Juf, ik heb er spijt van (2)

„Kom op”, zegt Jan, „we kruipen achter het klimrek. Dan ziet ze ons niet en dan kunnen we horen wat ze zegt”.

Snel doet Henk het portier dicht en hij holt achter Jan aan. Het is best spannend. Ze schrikken wel, als ze het plein oprennen.

Want.... de juf komt er al aan. Ze loopt samen met Elze, 'n meisje uit de tweede klas, naar de auto.

Juf heeft snel opgeruimd, want ze gaat deze middag op ouderbezoek. Ze kijkt op haar horloge, 't Is toch weer later geworden dan ze had verwacht. Als ze snel doorrijdt, kan ze nog op de afgesproken tijd bij de ouders van Elze zijn. Ze ziet Jan en Henk hollend voorbij gaan. „Dag Jan en Henk", roept ze nog. „Moeten jullie nog niet naar huis? ”

Dan stapt ze naar de auto. „Ga maar achterin zitten", zegt ze tegen Elze. Ze opent het portier. Dan maakt ze even de ruiten schoon en de spiegel. Daarna wil ze zelf voorin gaan zitten. Maar.... wat is dat? De vloer voor de stoelen is wit! Er ligt sneeuw in de auto, 'n berg sneeuw! Wie heeft dat gedaan?

Opeens schiet haar iets te binnen. „Wacht even, Elze", zegt ze, „ik ben zo terug". „Wat deden die Jan en Henk om kwart over drie nog op het plein? " Ze rent terug, en ze ziet nog net 'n hoofd achter het klimrek wegduiken. Ze is erg boos; ze kan bijna niet nadenken over de beste straf. „Hier jij!" Ze rukt Henk vanachter het klimrek. Hij staat verbaasd en verschrikt aan zijn arm te voelen....

„En jij, Jan....” Jan krijgt 'n duw en zijn rug bonkt tegen het hek. Hij kijkt wel bang. „Hoe komt er sneeuw in mijn auto? Hebben jullie dat gedaan? " „Ja, juf', zegt Henk met 'n benauwd stemmetje. Jan knikt alleen maar. De juf wordt iets rustiger. Jan en Henk staan er verdrietig bij. Welke straf zal er nu komen?

„Schiet op', zegt juf, „ruimen jullie het zelf maar op. Haal de stoffer en het blik, en kom snel naar de auto”.

Even later zijn ze druk aan het werk. Jan, Henk, Elze en de juf. De vloerbedekking wordt geklopt en afgeveegd. Steeds vliegt er weer 'n sneeuwbal van binnen naar buiten.

Daar komt Jans moeder aan. Ze ziet Jan bij de auto staan. „Waar blijf je toch", roept ze ongerust. „Ik zit al 'n tijd op je te wachten. We zouden toch naar oma's verjaardag gaan? " „O, jah!" Jan schrikt ervan. Dat was hij helemaal vergeten, omdat het gesneeuwd had. Dan kijkt de moeder van Jan nog eens goed wat er allemaal bij de auto gebeurd. „Wat is er aan de hand? " vraagt ze.

„Ik ben heel erg boos op Jan", zegt juf. „Henk en Jan hebben sneeuw in mijn auto gegooid. Het is nu al half vier. Ik moet nog op ouderbezoek”.

Moeder schrikt: „Jan!" Haar stem klinkt heel verdrietig. „Hij heeft al straf gehad", zegt juf vlug. Ze vindt het nu toch wel vervelend voor Jan. Hij kijkt zo beteuterd. Moeder zegt: „Hij moet nu mee, de kleintjes zitten in de auto te wachten, maar u hoort er nog van”.

Eindelijk is het niet meer wit voorin de auto. De vloerbedekking ligt weer, en de kleur is duidelijk te zien. Het is alleen nog wat na hier en daar. Henk is op weg naar huis. Elze zit weer op de achterbank. De juffrouw start de auto. Ze kijkt op haar horloge. Twintig voor vier. Ze zucht. Nog twee ouderbezoekjes. Hoe laat zou ze vanavond warm eten?

Om kwart voor zes steekt ze de sleutel in het slot. „Hè! Hè!" Ze stampt haar laarzen af op de mat. „Hé, post!" Wat 'n grote envelop. En weetje wat erin zit? Het is 'n tekening van Jan!

Wat is de juf daar blij mee!

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen