Het gescheurde voorhangsel

De Tabernakel

Om de betekenis van het scheuren van het voorhangsel goed te kunnen begrijpen, moeten wij ons de indeling en inrichting van het heiligdom, zoals die naar goddelijk voorschrift onder Israël werd geplaatst, voor ogen te stellen. De beschrijving van de tabernakel en haar dienst vinden wij in Exodus 25 t/m 30. De bouw van de tempel wordt beschreven in 1 Koningen 6. De afmetingen van de tempel zijn groter, de indeling van het eigenlijk heiligdom is dezelfde. Zij zijn een schaduw en voorbeeld van de hemelse dingen, naar Hebreën 8:5. Het werk van God in Christus tot verlossing van zondaren, zoals dit in de volheid des tijds geschieden zou, werd er onder het Oude Verbond in aangewezen. Het was Evangelieprediking onder Israël. Enerzijds was het heiligdom uitdrukking van Gods welbehagen om onder mensen te wonen, anderzijds wees het de scheiding aan die door de zonde was gekomen tussen de heilige Majesteit in de hemel en het zondig mensengeslacht op aarde. Maar ook wees het de weg, waardoor er weer gemeenschap met Hem kon en mocht komen.

Die gemeenschap kan er alleen zijn door en in Christus. In Hem heeft God een volk verkoren en komt Hij ook tot hen. In dat opzicht was ook Israël type of afbeelding van de Gemeente des Heeren onder het Nieuwe Verbond. Het was echter een volk, dat even schuldig en verdoemelijk in zichzelf was als alle andere volken. Dit moest hen duidelijk worden door het luisteren naar de heilige Wet des Heeren, gesproken van de Sinaï onder tekenen van vuur en onweer. Die wet moest ook telkens onder hen gelezen worden. Zij is uitdrukking van de heiligheid en gerechtigheid van God.

Die Heilige kwam echter onder hen „tabernakelen". Dit heiligdom was afbeelding van Hem, van Wie Johannes schrijft: Het Woord is vlees geworden en heeft onder ons gewoond" (eigenlijk: etabernakeld), Joh. 1 : 14. De tabernakel in de woestijn gebouwd, wees reeds op Zijn nederige verschijning op aarde, doch ook op Zijn verborgen heerlijkheid. Het dekkleed van zwarte huiden had niets aantrekkelijks, doch van binnen was alles pracht en schitterende goudglans.

Het Heilige der Heiligen

In het binnenste gedeelte, het Heilige der Heiligen wilde de Heilige Israëls tronen, Zijn woning onder het volk stellen. Het wees er op, hoe in Christus de volheid der Godheid lichamelijk woont. Daar was alleen de Ark des Verbonds geplaatst, een van binnen en buiten met goud overtrokken kist, met een geheel gouden deksel met daarop twee cherubim. In deze Ark moesten de twee tafelen des Verbonds gelegd worden, waarop Gods eigen vinger de tien geboden schreef. En bóven dit deksel, op en tussen de vleugelen van de cherubim, woonde God in het teken van Zijn tegenwoordigheid, de Schechina, een wolk met daarbinnen een vuurglans.

Die afdekplaat op de Ark werd het verzoekdeksel genoemd, ook wel de genadestoel. Hebreën 4:16. Dit binnenste gedeelte was mede een afbeelding van de hemel, waar God troont temidden van Zijn heilige engelen. Waar Hij in Christus genade bereidt voor een schuldig volk. Want ook de Ark beeldde Christus uit, Die Gods heilige Wet draagt in het binnenste Zijns ingewands (Psalm 40 : 9), uit liefde tot Gods eer en tot zaligheid van de gegevenen Zijns Vaders haar wil bevredigen en vervullen.

Bevredigen, dat is, van haar vloek over de zondaren ontwapenen, kan alleen geschieden door die vloek te dragen. Door het bloed, dat is, het léven te geven. Want de ziel die zondigt zal sterven. Dat wil Hij als Borg doen. Maar ook in haar eis onkreukbaar in overeenstemming met Gods heiligheid te leven, volmaakt gehoorzaam te zijn wil Hij haar genoegdoening geven, om zo het eeuwige leven als Borg te verwerven. Alzo is Hij gehoorzaam geworden tot de dood, ja, de dood des kruises.

Het voorhangsel

Alleen de bloedstorting, de Zelfofferande van Christus, kon de scheiding tussen de Heilige Majesteit in de hemel en doodswaardige zondaren maar wegnemen. Ook dit werd aangewezen in het aards heiligdom. Tussen het voorste gedeelte van de tabernakel of tempel, het Heilige genaamd, waar het gouden reukaltaar, de gouden kandelaar en de tafel der toonbroden stonden, en het achterste als afbeelding van Gods woning in de hemel, in Christus ten goede voor het door Hem verkoren volk. hing een kleed: het voorhangsel.

Dit kleed beeldde mede Christus af in Zijn menselijke natuur. Zijn hemelse afkomst (in het hemelsblauw), Zijn ware mensheid (in het scharlaken, kleur van het bloed), in het purper (Zijn ambtelijke bediening) en het witte linnen (Zijn smetteloze heiligheid). Zoals Hij in deze menselijke natuur de toegang tot God baant voor Zijn volk. Alles in het heiligdom wees op Hem. Het koperen brandofferaltaar, waarop het verzoenend offer gebracht wordt, het wasvat, waardoor de reiniging geschiedt, en de bovengenoemde voorwerpen in het Heilige. Als de grote priester over het Huis Gods brengt Hij het ware, alleen genoegzame Offer tot vrijmaking of rechtvaaardiging van de zonde. Hij heiligt Zich voor Zijn volk, opdat zij geheiligd mogen zijn in der waarheid. Hij is het Licht der wereld, de Voorbidder voor de Zijnen en het Brood des levens.

De schaduwachtige priesters beeldden Hem af in Zijn steeds bezig zijn in de dingen Zijns Vaders. Zijn gehele leven op aarde was één opoffering voor de Zijnen. Ook was Hij steeds in het gebed, in ononderbroken gemeenschap met de Vader.

De grote Verzoendag

Op de grote Verzoendag werd Hij bijzonder afgebeeld in de hogepriester en de aan hem opgedragen werkzaamheden. Hij

moest na het slachten van het offerdier en na zich gereinigd te hebben, éérst met reukwerk ingaan in het Allerheiligste, naderen tot die God, Die in de donkerheid woont. Die met zondaren geen gemeenschap hebben kan en alles verteert, die in eigen weg tot Hem naderen. Zie dit in Nadab en Abihu. de zonen van Aaron. De hogepriester kwam daarbij voor de gesloten voorhang te staan. Dit mocht hij een weinig opzij schuiven en zijn voeten zetten in de Aanspraakplaats van Gods heiligheid. Met het reukvat, gevuld met kolen van het brandofferaltaar en reukwerk van het gouden altaar. Zodat een wolk van reukwerk het vertrek vervulde en alles daarin gehuld werd. Daarna mocht hij pas ingaan op dezelfde wijze met het bloed van het offerdier.

Het wees op de opening tot de gemeenschap met de Heere, die Deze reeds onder het Oude Verbond wilde geven. Om het Offer van de tegenbeeldige Hogepriester, in de volheid des tijds te brengen. Het bloed moest gesprengd worden op het verzoendeksel. waaronder de vloekende en eisende Wet lag. Deze werd daardoor, symbolisch, gestild. Om het aanzien van het bloed brak de vertoornde Majesteit om de zonden niet uit tegen degene, die in naam van het schuldige volk tot Hem naderde, doch schonk Hij Zijn genadevolle zegen, die de hogepriester mocht uitbrengen tot het wachtend, onder de veroordelende Wet bevend volk.

Het dierenbloed had echter geen kracht tot wegneming van de zonde, het wees slechts heen naar beter bloed. Daarom moest deze ceremonie ieder jaar herhaald worden. De weg van het heiligdom was nog niet openbaar gemaakt. Het was maar een afbeelding voor die tijd, waarin alles nog bedekt en in nevelen gehuld was (Hebreën 9 : 8-9).

De vervulling

Maar Christus, de Hogepriester der toekomende goederen, gekomen zijnde, is door de meerdere en volmaakte tabernakel, niet met handen gemaakt, dat is, niet van dit maaksel, noch door het bloed der bokken en kalveren, maar door Zijn eigen bloed, eenmaal ingegaan in het heiligdom, een eeuwige verlossing teweeggebracht hebbende (Hebreën 9 : 11-12).

In deze uitlegging van de apostel schenkt ons de Heilige Geest de verklaring van het gebeuren op Golgotha. Daar is de vervulling te aanschouwen van al het schaduwachtige. Met sterke roeping en tranen heeft Christus Zich in de dagen Zijns vleses geofferd en is met Zijn bloed, de verdienste van Zijn lijden en sterven, ingegaan in de hemel. Hij, in Wie de volheid der Godheid lichamelijk woont, Die rein van hand en zuiver van hart is, naderde tot de vertoornde Majesteit in de hemel.

Bij de handeling in het aardse heiligdom mocht niemand de hogepriester volgen op zijn gang naar de woonstede Gods. Zelfs de priesters, toch ook dienaren in het Heilige, mochten geen blik in het Allerheiligste werpen. Zo is niemand van de aarde getuige geweest van de ontmoeting in de hemel, toen de Hogepriester intrad met Zijn bloed. Waardoor de toorn geblust, het recht voldaan, de Wet bevredigd, de verzoening aangebracht, de gemeenschap met God hersteld werd.

Het scheuren van het voorhangsel

Wel mocht de vrucht op aarde gezien worden in het scheuren van het voorhangsel in de tempel, als met onzichtbare hand. Die kwam van Bóven. Want het kleed scheurde niet in de breedte, zoals dit door ouderdom geschiedt. Doch van boven tot beneden, over de gehele lengte, zodat er een ruime ingang geopend werd. God was in Christus de wereld met Zichzelf verzoenend, haar zonden haar niet toerekenende, daarin dat Hij ze Zijn Zoon, de Borg en Middelaar heeft toegerekend. De weg tot de troon Gods blijft nu open. Dit krachtvolle bloed van Gods Zoon, in onze menselijke natuur gestort, droogt nooit op, is van eeuwige waarde. Zo kan de apostel schrijven: , , Dewijl wij dan, broeders, vrijmoedigheid hebben, om in te

gaan in het heiligdom door het bloed van Jezus, op een verse en levende weg. welke Hij ons ingewijd heeft door het voorhangsel, dat is, door Zijn vlees; .... Zo laat ons toegaan met een waarachtig hart...." (Hebreen 10 : 19, 20, 21).

De weg is ingewijd door het scheuren van Christus' vlees, bij de scheiding van ziel en lichaam in Zijn sterven aan het vloekhout op Golgotha. Die open weg is aanschouwd door dienstdoende priesters in de tempel, doch zonder waarachtig hart. Zij zullen zich gehaast hebben de scheur toe te naaien, en zijn voortgegaan in een vorm zonder wezen.

De boodschap van het gescheurde voorhangsel

Wie gaan er toch door die weg? Het zijn degenen, schrijft de apostel, die geroepen zijn en de beloftenis der eeuwige erve ontvangen zullen. De kanttekenaren schrijven daarbij: met een krachtige roeping, gelijk Abraham en zijn geestelijke zaad. Die in de weg van bekering en geloof, uit hun vorig leven buiten God en Christus getrokken worden, en onweerstaanbaar geleid tot de kennis van Gods genade in Christus.

Israël werd tot het heiligdom verzameld door middel van de zilveren trompetten. Zij leerden daar de scheiding kennen door de zonde. Wie kan toch bestaan voor het Aangezicht van die vreselijke Majesteit? Het was de Heere alléén, Die opening gaf, de weg van het bloed, het offer, wees. Hen met Zich alzó verzoenen wilde.

Die weg wordt ook ons gewezen, jonge vrienden. De Heere zendt tot ons eveneens goedertieren verkondigers van de zeer blijde boodschap van genade in Christus, tot Wie Hij wil en wanneer Hij wil. Door wier dienst de mensen geroepen worden tot bekering en geloof in Christus de Gekruisigde (D.L. hfst. 1 par. 3).

Die oproep tot bekering, vele malen uit de mond der profeten, door Johannes, van Christus Zelf en door Zijn apostelen tot ons gebracht, hebben wij te horen. Heden zo gij Zijn stem hoort, verhard u niet, maar laat u leiden. Leer het van 's Heeren wege, dat je door je zonde buiten de hemel, de gemeenschap Gods gesloten bent. En geef acht op de weg, waardoor je alleen herstelling kunt krijgen. Een opening naar Christus, om Hem te kennen in Zijn weg en arbeid van kribbe tot kruis. Daar, aan dat vloekhout, is de weg des heiligdoms openbaar gemaakt. Alleen door het bloed des kruises raak je je pak van zonde en schuld kwijt. Smeek om die krachtige roeping en trekking door Woord en Geest. Als Abraham en zijn geestelijk zaad.

Abraham heeft in geloof Christus' dag mogen zien en is verblijd geweest. Zo worden alle waarlijk bedroefden vanwege zonde en Godsgemis door dat gezicht tot de zalige vreugde gebracht. Het gescheurde voorhangsel, Christus' dood, is hét leven.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen