Het einde vasi een goed begin : APPLAUS

Wat stelt iemands opinie eigenlijk voor? Dat hangt van twee faktoren af: wie het is, die zijn mening geeft en ten tweede, hoe zijn mening tot stand. komt. Als een professor of een dominee een bepaalde mening verkondigt, maakt dat nu eenmaal meer indruk dan wanneer Jan Klaassen precies het zelfde zegt. Van de een wordt het sneller overgenomen dan van de ander. (Daar zijn natuurlijk gegronde redenen voor, maar daar hebben we het nu niet over). Ook is het belangrijk hoe de mening gerijpt is. I-Iet maakt heel wat uit of je zomaar, op je gevoel af, iets' zegt, of dat je je mening vormt: getoetst aan bepaalde principes. Bovendien, als je jong bent, denk je vaak zwart/wit. Je vervalt gemakkelijk tot uitersten. Ouderen hebben vaak - zeker niet altijd - een gerijpter en daardoor bezadigder oordeel.

In deze opinie wil ik met jullie nadenken over het verschijnsel „applaus". Misschien zijn er ook onder jullie die vaak zomaar napraten. Papegaaien geven vaak veel vermaak, maar zij maken weinig indruk. Daarom, is deze opinie dan ook niet bedoeld als „het laatste woord", 'k Wil je alleen uitnodigen mee te denken.

Toen en nu

Het begon sportief. Een aantal spelers met een bal op een hobbelig veld. 't Viel enorm in de smaak. Bij elke treffer een spontaan applausje, zoals je dat ook tijdens een diner geeft na een geestig toespraakje. „Leuk gedaan", wil je dan zeggen. En toen kwamen de fanatici, de fans. De spelers werden geld waard. Ontspanning verzelfstandigde zich tot een beroep: de profs. Sport werd eredienst. Kultus. Applaus werd uiting van aanbidding.

Het begon christelijk. Bach schreef zijn Mattheus voor eredienst, niet voor de concertzaal. Het goede begin werd tot uitdrukking gebracht in de naam van het koor „Soli Deo Gloria" of „Sursum Corda". Gode alleen de eer. Verheft de harten. Het viel geweldig in de smaak. „Soli Deo Gloria" sloot natuurlijk élk applaus uit. Geleidelijk aan melden zich de fanatici. De profs werden binnengehaald. Christelijk of niet, als zij maar mooi zongen. En toen kwam de talentverheerlijking. En zo kon het gebeuren dat de solist ging baden in het applaus, omdat hij zo mooi „U alleen, U loven wij" uitgevoerd had

Hier en daar

Tot nu toe hebben we steeds maar over „ze" gesproken, „daar''. Maar wat gebeurt hier? We gaan voor de spiegel staan.

Naar de kuip en naar de bios gaan we niet (nee toch? ) Maar wat dan? Thuisblijven? Lang hadden we een christelijke oplossing, een vermaak dat velen van ons — en ik was daar blij om — kon bekoren. We sloegen in onze krant de agenda op van kooravonden, orgel-en zangavonden, orgelbespelingen, concerten. Christelijke ontspanning met een opvoedend en samenbindend karakter. Ik heb die agenda menigmaal geraadpleegd en opgevolgd, muziekbeminnaar als ik ben. Wat enkele jaren terug nog verboden was, gebeurt nu regelmatig én aan 't eind én tussendoor: applaus als uiting van fanatisme, van solistenverheerlijking. Aan 't eind van de avond zingt het canadees jongenskoor: „Blijf bij ons, Heer". Applaus. Velen van ons zijn aanwezig. In de Grote Kerk besluit een onder ons geliefd organist met Ps. 72. Nauwelijks laat hij de toetsen los of het applaus barst los. Velen van ons zijn aanwezig

Principe

Ik heb nu wat ontwikkelingen geschetst. Ik heb ook feiten genoemd, waarvan velen van ons getuige zullen zijn geweest. Hoe staan wij daartegenover?

De meest talentvolle musicus is een schepsel, een nietig mens. Een ongeluk en hij is

niet meer. God vraagt om. Zijn eer. In het schepsel dient Hij bewonderd te worden op de wijze van Ps.19. Dat is één. Waar God bezongen, in muziek beleden wordt, dient eerbied te zijn. Dat is twee.

Opinie

Het is een teken van de eindtijd dat steeds meer deuren voor ons gesloten worden. Eenvoudig omdat de geesten die Christus tegen staan steeds meer gebieden doordringen. Ik zou nu kunnen vragen: „horen we wel thuis op de plaatsen van de concertagenda? " Liever stel ik deze vraag: „Voel je je daar thuis? Kun je aan deze schijnheiligheid meedoen? Ervaar je al dat christelijk voor en christelijk na niet als een lege huls? " Zullen we wellicht niet tot een boycot moeten komen? Er niet meer heengaan, of, als het onverwacht zo ver is, er niet aan meedoen, laten zien dat je het ongepast vindt? Christenen kunnen geen massa-mensen zijn!

Wat nu?

Dus tóch thuisblijven? Kun je dan nergens meer heen? 'k Denk liever niet in termen van mogen en niet-mogen. Dat deed Israël ook en toen heeft de Heere bij monde van de profeten laten zeggen, dat moeten-dienst Hem niet behaagt. Denk eraan wat de Heere van je vraagt en laat dat voor ons hèt richtsnoer, bét, principe zijn. Trouwens, er is een nieuwe ontwikkeling gaande: muziekbeoefening in eigen huis. Ik bedoel daarmee: niet in de Grote Kerk, niet in De Doelen, maar in onze eigen kerken. Rond Woord, zang en muziek is daar nog eerbied. Er wordt niet geapplaudiseerd. Nog niet. Is dat een hatelijke opmerking? Nee toch? Wij zijn toch óók mensen, net als „zij", die vroeger hun koor „Soli Deo Gloria" noemden.

Ik hoop dat we voor die ontwikkeling, voor die afgang, bewaard worden. Dat kan als Soli Deo Gloria een voortdurend gebed voor ons betekent in plaats van een overmoedig zelf getuigenis. Kunst mag er zijn. En ik heb zeker niet willen zeggen dat ik tegen muziekuitvoeringen ben, integendeel. Ik heb slechts aandacht willen vragen voor deze levenswijsheid: het enige wat mensen van de geschiedenis leren, is vaak dat zij er niets van leren. Zou die levenswijsheid ook door ons toedoen in vervulling gaan? Waakt en bidt.

Tot slot

Heb je meegedacht? Ben je' t met me eens? Misschien niet? Geef ik een foute weergave van de ontwikkeling en van de feiten? Of óf is de eigenlijke reden, dat je zo moeilijk afstand kan doen van wat je bekoort? Ik kan het begrijpen. Ik kan het niet goedpraten. Ons worde de oprechtheid van David geschonken: „Doorgrond mij, o God, en. ken mijn hart, beproef mij en ken mijn gedachten. En zie of bij mij een schadelijke weg zij; en leidt mij op de eeuwige weg".

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen