Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

Ik hoor er niet bij

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Ik hoor er niet bij

8 minuten leestijd Arcering uitzetten

„ Verslagen zit Harm op de rand van zijn bed. Als een klein kind is hij naar boven gestuurd. De gedachte die hem. als zo vaak. opnieuw bekruipt, wil hij helemaal niet toelaten. Maar hij kan de malende gedachte niet weren uit zijn hoofd. „Ze houden gewoon niet van mij, dat is het." Moedeloos laat hij zich languit neervallen. Altijd heeft hij het gedaan. Waarom doen vader en moeder zo tegen hem? De glimlach die moeder soms heeft voor Bart, zctl hij nooit krijgen. En vader zal hem nooit vragen iets samen met hem te doen. Een beetje waardering kan er nooit af, hoe goed hij ook zijn best doet. Het lijkt wel alsof hij er gewoon niet bij hoort. Ach. wat ligt hij ook te piekeren. Hij komt er toch niet uit. Onverschillig opeens staat hij op en zet zijn radio op volle sterkte. Hij zal maar voor wat afleiding zorgen...."

Misschien heb jij het ook al vaak gedacht. „Mijn vader en/ of moeder houdt niet van mij. Ik hoor er thuis niet bij." Je weet niet hoe het komt. maar je voelt je eigenlijk helemaal niet gelukkig thuis. Het lijkt wel of er altijd wat op je aan te merken valt. Je wordt dom of lui of onhandig of chagrijnig genoemd. Een woord of gebaar van waardering krijg je zelden of nooit. Door al die aanmerkingen op jou (zonder dat er ook waardering is voor je), ben je zelf (bijna) gaan denken dat het nog waar is ook. Je voelt je erg onzeker.

Hoewel je het niemand zou durven vertellen, vraag je je wel eens af of jouw ouders wel je eigen vader en moeder zijn. Je vermoedt in gedachten dat je hun eigen kind niet bent.

Daardoor komt het vast dat je niet zo bent en niet zo behandeld wordt als de anderen thuis. Je kijkt je broers en zussen er eens op aan. Zie je wel. denk je. tegen hen zegt vader of moeder nooit zulke nare dingen. Wat je wel te horen krijgt, is dat jij maar eens naar je zus moet kijken, die thuis zo goed helpt of dat je een voorbeeld moet nemen aan je broer, die op school zo goed zijn best doet. Je voelt je bij je broers en zussen achteruitgezet. Misschien ben je jaloers geworden op hen, omdat zij wel alles goed schijnen te doen en te kunnen. Je mist de aandacht en de liefde, die je zo graag van je ouders zou willen krijgen. Ze begrijpen je niet. En dat maakt je moedeloos en verdrietig, evenals Harm in het stukje hierboven.

Niemand begrijpt je

Als je het bovenstaande herkent (en met name voor jou is dit artikel bedoeld), bevind je je in een moeilijke situatie.

Eigenlijk kun je tegen niemand zeggen dat je je zo ongelukkig voelt. Tegen je ouders durf je er niet over te beginnen. Je broers en zussen vinden dat je je aanstelt. Ze zien niet wat je probleem is of ze vergroten het zelfs, door jou te plagen en onaardig tegen je te zijn. Je hebt het gevoel dat alles jouw schuld is. Maar hoe het anders moet. weet je niet.

Je durft er ook niet over te praten, omdat je bang bent dat niemand het zal geloven, als je vertelt hoe je ouders tegen je doen. Je wilt niet van nog meer mensen te horen krijgen dat je het niet goed doet. Je houdt liever je mond dicht, dan dat te moeten merken. En ondertussen voel je je heel eenzaam, door niemand begrepen, door niemand geholpen.

Als je het al eens geprobeerd hebt om het aan iemand te vertellen, heb je misschien wel te horen gekregen dat je je ouders moet eren: dat je maar beter je best moet doen: dat je zulke aardige ouders hebt of dat je je vergist, omdat elke ouder van zijn kind houdt. Zulke rcakties maken je nog eenzamer en verdrietiger en ze geven je een nog groter schuldgevoel.

Hoe komt dat toch?

Is het nu werkelijk allemaal jouw schuld'? I.igt het nu altijd aan jou, dat je nooit iets goed schijnt te doen thuis?

Zelf heb je misschien vaak dat gevoel en door de reakties thuis, wordt dat telkens versterkt. Er zijn misschien ook momenten, dat je er boos om wordt, dat ze zeggen dat jij het altijd gedaan hebt.

Hoe zou het nu komen, datje de ervaring hebt. dat jij alleen het ontgelden moet?

Als mensen met elkaar omgaan, hebben ze invloed

op elkaar. Zeker in een gezin, waar je nauw met elkaar samenleeft, geldt dat. Door verschillende gebeurtenissen en situaties kan er een bepaald patroon ontstaan in de manier van omgaan met elkaar. Voor iedereen zijn de oorzaken waa rschij nlij k verse h ille nd. Enkele voorbeelden maken het misschien wat duidelijker. Het kan zijn dat jouw manier van aandacht vragen aan je ouders negatieve reakties van hen uitlokt. Door je angst dat je (weer) geen aandacht zult krijgen, kun je heel onhandig doen. Ais jc ouders niet begrijpen watje bedoelt, kunnen ze alleen op jc onhandigheid reageren.

Het kan zijn dat je. door alles wat je hebt meegemaakt, heel onzeker bent geworden en dat je daardoor juist alles verkeerd doet.

Het kan ook zijn. dat je alleen maar meer let op wal je ouders allemaal voor onaardige dingen tegen je zeggen, zonder dat je nog oog hebt voor wat voor positiefs je wel van hen krijgt.

Het kan zijn dat je ouders er moeite mee hebben om jou te begrijpen, omdat jc anders bent dan je broers of zussen. Het kan zijn datje ouders het zelf ergens moeilijk mee hebben, waardoor ze jou niet de aandacht geven die je nodig hebt.

Het kan zijn dat er moeilijkheden zijn geweest, toen jij nog heel klein was en dat dat nog steeds doorspeelt in jullie kon takt.

Het kan zijn dat je ouders zelf als kind aandacht te kort zijn gekomen en dat ze het moeilijk vinden om dat nu wel aan hun kinderen te geven. Vooral jij kunt het daar heel moeilijk mee hebben.

Zo zouden er nog allerlei verklaringen te vinden zijn voor jouw situatie. Deze mogelijkheden staan er niet om iemand de schuld te geven. Wel om je meer begrip te geven voor dc situatie van jou en je ouders. Het staat er ook niet om iemand goed te praten. Als je ouders jou niet voldoende aandacht geven, dan schieten ze daarin tekort. Maar je komt er zelf niet verder mee als je hen dat alleen maar verwijt.

Niet alleen jij hebt hun begrip en liefde nodig, zij hebben ook die van jou nodig. Probeer hen niet alleen kwalijk te nemen wat ze niet goed doen. Let ook eens op de dingen die ze je wel geven. Als het je lukt om je houding wat te veranderen kan dat al van invloed zijn op hun omgang met jou. Dit kan een heel moeilijk advies zijn, juist als je je door hen zo alleen gelaten voelt. Maar het is ook tot je eigen voordeel als je het probeert. Alleen op deze manier, als je het goede zoekt voor je ouders, kun je zelf gelukkiger worden. Niet als je haat en wrok tegen hen koestelt.

Wat kun je verder doen. als het thuis toch heel moeilijk voor je blijft?

Het is belangrijk datje mensen hebt. die naar je willen luisteren, die van je houden, die je waarderen om wie je bent. Probeer iemand te vinden, in wie je vertrouwen hebt. Misschien heb je een opa of oma. een leraar, een oom of tante, de vader of moeder van een vriend(in), waar je wel begrip vindt. Mensen, waar je mag vertellen wat je denkt en voelt. Die niet gelijk klaar staan met hun oordeel, maar die met je mee willen denken en die je willen helpen.

Blijf niet denken dat jij niets waard bent. dat je nooil iets goed doet en dat jouw leven geen zin heeft. Evenals iedereen ben ook jij niet per ongeluk geboren. De Heere leidt jouw leven en Hij heeft jou gemaakt als een uniek mens. Hij weet precies wie je bent en wat je nodig hebt. Hij ziet je verdriet en je worsteling, je eenzaamheid en je behoefte aan liefde en aandacht. Vertel alles maar aan Hem. Hij zal je niet alleen laten staan als je Hem om hulp vraagt.

En als je je niet in Harm herkent?

Het zal voor veel van jullie gelden, dat je je helemaal niet herkend hebt in het bovenstaande. Je bent blij met je ouders en het gezin waar je in opgroeit. Er is misschien wel eens iets wat je anders zou willen, maar goed. waar is dat niet zo?

Het is fijn als je jc tevreden voelt met het gezin waar je deel van uitmaakt. Dat is iets om dankbaar voor te zijn.

Toch kan het zijn dat één van je broers of zussen zich wel in Harm herkent. Jc ouders gaven hem of haar regelmatig een opof aanmerking. Misschien doe jc er zelf (ongemerkt) aan mee. Echt aardig doe je niet tegen hem of haar.

Als je ontdekt dat je broer of zus zich niet gelukkig voelt thuis, probeer dan extra lief te zijn voor hem of haar. Daar heeft hij of zij behoefte aan. veel meer dan je op grond van zijn of haar stuurse gedrag zou vermoeden. Betrek je broer of zus eens wat vaker bij dingen die je doet. ook al lijkt het op het eerste gezicht alsof hij of zij dat helemaal niet wil. Laat merken dat je hem of haar de moeite waard vindt. Op zo'n manier kun je veel voor jc broer of zus betekenen.

Dit artikel werd u aangeboden door: Jeugdbond Gereformeerde Gemeenten

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van vrijdag 3 maart 1989

Daniel | 32 Pagina's

Ik hoor er niet bij

Bekijk de hele uitgave van vrijdag 3 maart 1989

Daniel | 32 Pagina's