Het kado verdwenen

Bert draaft door de gang van de school.

O nee, je mag op deze school ook al niet hollen in de gang. Vlug gaat hij zijn klas in. De snippers zijn zo in de prullebak verdwenen. Nu de stoffer en het blik even wegbrengen.

O ja, en dan het kadootje nog. Bert zou hel bijna vergeten. Jaap zal er wel heel erg blij mee zijn.

Bert krijgt zin in het feest. Wat zullen ze eten? Hel wordt vast erg leuk. Die andere jongens zijn cr wel eerder, maar zij kunnen het niet eens alleen vinden. Ze gaan met de kleine broertjes en zusjes van Jaap mee in de auto. Nou ja.

Inmiddels is Bert de klas ingelopen. Achterin blijft hij staan. Kijkt hij nou niet goed.... of.... denkt hij nou niet goed. Waar is het kadootje? Waar is de tas....? Hij heeft hein toch zelf daar neergelegd? Toen hij net de klas uitging lag hij daar nog met de andere plastic zakken.... Hoe kan dat nou?

Dc andere kadootjes zijn weg, dat klopt, maar waar is zijn kado dan? Hij lag naast dc plastic zak van Leo. Wat.... Zou...? O ja, vast!

Die nare. akelige Leo! Hij heeft zijn kadootje natuurlijk meegenomen. expres, of verstopt of misschien wel weggegooid. O. wat erg! Afschuwelijk!

Bert heeft nergens meer zin in. Het beloofde zo'n leuk dag te worden en nu.... Wie heeft alles weer bedorven: Leo natuurlijk. Opeens weet Bert zeker dat hij niet meer naar het feestje gaat. Nee. nooit! Je kunt toch niet naar een verjaardag zonder kado. Leo zal vast gemeen lachen als hij merkt dat hij zijn kadootje niet gevonden heeft.

Hij gaat gewoon naar huis. Of hij gaat heel ver fietsen, tot de middag voorbij is.

„Bah!", zegt Bert heel hard. Verschrikt kijkt hij op. Wat klinkt dat raar. Het is ook zo stil in de klas. Waar is de meester eigenlijk?

Verdrietig slentert Beit dc klas uit. naar de fietsenberging. Onverschillig fietst hij de straat uit. Waar gaat hij heen? Nou gewoon. Fietsen!

Maar Bert kent tic weg nog niet zo goed in het nieuwe dorp waar hij pas woont. Hij rijdt de straat uit, waaraan de school staat. Hij fietst niet naar huis. maar precies de andere kant op. Weet je wat hij doet? Hij fietst overal heen tot het vijf uur is. Dan is het feest toch afgelopen. Daarna gaat hij naar huis. Als moeder dan vraagt: „Was het leuk. Bert? ", dan zegt hij gewoon: „Ja. hoor!" Als vader vraagt: „Wat hebben jullie de hele middag gedaan? ", dan zegt hij: „Spelletjes!”.

Maar nee, dat kan eigenlijk niet. Het zal zeker opvallen. Ze zullen het merken aan zijn stem. Ze zullen het zien aan zijn gezicht. Bovendien krijgt Bert een naar, hongerig gevoel in zijn buik. Hij zucht. Aan het eind van de straat is een fietspad. Aan allebei de kanten is het begroeid met bomen en struiken. Waar zou hij heengaan?

Bert stapt af. Hij denkt diep na.

Dan weet hij het. „Ik ga naar huis", zegt hij hardop. Hij denkt: „Ik zal mijn moeder wel eens vertellen hoe lief die Leo is. Kadootjes verstoppen, dat kan hij. En nu stiekum lachen op die verjaardag en net doen of dat hij aardig is.”

Moeder zegt steeds dat Bert zo niet mag denken, maar Bert denkt: „Ik wil ook niet zo denken, maar ik moet wel zo denken. Zou ik dan net zo slecht zijn als Leo? Nee hoor! Als iemand zijn kadootje zou vergeten, dan zou ik er naar toe fietsen en zeggen: 'He, joh. je kado!' En in de klas zou hij zeker met zijn vingers van kadootjes van andere kinderen afblijven.”

Inmiddels fietst Bert weer de goede kant op. naar huis.

(wordt vervolgd)

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen