WE BLIJVEN MAAR THUIS . .

Al weer leesdienst.

Ik denk dat ik vanmorgen maar thuis blijf. Begrijpen doe ik toch niet veel van die ouwe preken. Er wordt alleen maar uit een oudvader of een Schot gelezen. Als het nu nog iets van deze tijd was, maar nee hoor.

Nee, ik slaap maar eens lekker uit.

Een goed begin van de nieuwe week, van de door God gegeven rustdag?

Nee, een bar slecht begin! Want waar loopt het meestal op uit?

Als het weer eens leesddenst is en er „toevallig" ook nog een ouderling leest waarvan je meent dat die er nou net helemaal niets van terecht brengt (denkt die man waarschijnlijk zelf ook hoor) dan blijf je ook 's. avonds maar thuis. En op den duur kan het zo gemakkelijk gaan dat thuisblijven, dat je misschien ook wel eens uitslaapt als de dominee er is.

Ja, maar ik doe dan geen verkeerde dingen. Denk dat maar niet! Ik ga niet de straat op, ik lees een goed boek. Dat zal best wel, want je wilt natuurlijk niet helemaal van het spoor afgaan.

Wat vinden je ouders er van, je meisje of je jongen? Je vrienden cf vriendinnen? Of gaat voor jou het gezegde op: zeg me wie je vrienden zijn en ik zal zeggen wie jij bent? Maar nu noig eens een vraag: Wat zegt de I-Ieere er van? Kan de Heere het op onze manier omgaan met Zijn heilige dag goedkeuren? Ook al hebben wij nog zoveel vermeende redenen?

De bedoeling van de zondagsrust

Toen sprak God al deze woorden, zeggende: „Gedenkt de sabbathdag dat ge die heiligt; zes dagen zult ge arbeiden en al uw werk doen, maar de zevende dag: is de sabbath des I-Ieeren, Uws Gods "

Zacharius Ursinus zelf zegt in zijn Schatboek bij de uitleg van het vierde gebod, dat als we de heilige dingen nalaten, dit ontheiliging van de sabbath is.

De I-Ieere herinnert ons in dit gebod aan Zijn Schepping. Hoe Hij zes dagen is bezig geweest de wereld en alles wat diaarin is, zijn aanzien te geven. En .hoe Hij op de zevende dag gerust heeft.

Bovendien wist de Heere dat wij nietige mensen rust nodig hadden.

Hoewel Hij gesproken heeft: „In het zweet Uws aanschijns zult gij Uw brood eten", geeft de Heere de mens toch een dag om van zijn boze werken te rusten.

Hoe blijkt ook hieruit dat de Heere goed is, ook in zijn algemene genade, en dat voor mensen die geen enkele blijk van Zijn gunst meer waard zijn.

Calvijn zegt dat de bedoeling van het vierde gebod is, dat wij onze eigen gezindheden en werken afgestorven, de dingen van Gods Koninkrijk bedenken en dat wij ons tot dat bedenken moeten oefenen door de middelen, die Hij heeft ingesteld (Inst. II, VIII, 28).

Als we dat „vertalen" is het wel heel iets anders dan „maar thuisblijven". Dat thuisblijven is onze boze lust. En daarvan moeten we afsterven. Geen gemakkelijk proces — afsterven. Dat kan pijn doen. Sterven is. geen kleine zaak. En toch nodig!

Onze verkeerde gezindheden moeten er aan en we moeten de dingen van Gods Koninkrijk bedenken. En in dat bedenken moeten we ons oefenen. En dat oefenen behoren we te doen door de middelen die de Heere zelf heeft ingesteld. We moeten aan de weg gaan zitten, waarlangs de Heere Jezus zal gaan, zoals de blinde Bartimeüs.

Als we het middel dat de Heere zelf ons nog geeft — o, nee, niet helemaal — verachten, dan is het met ons oefenen

maar droevig gesteld. En dat terwijl het van zo'n groot belang is, van levensbelang!

Zeg nu niet: „Ik kan me toch uit mezelf niet oefenen." Nee, dat weet ik ook wel. Maar heb je 't al eens geprobeerd? Ben je er al eens verdrietig om geworden dat je het niet kunt?

Thuisblijven is de eerste stap

Dat we dit artikel begonnen met het wegblijven uit de kerkdienst is niet zonder reden. Want het is maar al te vaak de eerste stap op het hellende vlak. Is het jullie al eens opgevallen dat de Catechismus bij de behandeling van dit gebod nergens een opsomming geeft van wat niet mag?

Dat betekent vanzelfsprekend niet dat dan alles wat niet genoemd wordt mag. Alles wat de dag des Heeren ontheiligt moeten we nalaten.

Bij alles wat we doen, dienen we ons af te vragen: „Zal het wel zijn als de Heere ons ontmoeten zal? "

We hoeven dan geen konkrete dingen te noemen. Kijk maar eens om je heen hoe de zondag ontheiligd wordt. En dat niet alleen door mensen die in de wereld leven. Laten we dan maar eens naar onszelf kijken en ons eigen leven nagaan. Kijk dan maar eens in je eigen hart. Kan er bij ons vaak ook niet veel mee door? Ja, zeg je misschien, maar ik mag toch wel dit, of ik mag toch wel dat? Vraag d.at eens eerlijk aan de Heere.

Denk je nog wel eens, met betrekking tot jezelf, over de preek na, onderzoek je Gods Woord, lees je echt een goed boek? Je zult niet meer vragen mag dit of mag dat als je zoals Paulus leert zeggen: „Ik jaag er naar of ik het ook grijpen mocht".

Naarstig tot de gemeente Gods komen

De Catechismus zegt echter juist wat we wel mogen, moeten doen.

Ten eerste dat de kerkdienst of het predikambt en de scholen onderhouden werden en dat ik, inzonderheid op de zondag, tot de gemeente Gods naarstig kome om Gods Woord te horen, de sakramenten te gebruiken en God de Heere openlijk aan te roepen.

We willen vooral aandacht geven aan dat „tot de gemeente Gods naarstig komen". De Heere heeft beloofd dat Hij daar tot de mens spreken wil. Want waar twee of drie in Zijn Naam vergaderd zijn, daar woont Hijzelf!

Ieder mens van nature weigert naar Gods wetten te leven. O ja, uiterlijk kunnen we voor het oog van de mensen om ons heen ons wel voordoen als navolgers van Christus. Maar we wijken steeds en op veel, zo niet alle punten af. Wij zijn ware meesters in het vergoeilijken van onze fouten, tenzij de Heere ontdekkend met Zijn Geest in ons leven komt en ons laat zien bij Zijn licht, hoe zondig we zijn, hoe we al Zijn geboden overtreden.

Dan zal er pijn komen over alles wat we nagelaten hebben, over al de keren dat we niet naar de kerk zijn gegaan, waar de mogelijkheid van zaligworden in de Heere Jezus Christus voor de grootste der zondaren gepredikt werd.

Als in de Heidelberger Catechismus staat dat jullie en ik op de rustdag, naar-

Staig naar Gods huis moeten komen, dan staat er nog wat bij: inzonderheid op de sabbath. Dus zéker op de zondag, maar dat niet alleen. Ook als op andere dagen het Evangelie van vrije genade gebracht wordt. Op bid-en dankdagen, bij bijbellezingen, en andere doordeweekse diensten.

Nu moeten we maar niet zeggen dat we dan zoveel huiswerk hebben of dat we dan een lesavond moeten verzuimen of en vul zelf maar in wat voor „redenen" nog meer.

Want, als een. van je vriendinnen of vrienden jarig is, ga je er dan ook niet heen omdat je zo druk bezet bent. Of als er bv. een orgelconcert wordt gegeven, zet je dan ook niet alles op alles cm je een paar uur vrij te maken? Misschien zelfs wel voor bezigheden van minder waarde? Hoeveel meer moesten We ons dan vrij maken als de Heere nog aan de deur van ons hart wil kloppen.

Voeg je bij de godsgeamdeü

In de nieuwtestamentische kerk is de zondag de dag die ons herinnert aan die grote dag waarop de Heere uit de dood is opgestaan. De dag waarop Hij als overwinnaar over dood en graf Zijn leven weer aannam. Deze Heere, Die het niet nodig had door mensen geleerd te Worden, ging, toen Hij op aarde wandelde, ook steeds naar de tempel.

Als we in Zijn voetstappen willen gaan, dan hoort daar ook bij het gaan naar het Huis des gebeds om daar de Heere openlijk aan te roepen, want daar woont Hij Zelf en daar wil Hij Zijn heil wegschenken aan armen van geest die voor Zijn Woord beven.

Ik wil ieder die dit leest aanraden, voeg je bij de godsgezinden. Bovendien het kan nu nog. Ploeveel mensen in onze ondergaande wereld kunnen niet meer samenkomen in hun bedehuizen. En ons laat de Heere dit voorrecht nog! Laten we toch naar Gods Woord luisteren en niet naar die verkeerde stemmen in ons. Dat is van den beginne niet zo geweest, maar zoals de Dordtse Leerregels zeggen: Maar door het ingeven van de duivel en zijn vrije wil van God afwijkende, heeft hij zichzelf van deze uitnemende gaven beroofd en heeft daarentegen in de plaats van die, over zich gehaald blindheid, schrikkelijke duisternis, ijdelheid en verkeerdheid des oordeels in zijn verstand; boosheid, wederspannigheid en hardigheid in zijn wil en zijn hart; mitsgaders ook onzuiverheid in al zijn genegenheden.

In het Paradijs was de mens nog volmaakt. „Zeer goed", zei God.

Maar toen zijn we gevallen en daarmee verloren we de sabbathsrust.

Ik hoop dat we toch allemaal door de werking van de Heilige Geest naar die rust zullen mogen uitzien.

En al is het dan hier op aarde in alles beperkt, gebrekkig en tekort en met zonde bevlekt, eenmaal zal een door God thuisgehaald volk mogen genieten van de eeuwige sabbath, waarin ze de Heere, hun Schepper en Zaligmaker altijd zullen dienen, eren en verheerlijken. Daar zal geen zonde en geen tekort meer zijn, maar Christus alles en in allen!

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen