GA TERUG!

Zo nu en dan lezen wij in de krant van automobilisten die op de verkeerde weghelft rijden, zodat als ze er niet tijdig afgehaald worden, het een rit wordt met dodelijke afloop. Daarom zijn in 1980 op verschillende afritten van autosnelwegen borden geplaatst, met als onderschrift: „Ga terug!" 't Is als een baken in zee, een waarschuwing, ga niet verder, keer terug u bent in levensgevaar!

Plaatste de Heere zo ook bij elke splitsing van onze levensweg, door Zijn Woord niet vele waarschuwingsborden? Als wij in deze decembermaand achterom zien, heeft Hij dat ook in het jaar 1980 niet gedaan?

't Kan zijn dat Hij bij een moeilijke beslissing tot u sprak: „Dit is de weg, wandel in dezelve" en Hij u als bij de hand nam, en u op de goede weg leidde. Maar wat een stille gebedsworsteling kan daar zijn als ons een directe richtingaanwijzer verborgen blijft, en we ons alleen maar vastklemmen aan Zijn Woord met de bede: „Ik zet mijn treden in Uw spoor, opdat mijn voet niet uit zou glijden. Wil mij voor struikelen bevrijden, en ga mij met Uw heillicht voor."

Hoe dringend! ook waarschuwt de Heere ons als we op de verkeerde weg gaan, als de waarschuwing „Ga terug" ons tegenklinkt.

Wanneer de dwaalweg mij bekoort, De zonde fluistert: „wandel voort!" Dan klinkt de roepstem in mijn oor: „Terug!" daar ginds is 't rechte spoor!

Als de Heere David terug brengt van zijn zondeweg in het rechte spoor, dan wordt de ootmoedige schuldbelijdenis geboren: , , 't Is niet alleen dit kwaad dat roept om straf. Neen, 'k ben in ongerechtigheid geboren. Mijn zonde maakt mij 't voorwerp van Uw toren. Reeds van het uur van mijn ontvangenis af." Maar ook het smeekgebed om vergeving en uitdelging van alle zonden, orn daar de inwoning van de Heilige Geest elke dag geleid te worden op de goede weg, want:

Dikwerf, als de zonde loert, Wordt mijn aarz'lend hart ontroerd. Maar Gij stort mij krachten in, 'k Waak en bid, en overwin. Zo ik wandel in Uw schreen, 'k Dank het aan Uw Geest alleen!

Kent u iets van die geestelijke strijd, waarin u van uzelf altijd onderligt, en er alleen maar overblijft: „Wil ons, toch altijd sterken door de kracht Uws Heilige Geestes, opdat wij in deze geestelijke strijd niet onderliggen maar altijd sterke wederstand doen."

Ook Christen op weg naar Immanuëlsland ging van de goede weg die Evangelist hem gewezen had af, hij kwam door de raad van Wereldwijze op een dwaalweg. „Als u spoedig van uw zware pak verlost wil worden, dan moet u naar het huis van heer Wettisch gaan", sprak Wereldwijze. „Als u deze weg gaat, zal hij u raad geven." Maar hoe dichter Christen bij het huis van Wettisch kwam, zijn zondepak ging steeds zwaarder drukken.

Totdat Evangelist hem vond, die Christen ernstig vermaande niet van de weg die naar de enge poort leidde af te gaan, maar de smalle weg te bewandelen die ten leven leidt. Waarop hij zich haastte die paden in te slaan, waarin zijn ziel zich nimmer kon vergissen.

Christen ontmoet op zijn pelgrimsreis ook Apollyon in vallei verootmoediging en hij wordt in een hevige strijd gewikkeld, een strijd op leven en dood. Op de vraag waar de reis van Christen naar toe gaat, antwoordde deze: „Ik kom van stad verderf en ga naar stad Sion, ik ben op des Konings wegen, de wegen der zaligheid."

Bij het horen van deze woorden versperde Apollyon de weg voor Christen en probeert hem ten val te brengen. Kort te voren had Christen de geestelijke v^^apenrusting ontvangen, het borstwapen der gerechtigheid, 't schild des geloofs, de helm der zaligheid en het zwaard des Geestes, met de bereidheid van het Evangelie als voetenschoeisel. Apollyon schiet zijn vurige pijlen op Christen af, maar met schild en zwaard wederstaat deze zijn vijand, die hem dodelijk probeert te treffen. Maar met Gods Woord in de hand: „Verblijd u niet, o mijn vijand!" mag. Christen overwinnen, en enige bladeren van de levensboom ontvangen tot genezing van zijn wonden.

Gesterkt door het brood en de wijn die hij als teerkost op de levensweg, mag ontvangen, trekt Christen al zingend moedig voorwaarts:

Voor eeuwig zij Uw grote Naam geprezen, Immanuël, mijn Overste, mijn Heer! Die mij in deze Uw hulpe hebt bewezen. Maak mij voorts nuttig tot Uw dienst en eer.

Weet u waarom Christen in dit strijdperk meer dan overwinnaar was? Omdat de Vorst van het heir des tieeren niet achterwaarts of terug; ging, maar als Sions Koning overft'onnen heeft.

In de volheid des tijds is Hij gekomen: „Zie Ik kom, de rol des boeks is met Mijn Naam vervuld."

En Micha's profetie: „Gij Bethlehem Efratha, zijt gij klein om te wezen onder de duizenden van Juda? Uit u zal Mij voortkomen. Die een Heerser zal zijn in Israël" was de juiste wegwijzer van de Heere voor Jozef en Maria, om zich op bevel van keizer Augustinus te laten beschrijven in Davids stad. De Heere zorgde dat Zijn Woord en beloften trouw vervuld werden. Daar werd Immanuël, God met ons, geboren in Bethlehems beestenstal, voor Hem was geen plaats, gesloten deuren, gesloten harten, een wereld verloren in zonde en schuld.

Maar Hij kwam om het verlorene te zoeken, het weggedrevene weder te halen en het kranke te sterken. Doolt u in de woestijn van dit leven eenzaam rond? Bent u op een doodlopende weg, een weg waarop het u tegenklinkt „ga terug!"? Of bent u evenals Christen het heilspoor bijster?

Deze grote Davidszoon, Hij die het afgedwaalde zoekt, wil ieder die het heilspoor bijster is, op de rechte weg brengen.

Wie Hem nederig valt te voet. Zal van Plem Zijn wegen leren.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen