De dieven (4)

Mama komt ook de kamer in.

Ze kijkt op de klok. „Ik ga koffie zetten", zegt ze. „Help je me even? "

Anneke knikt. Ze huppelt de keuken in. Mama zet de kopjes klaar.

„Kijk", zegt ze, , jij mag er suiker in doen. Niet te veel. hè? !"

Natuurlijk niet, ze kan het wel!

Ze morst er geen kruimeltje over heen! „Klaar, mama, " zegt ze. „Mag ik nu de koekjes pakken? "

Mama knikt. „Voorzichtig hoor, laat de pot niet vallen!"

Uit de kast haalt Anneke de koekjespot. Heel voorzichtig zet ze hem op de tafel. Ringggg! rinngggggü! De telefoon gaat.

Mama loopt de keuken uit. De deur valt achter haar dicht.

Anneke kijkt eens naar de koekjes. Wat zien ze er lekker uit!! Zo'n kleintje zou ze best lusten. Dat mag vast wel!

Langzaam gaat haar hand in de pot.

Ze pakt een koekje. Mmm! Lekker zeg! Mama komt weer binnen.

De melk is gelukkig nog niet overgekookt. Vlug schenkt ze de koffie in, voor Anneke een glas melk.

„Breng jij de koekjes mee? "

Anneke knikt. Ze loopt achter mama aan. Zal zal ze het merken?

In de kamer geeft mama aan papa een kopje. Op Annekes plekje zet ze het glas neer. Zelf laat ze haar kopje op het blad staan.

Anneke zet de koekjespot neer.

Ze gaat heel stil op een stoel zitten. Mama kijkt verbaasd naar haar. „Wat is er. Anneke? ", vraagt ze.

Anneke zegt helemaal niets. Ze legt haar hoofd op de tafel en snikt het uit. Mama komt naar haar toe. Mama begrijpt er niets van. Ze vraagt nog een keer: „Wat is er, Anneke? "

Papa komt ook naar de tafel. Hij begrijpt er óok al niets van.

Tussen de snikken door vraagt Anneke: „Moet... moet ik nu ook naar de gevangenis? "

Papa en mama vragen tegelijk: „Jij hebt toch niet gestolen? "

Anneke snikt. „Ik, het ging zo maar, " zegt ze. „Ik heb wel gestolen. Ik, ik heb een koekje gepakt, toen mama naar de telefoon was."

Héél verdrietig kijkt ze mama aan.

„Moet ik nu ook naar de gevangenis? " vraagt ze weer.

Papa glimlacht een beetje. Mama kijkt heel ernstig en ook een beetje verdrietig.

Anneke kijkt bang naar hen. Zal ze dan...? O, ze wil niet naar de gevangenis!

Mama zegt zacht: „Je hoeft niet naar de gevangenis, Anneke."

Hè, Anneke zucht opgelucht. Gelukkig! Ze kijkt blij naar mama, die verder gaat: „Toch is 't heel erg, dat je het koekje gepakt hebt. Je hebt gestolen, net als die jongens in de boekwinkel."

Ja, Anneke knikt.

Papa zegt: „Wij vinden het heel erg, maar weet je, Wie het nog erger vindt? De Heere. Bidt maar of Hij het je vergeven wil."

Anneke knikt. Ja, dat zal ze doen.

„Kom, " zegt papa, „we gaan gezellig koffie drinken."

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen