nog. een tijdje wakker en in die naoht doet ze iets, waarover ze wel vaak dacht, maar wat ze nog nooit noodt deed. In dit vreemde, grote bed, vouwt ze haar handen.

Voor het eerst van haar leven, bidt Ingrid zelf, stil en eenvoudig en alleen!

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen