Het Hoghe Liedt Salomons (5:2 - 6:3)

Jacobus Revius (1586-1658) uit Deventer was predikant en regent van het Statencollege voor aanstaande predikanten te Leiden. Hij werkte mee aan de Statenvertaling. Hij was tevens dichter.

Hier volgt een fragment van , , Het Hoghe Liedt Salomons":

Mijn oge sliep in weelde sonder sorgen, Maer t'cleyn geloof int wacker hert verborgen Hoord' een geclop: mijn suster, mijn vriendin Comt laet my in.

Mijn duyve wit, staet op, en doet my open, Den coelen dou heeft my mijn hooft bedropen, Veel pijn en smart heb' ick om u alleen Eylaes, geleen.

Ick seyde, vrient, d'en can my soo niet rasschen, Mijn lichaam rust, mijn voeten sijn gewasschen. Soud' ick mijn cleet met moeyt weer trecken aen En tot u gaen?

Mijn Liefste trac sijn hant flux vander deuren. Mijn herte smolt, mijn inghewant wou scheuren, Ie vlooch vant bed' om dien die ic bemin Te laten in.

K; greep metter vaerd' de grendels vande sloten Die had mijn vrient met myrrhendou begoten. Mijn oog' liet gaen so claechelijcken dou Van leet en rou.

'Laes! ick deed' op mijn deur en oock mijn herte; Maer hy was wech: mijn siel besweeck van smerte. K'dacht aen sijn stem, ick riep, ick socht met vliet, /Maer t'was om niet.

De wachters die de stadt omgaen int ronde In plaets van troost my sloegen wond' op wonde. Mijns hoofts cieraet en dexsel namen sy Met cracht van my.

Ghy dochters van Jerusalem hier binnen Vint ghy mijn Lief, segt dat ic cranc van minnen Soo hy my niet in liefde weer aensiet Can leven niet.

Wat is u Lief (o Joncvrou de ondiefste) Wat is u Lief meer dan een ander liefste, Dien ghy met viericheyt nae-paedt En soecken gaet?

Mijn Lief is wit, gants reyn en onbesmettet. Mijn Lief is root int minnen bloet ghenettet. Hy draecht de vaen daer menich dapper helt Hem onder stelt.

Sijn Godlijck hooft, als gout fijn wtgegraven, Sijn manlijck haar is pickswart als een raven, Sijn ogen vast staen als een diamant Int gout geplant.

Sijn scherp gesicht gevaecht met melck en water Beminnend' t'recht, van dobbelheyt een hater Voorsichtich (doch als duyve sonder gal) Doorstraeltet al.

Sijn wanghen als een beddeken vol bloemen, Sijn lippen als het lelyblat te roemen T'welck met de myrrh' tesaem by een ghebrocht Maeckt soete locht.

Turcoysen sijn goutrijeke handen eieren. Sijn blancke borst als luchtige saphieren Int elpenbeen, is spiegel van sijn goet En vroom ghemoet.

Sijn beenen sterek als gepolijste palen Van marmer glat op goude pedestalen, Sijn aenschijn staet als eenen ceder hooch In yeders ooch.

Sijn mont is vol van liefelijcke reden, Ja hy is vol van boven tot beneden Van huid* en heyl, siet sulck een is mijn Heer En noch veel meer.

Waer is u Lief, ó reyne Bruyt, gegangen? Nae hem staet u, nae hem staet ons verlanghen. Wy willen hem met u, o Bruyt, naepaen En soecken gaen.

Mijn Liefsten is in sijnen hof gaen weijen In lovers dicht en witte-groene meijen, Daer sijn ghesaey veel rijpe vruchten draecht Twelck hem behaecht.

Mijn Lief is mijn, hy sal het oock wel blijven; Hem coom' ick toe, en sal aen hem beclijven. Int paradijs daer hy my leyden sal Ick weyden sal.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen