Aan de redaktie

door A. Karels

„Heb(t) jij (u) een (on)aardige herinnering aan, of een bepaalde mening over „ Daniël"? Zet deze op papier en stuur het naar de redaktie". zo luidde de oproep in een aantal „Daniëls" enkele maanden geleden.

En ? Er kwamen reakties binnen

Reakties met een mening over, , Daniël". Speciaal naar aanleiding van de oproep. Trouwens, we krijgen regelmatig reakties binnen, zonder dat we een , , oproep"plaatsen In dit jubileumnummer zullen we een aantal reakties opnemen. Niet hele brieven, maar zomaar een , , bloemlezing" uit binnengekomen brieven. Vanwege de privacy zullen er geen namen vermeld worden.

Het gevaar is natuurlijk aanwezig dat in deze bijdrage, geschreven door een redaktielid, alleen maar positieve meningen naar voren gebracht worden Een soort „reklame-stunt". Laat ik je gerust stellen: zo is dit artikel niet bedoeld. We willen jullie gewoon eens mee late kijken in de , , keuken van de redaktie".....

We vinden het vanzelf erg fijn dat het aantal abonnees is toegenomen. Veel abonnees worden aangemeld via verenigingen. Geweldig! Ook zijn er mensen die zich schriftelijk aangemeld hebben:

Graag willen wij lid worden van „Daniël". Daar we „Daniël" al een tijdje lezen via de leesportefeuille, staan er veel zaken in, die we toch graag bewaren wilden. Het is een fijn jeugdblad Rest me nog om alle medewerkers van „Daniël", dat ze in afhankelijkheid van de Heere, hun werk mogen voortzetten. Want aan de zegen des HEEREN is toch alles gelegen. Heel veel wijsheid toegewenst.

Wilt u ons noteren als abonnee op het blad „Daniël"? Wat een zegen dat er nog zo'n zuiver alternatief is voor zoveel onzinnig leesvoer in deze tijd

Fijn om zulke briefjes te krijgen. Daar spreekt betrokkenheid uit.

Maar.... eerlijk is eerlijk: óók krijgen we wel eens brieven binnen met een andere inhoud. Abonnees die zich niet kunnen vinden in de inhoud van een bepaald artikel:

Hierbij bedank ik als abonnee van „Daniël", het jeugdblad van de Ger. Gem. en ontvang de overige nrs. liever niet meer.

U mag het van mij wel weten, dat sommige artikelen een verdergaande veroppervlakkiging in onze gemeenten in de hand werken.

Vanzelf doet zo'n bedankje ons als redaktie pijn. Uiteraard is ons doel niet om een „verdergaande veroppervlakkiging in onze gemeenten" in de hand te werken; integendeel!! Toch zijn we blij dat deze abonnee schriftelijk zijn mening bij de redaktie kenbaar maakt. Helaas gebeurt het ook wel anders

Als er reakties binnenkomen op een bepaald artikel, dan zenden wij deze reakties door naar de scribent, die daarop kan reageren naar de briefschrijver(ster). Soms komen er ook reakties binnen die niet te maken hebben met een bepaald artikel, maar meer algemene kritiek op een bepaald onderdeel van het jeugdwerk, zoals de volgende:

Bij dezen deel ik u mede dat ik het abonnement opzeg t.a.z. van „Daniël", omdat ik sterk tegen het houden van zomerkampen ben; wel lees ik gaarne de meditaties en de gedichten.

...... Waarom gaan de kinderen niet met hun ouders op vacantie?

....... Ook de jeugd van de Geref. Gemeenten zijn zo bang als ze anders geen verkering krijgen en vroeger zeide men: De beste „paarden" worden op stal gezocht, en niet bij de weg. meestal niet!, ook niet in de jeugd-kampen waarmede men veelal bedrogen mede uitkomt; want de mooiste eieren liggen meestal voor in de „korf!

't Ja, zo kan een erg vertekend beeld ontstaan van de jeugdkampen. Ik denk dat veel deelnemers van zomerkampen beslist niet meegaan met een vooropgezet doel Natuurlijk zullen er óók bij zijn van wel Anderzijds ken ik óók deelnemers van

zomerkampen die beslist geen spijt hebben gehad van hun deelname aan een bepaald kamp, en intussen — gelukkig! — getrouwe zijn...., ook al vonden ze hun paard" niet op stal!

Positief-kritisch meedenken waarderen wij erg. Ook als redaktie mogen wij best eens op ons „nummer" gezet worden....!

Sinds ons abonnement op „Daniël" hebben mijn vrouw en ik niets dan lof over de nuttige en leerzame inhoud van elk nummer dat verschijnt: ga zo door!

Mijn vrouw constateerde echter dat de afgedrukte foto van H.K.H. Prinses Margriet e.a. van „Daniël" nr. 14 d.d. vrijdag 6 juli 1984 niet de werkelijkheid weergeeft van het moment waarop deze foto is gemaakt (1974). Zij verbaasde zich erover dat zelfs voor ..Daniël" montagefoto's worden gemaakt aangezien de rok die prinses Margriet draagt is verlengd tot over de knie, waarschijnlijk om eventuele ergernissen bij lezers te voorkomen. Mijn vrouw kan zich nl. niet voorstellen dat de coupeuse van H.K.H. zich een dergelijke slecht afgewerkte verlenging kan veroorloven....

Dit soort reakties roept ons als redaktie op tot het bewaren van de nuchterheid Ook erg spontane reakties van jonge lezers worden ons niet bespaard:

Wij hebben met z'n allen uitgekeken naar de nieuwe „Daniël", waarin het spannende verhaal „De barre vlucht" staat. En wat blijkt nou? !? ! Moeten we dat boek kopen!! Noüoüoüóu dit vind ik ontzettend SLAP!! Eerst ons lekker maken en dan ineens stop. Geen stijl!!

En gelijk hadden deze twee broers. Iemand die zich aanduidt als „een jeugdige lezer van Daniël" schrijft o.a. het volgende:

„Daniël" lees ik al heel lang. en bewaar ze allemaal om ze nog eens na te lezen. Van 1948 heb ik ze nog, toen was het nog gewoon krantepapier. ( ) We leven in een tijd waar alles openlijk wordt getolereerd, waar wij. als jeugd het erg moeilijk hebben, en dan mogen we de Heere dankbaar zijn dat we nog een jeugdblad hebben met een positief christelijk en bevindelijk geluid. Veertig jaar verschijnt „Daniël" al, en zo doorgaan met het verschijnen van uw jeugdblad! Laten we nooit in de mens eindigen, maar in de Heere

Een weduwe van 85 jaar schreef het volgende:

Geagte Redactie. Er mogt reactie komen over „Daniël" nu: Toen het opgerigt is, (Ds. Verhagen was een groot voorstander) zeiden mijn man en ik „dat is wel goed, maar dat is voor de jeugd, daar horen wij niet bij". Na jaren zei een bejaarde weduwe „ik lees „Daniël" wel, wij moeten het kerkelijke zoveel mogelijk steunen". En, daar zijn we het mee eens. en toen ook „Daniël" besteld. Nu ben ik er blij mee. ook nu ik al jaren weduwe ben. Vooral vraaggesprekken vind ik zo aangenaam, zoals ook met Ds. Vergunst' daar ik me zo aan verbonden gevoelde (23-1-1981). Dat lees ik nu nog wel eens weer over, onderwijzend. Ook zei Ds. Vergunst „Er staat ook wel eens wat in, dat voor mij niet hoefde" Zoo denk ik er ook over. Verhalen hoefden voor mij ook niet. Ik lees graag wat, dat ik weet dat goed vertrouwt is en waarheid is, of waar gebeurd is, en geen verzinsels. Vreemde woorden hou ik ook niet van. 'k heb maar 6 schooljaren gehad zonder vreemde woorden. Dat is dan maar voor de geleerdheid, 'k Ben blij dat het veel gelezen word. ook wel buiten de ger. gem. Voor de jeugd vind ik het geweldig goed en nuttig, 'k Ben blij met het verenigingsleven onder de jeugd, hopende dat daar de kerk nog door gebouwt en vermeerdert mag worden. Lid der ger. gem. al ruim 50 jaar lang, tot innerlijk genoegen, nu 85 jaar oud.

Graag willen we allen die reageerden op onze oproep hartelijk dankzeggen.

Ook op de special „Eenzaamheid" kwam een spontane reaktie:

Wat ontzettend fijn, zo'n special over eenzaamheid! Het trof me zo, omdat je je af en toe op een onbewoond eiland kan voelen met zoveel problemen waar je geen raad mee weet; dan gaat er heel wat door je heen als je over die dingen zomaar in „Daniël" leest — 'k ben blijkbaar niet de enige.

Tevergeefs zijn vaak de noodsignalen die je uitzendt in de gemeente en in de preken worden we als jeugd denk ik behoorlijk overschat.

'k Hoop dat er in „Daniël" nog veel meer aangesneden wordt rond emotionele problemen als zelfacceptatie, depressiviteit, schuldgevoelens, alleen-zijn etc.

Van binnen schreeuw je soms, terwijl je met een glimlach op je gezichtje werk probeert te doen, of op de J.V. in de studies meepraat. De gedachte dat de anderen hun zaakjes zo keurig voor elkaar hebben, m^akt me dan

werkelijk radeloos. Eigenlijk zou je wel eens jezelf willen zijn en open naar de anderen toe: misschien blijken er dan nog meer te zijn die zo rondlopen als ik. 'k Bedoel dit niet als een weeklacht; de Heere geeft zoveel genade, keer op keer. om weer verder te gaan. maar soms loop je zo vast en ga je zo de mist in datje 't niet meer durft te belijden — waardoor 't nog veel donkerder wordt vanbinnen, 'k Heb niet de moed te zeggen wie ik ben.

Ingekomen brieven bij de redaktie.... Ze geven altijd stof tot nadenken. Ze dragen ideeën aan voor artikelen.

Daniël, na 40 jaar. Vele fouten zijn gemaakt. Veel menselijks is er in al dit werk. En toch, het doel sinds de uitgave van het eerste nummer is niet veranderd. Op 21 juni 1946 was het zover. Het eerste nummer verscheen. De hoofdredakteur ds. A. Verhagen schreef in een „ter kennisname" o.a.: „...Het doel van dit blad is onze jonge menschen te toonen, dat wij hen dienen willen, om voorlichting te geven in die zaken, die zij, zoowel voor hun geestelijk-als tijdelijk leven zoo onmisbaar van noode hebben".

Ook in 1986 blijft dit ons doel. Reakties ze blijven welkom!

Tenslotte een gedeelte uit een brief van iemand die zich aanmeldde als abonnee. (...) Er is zoveel lektuur, waar men zich reformatorisch noemt, maar waar de opmerkzame lezer toch nog moet selekteren; zoveel lektuur waar een verleidende geest door zweeft. Soms niet te verwoorden, en dat maakt het weerleggen ook zo moeilijk. Gode zij dank wordt er ook nog zuiver geschreven, de Heere zal Zijn erfdeel trouw bewaren. Het voorrecht, om verwaardigd te worden om mede te bouwen aan dat Koninkrijk is onuitsprekelijk. De Heere heeft mensen willen gebruiken in het verleden, en wil dat ook nu nog. Zijn Woord, door ons geschreven of gesproken wil Hij als zaad doen vallen, daar waar het Hem behaagt. Wat een wonderlijke blijdschap geeft het, als we bedenken dat er mogelijk al zaad heeft wortel geschoten. Dan zal dat ook vruchten dragen tot Zijn eer. Geeft dat in deze verwarrende tijd geen moed om door te gaan? Daarom is daarin die blijvende opdracht om te prediken zoveel troost als we bedenken dat God Zijn waarheid nimmer zal krenken. Al zien we zelf de vruchten misschien nooit dan geldt nog: doorgaan! Want wij weten niet wat de Heere wil gebruiken. Daar is Hij vrij in. Hij blijft de pottenbakker en wij het leem. (....)

En zo is het. Het zaad zal Hem dienen. Zolang de zon schijnt, zal Hij Zijn naam voortplanten.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen