UITZICHT IN DROEFHEID

We naderen het-einde van een snelvervlogen en veelbewogen jaar, dat weldra met al zijn moeite en verdriet zal wegzinken in de schoot der eeuwen. Het woord uit Psalm 90 is-ook dit jaar weer bevestigd: Het uitnemendste van dit leven is moeite en verdriet, want het wordt snellijk afgesneden en wij vliegen daarheen.

Aan het eind van een jaar zien we achterom, denkend aan hen die van ons zijn heengegaan. En ieder voelt daarbij zijn eigen smart.

Bij het terugzien komt het onverwachte sterven van ds. Hegeman in de gedachten. Hij overleed op de dag dat in de Eerste Kamer de abortuswet werd aangenomen. Tijdens de begrafenis van ds. Mieras kwam ook aan zijn loopbaan een einde en mocht hij de kroon des levens beërven. Vele vrienden hebben hem in Ermelo mee ten grave gedragen, toen in de natuur het nieuwe leven tot bloei kwam.

Ik denk aan die dag in juli toen we op de begraafplaats Oud-Kralingen in Rotterdam rond het graf van Ria Baaijens stonden. Op de jeugdige leeftijd van dertig jaar had zij haar werk op aarde volbracht en mocht zij ingaan in de vreugde haars Heeren. Dicht bij haar ligt ook Eduard Stuut begraven, nog maar eenentwintig jaar oud. Niet allen worden zeventig of tachtig jaar Ds. Joh. v. d. Poel, ds. Dorsman en de weduwe van ds. Bakker gingen dit jaar de weg van alle vlees. Wat heeft de Heere velen ingezameld en wat-draagt hier ieder zijn eigen smart.

Ook ds. A. Vergu.nst is niet, meer... Op 7 januari nam hij in Rotterdam voor zijn vertrek naar Amerika afscheid van de gemeente met Pselm 90 : 16 en 17. Wie had toen kunnen denken dat hij nog voor het eind, van het jaar in Rotterdam naar zijn laatste rustplaats zou worden gebracht? Zijn sterven heeft mij diep geraakt. Meer dan dertig jaar geleden heb ik hem al horen preken en het woord dat, hij mocht brengen heeft veel indruk op mij gemaakt. Zolang, ik bewust in onze gemeenten heb geleefd, was hij er ook. En nu is hij in de kracht van zijn leven weggenomen.

De vragen rond zijn heengaan zijn voor mij weggevallen op de dag van de begrafenis toen zijn broer, ds. E. F. Vergunst, hervormd predikant te Slikkerveer, n.a.v. Hand. 20 : 24 zo treffend de dienst van een dienaar van Christus mocht tekenen. Alleen het wezenlijke bleef over. Met liefde sprak hij over , de dienst van zijn broeder, die onze gemeenten zo hartstochtelijk heeft, liefgehad.

Hij heeft er voor gebeden, gestreden en geleden, maar nochtans daarin zijn loopbaan als dienstknecht des Heeren met blijdschap volbracht.

Weer stonden we met velen op de begraafplaats Oud-Kralingen. Vanuit de aula sprak ds. E. F. Vergunst over: „Hij is ons voorgegaan". Voorgegaan op Gods tijd in de weg van alle vlees naar de eeuwige heerlijkheid, door Gods trouw voorgegaan in de vreze des Heeren, in de dienst des Woords en in het volgen van Christus, Die de Zijnen in alles is voorgegaan. Er was daar uitzicht, een heenzien over dood en graf.

De kale takken van de bomen staken scherp af tegen het lichte blauw van de lucht. In het wisselen der seizoenen wentelen de eeuwen voort en gaan geslachten heen. Onder grote stilte werd de amerikaanse kist met het stoffelijk overschot hoog op de 'schouders naar het graf gedragen, waar aan de geopende groeve nog werd gelezen 1 Thess. 4 : 13—18. Bij de herinnering aan deze dag gaat er iets leven van hetgeen we elk zondag in onze kerken belijden: Ik. geloof in de Heilige Geest. Ik geloof één heilige algemene christelijke Kerk, de gemeenschap der heiligen, vergeving der zonden, wederopstanding des vleses en een eeuwig leven.”

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen