BOEKBESPREKING

Vanwaar de zon m 't oosten straalt, Mivo - 1 - 1 6 , le jaargang nummer 5. Uitg. Jeugdbond Ger. Gem., Woerden.

„Want ik ben hongerig geweest, en gij hebt Mij te eten gegeven; Ik ben dorstig geweest, en gij hebt Mij te drinken gegeven; Ik was een vreemdeling, en gij hebt Mij geherbergd; Ik was naakt en gij hebt Mij gekleed; Ik ben krank geweest en gij hebt Mij bezocht; Ik was in de gevangenis, en gij zijt tot Mij gekomen".

Met deze treffende bijbelse woorden eindigt ir. A. Waaijenberg van het Deputaatschap tot Hulpverlening in Bijzondere Noden zijn artikel „Christelijk dienstbetoon en diakonaat". Voor mij ligt het boekje „Vanwaar de zon in 't oosten straalt", de uitgave van Mivo +16 die in het kader van de aktie-1981 van onze Jeugdbond wordt verkocht. Deze aktie — 't is bekend — is gericht op een groep Hmong-vluchtelingen uit Laos die zich nu bevinden in het vluchtelingenkamp Vinai in Thailand. Onder deze vluchtelingen wil men nu aan christelijk onderwijs en bijbelverspreiding gaan doen.

Het boekje is bedoeld om op de verenigingen — maar ook daarbuiten — de bezinning rond de vluchtelingenproblematiek en het werelddiakonaat te stimuleren.

Vandaar het reeds genoemde artikel, naast twee bijbelstudies rond deze thema's. Ook wordt er uitvoerig aandacht besteed aan de positie van de Hmongs en hun culturele, historische en godsdienstige achtergronden. Vooral het hoofdstukje „De uitroeiing van een volk'' laat iets zien van de ellende waarin het volk van de Hmongs al jaren verkeert en maakt duidelijk waarom velen gevlucht zijn. Hulp is dringend geboden.

De reeds eerder genoemde ir. Waaijenberg schijft in zijn bijdrage dat het diakonaat „niet alleen zaak van de daarmee belaste ambtsdragers" is, maar de hele gemeente aangaat. „Dat betekent", schrijft hij, „dat: ook de jongeren in de gemeente daarbij betrokken kunnen en moeten worden. Ook de jeugd dient opgeroepen te worden tot dienstbetoon. In de prediking, op de catechisatie en ook op de jeugdvereniging, dient aan de diakonale opdracht van de gemeente aandacht besteed te worden".

Welnu, jongelui, je kunt aan de slag. Moge het zo zijn dat in deze aktie — wellicht enthousiast gevoerd — iets doorschijne van de liefde van Christus die immers kwam, niet om gediend te worden, maar om te dienen. Dan zal het zeker leven „Uw liefdedienst heeft mij nog nooit verdroten". Daar ben je nooit te jong voor.

Plet boekje is door drukkerij Thijsen keurig uitgevoerd, voorzien van kaartjes, schema's, statistieken en foto's. Een deel daarvan in kleur.

Prof. dr. W. H. Velema, Diskussie over de mensenrechten, uitg. Willem de Zvnj ger stichting, Apeldoorn, 64 blz., prijs ƒ 8, 50.

In de „Daniël" van 14 nov. 1980 plaatsten we een bijlage over „De rechten van de mens". Vlak daarop kregen we bovengenoemde brochure van de Willem de Zwijgerstichting toegestuurd.

Wat ds. Vergunst in kort bestek niet kon doen, namelijk uitvoerig ingaan op de relatie bijbel en rechten van de mens, wordt in deze brochure wel gedaan.

Prof. Velema gaat. uit van de aktualiteit en konstateert dan „een merkwaardige ontwikkeling". „Ging het aanvankelijk alleen over rechten van het individu (...) nu spreekt men ook over ekonomische, sociale en kulturele rechten". Van deze laat, sten neemt Prof. Velema terecht de nodige afstand. Zij zijn te vaag en kunnen gemakkelijk ge(mis)bruikt worden om een bepaalde sociale politiek te verwezenlijken.

Positiever is hij over de individuele grondrechten. Evenals ds. Vergunst wil hij die koppelen aan en funderen in de normen die God in Zijn Woord gegeven heeft. „Wat God dan de ene mens als een opdracht jegens de ander oplegt, is een recht dat de ander jegens de een kan laten gelden", schrijft Velema. Waar ds. Vergunst slechts enkele voorbeelden gaf, probeert Prof. Velema vanuit de tien geboden een aantal mensenrechten af te leiden. Hij haalt Calvijn aan die in de Institutie schreef: „dat in de geboden en verboden steeds meer gelegen is dan door de woorden wordt uitgedrukt''.

Zo leidt Prof. Velema vanuit het zesde gebod het recht van vergadering en de vrijheid van meningsuiting af. Want, stelt hij, „als het gebod het leven beschermt, komt het ook op voor de mogelijkheid dat de mens zich ontplooit. In de beperking van het recht om vrij samen te komen of een vereniging voor een bepaald doel te vormen, wordt de levensontplooiing van de mens aangetast. Dat gaat in tegen het gebod". En even verder lezen we: „Wie meningsuiting en persvrijheid beknot, tast de mens in zijn door God gewilde levensontplooiing aan". Wij laten het bij dit ene voorbeeld.

Enerzijds achten we het een goede zaak dat er ook onder ons een bezinning op gang komt over deze aktuele zaak. We maken tenslotte ook grif gebruik van diverse ons in de grondwet verleende rechten. Anderzijds vragen we ons af of deze rechten wel zondermeer uit de tien geboden kunnen en moeten worden afgeleid.

Opvallend vonden we het dat Prof. Velema de vrijheid van godsdienstoefening aan elke religie toekende, zonder daarbij in te gaan op art. 36 van de N.G.B. Dat vonden we een gemis in een boekje met de titel „diskussie over de mensenrechten".

G. P. P. Hogendoorn

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen