Israëls verkiezing veranderd in verwerping (2)

Lees ook 1 Sam. 13:7-14 en Num. 25:1-9! De vorige keer zagen we hoe de zonde van Israëls afgodendienst niet iets was van de laatste jaren, maar dat dit wortelde in haar geschiedenis. De Heere vond ze als druiven in de woestijn. Dat wijst op Gods genadige verkiezing. Nog voor ze echter Kanaan waren binnengebracht, zijn ze al van de Heere afgeweken in Bacil Peor. We zagen hoe slim de satan was om Israël te verleiden. En we stonden er bij stil hoe aktueel dat nog steeds voor ons is. Deze keer letten we op de straf, die Israël krijgt vanwege hun afwijken van de Heere. Zelfs het „huiveringwekkende gebed" van de profeet bleek niet te helpen. Wel dal van de meerdere Hosea. die dezelfde naam draagt, namelijk Jezus!

Lees ook 1 Sam. 13:7-14 en Num. 25:1-9! De vorige keer zagen we hoe de zonde van Israëls afgodendienst niet iets was van de laatste jaren, maar dat dit wortelde in haar geschiedenis. De Heere vond ze als druiven in de woestijn. Dat wijst op Gods genadige verkiezing. Nog voor ze echter Kanaan waren binnengebracht, zijn ze al van de Heere afgeweken in Bacil Peor. We zagen hoe slim de satan was om Israël te verleiden. En we stonden er bij stil hoe aktueel dat nog steeds voor ons is. Deze keer letten we op de straf, die Israël krijgt vanwege hun afwijken van de Heere. Zelfs het „huiveringwekkende gebed" van de profeet bleek niet te helpen. Wel dal van de meerdere Hosea. die dezelfde naam draagt, namelijk Jezus!

Van kinderen beroofd (vs. 11-12)

Als die verfoeilijke afgoderij in Baal Peor nu een keer een misstap geweest zou zijn. dan was dat wel erg, maar de Heere zou hen op hun berouw nog in genade ontvangen hebben. Baal Peor bleek echter epidemisch tc zijn in dc geschiedenis van Israël. Het is de doorgaande lijn tot op heden toe gebleven: ontrouw cn nog eens ontrouw! Ze hebben God vergeten cn de Baiils achterna gelopen. Het is een lange verdrietige geschiedenis van overspel tegenover de Heere. Zeer passend is daarom het oordeel van God over de Israëlieten, die op zo n afgodische wijze ook later steeds de vruchtbaarheid zochten in de baaldienst.

Efraïm zal zijn „heerlijkheid" of „eer" (die hun deelachtig geworden was door Gods verkiezing) en de daarbij behorende zegen van dc vruchtbaarheid even snel verliezen als een zwerm vogels wegtrekt. Er zullen geen kinderen meer geboren worden en de reeds opgroeiende jongeren zullen door het zwaard van de vijand aan de ouders worden ontrukt. Die heerlijkheid van Israël was zichtbaar geworden in de grote uitbreiding, die het volk door Gods zegen ten deel was gevallen. Kinderloosheid was een vloek cn ccn groot kindertal was een bijzondere zegen. Dat was hun heerlijkheid! Die heerlijkheid lag ook in het feit dat ze nog een koninkrijk waren, een welvarende staat zelfs. Maar daar zou spoedig een einde aan komen.

Die wegvliegende vogels wijzen niet alleen op het plotselinge en snelle maar zij vertolken ook het onherroepelijke van Israëls verlies van | heerlijkheid. I n weet ie wal nu het opvallende i^ in dit gedeelte.' Het verhand tussen de zonde van Israël en de straf van God' Israëls zonde is dc baaldienst. Zij meenden alle vruchtbaarheid le danken te hebben aan de vruchtbaarheidsriten van de afgoden.

Om ze echter te laten zien. dat de vruchtbaarheid en de uitbreiding van Israël alleen afhankelijk zijn van de zegen van de Heere, zal Hij die zegen wegnemen en hen onvruchtbaar maken. Geen geboorte zal er meer zijn. geen zwangerschap, geen ontvangenis meer. Dat thema van die onvruchtbaarheid of het verlies van kinderen komt nog vijf keer terug in dit gedeelte. Het „beroven van kinderen" (vs. 12). en het „uitbrengen van de kinderen tot de doodslager" (vs. 13), het gebed om onvruchtbaarheid (vs. 14). het „geen vruchten voortbrengen" en het „doden van de gewenste vruchten" (vs. 16). Zie je zo het verband tussen de zonde cn de straf? Als Israël de vruchtbaarheid zoekt bij de afgoden, zal de Heere ze straffen met onvruchtbaarheid. Als Israël zich het beloofde land Kanaan niet waardig maakt, zal de Heere ze in ballingschap overgeven. Want daar slaat het beroven van kinderen op in vs. 12. De profeet bedoelt hier blijkbaar de oorlogshandelingen of deportaties, waardoor de laatste zonen van Israël nog zullen verdwijnen. En dat is voor de ouders wellicht nog erger dan onvruchtbaarheid.

Maar het allerergste van alles is, dat de verkiezende en reddende God Zichzelf aan hen zal onttrekken: „Wee hun, als Ik van hen zal afgeweken zijn". Is dat Zijn laatste woord? Voorlopig wel ja. maar toch...., dc Heere zei

dit ook in hoofdstuk 5:6 en 15. ..Ik zal heengaan en keren weder tot Mijn plaats, totdat zij zichzelven schuldig kennen en Mijn aangezicht zoeken". Heeft iemand van jullie soms zichzelf gezien in de spiegel van dit bijbelgedeelte? De eerste liefde verlaten en de afgoden gediend? Bekeer u! Liever als een schuldige zondaar ten halve gekeerd, dan als een verharde zondaar ten hele voor eeuwig verloren!

Efraïm, eens een liefelijke palmstek (vs. 13)

Tyrus was in die tijd een schitterende stad. op een van de eilanden in de Middellandse Zee voor de kust van Libanon. Zo ligt Efraïm in een liefelijke landstreek. En dat heeft het volk te danken aan de Heere. Hij heeft het er geplant. Niet in de woestijn, niet in een land van uiterste duisternis, nee. Hij heeft ze uit Egypte gehaald en geplant in dc vruchtbare bodem van Kanaan. waar ze onder Zijn zegen mochten groeien en bloeien. Voor Tyrus staat in de grondtaal het woordje „tsor". en dat betekent ook palmstek. Dat past eigenlijk nog beter in dit verband dan de stad Tyrus. God haalde die stek uit Egypte en plantte haar in Kanaan. En zo stelt Hosea eigenlijk tegenover elkaar wat Efraïm eens was: een palmstek. waaruit zich een sierlijke palm had kunnen ontwikkelen, en wat er in feite van Efraïm is terechtgekomen: de dood van hun kinderen, dus het einde van hun volksbestaan. Dat is toch het ergste wat er is.

Normaal zeggen we altijd: wie de jeugd heeft, heeft de toekomst. De jongere generatie, de bloem van dc natie! Gods Kerk moet eruit gebouwd worden. En hier: geen jeugd, geen toekomst, uitzichtloosheid.

Op verschillende manieren klinkt hier de smart van God door. Bijvoorbeeld in het woordje „moeten". Het jonge geslacht moei uitgeleverd worden aan dc doodslager, de Assyrischc vijand. Dat moet gebeuren, want misdaad moei gestraft worden. Dat eist Gods recht. Maar het smart de Heere ook! Hetzelfde vind je in vs. 16: „Zo zal ik toch de gewenste vruchten van hun , , buik doden". De „gewenste vruchten", dat betekent: de lievelingen. In dat woord ligt ook het nameloos leed uitgedrukt, dat dit oordeel zal berokkenen. Niet alleen leed voor Israël, ook voor God.

Zou dat geen pijn doen. als een Vader Zijn kinderen zo zwaar moet straffen? Ook de vergelijking van het ge-| zegende verleden met het trieste heden in dit 13e vers. die toon in deze goddelijke klacht, geeft aan hoe God Zelf lijdt onder hetgeen Hij Zijn volk moet aandoen, maar het is hun eigen schuld, het had-zo anders kunnen ! zijn.

Weet je dat God ook over jou verdriet heeft, als jij je van Hem vandaan zondigt? En dat het Hem smart als Hij je daarom straffen moet? En dat Hij in die straffen toch nog je behoud op het oog heeft! Is dat geen krachtige aansporing tot bekering, dat zelfs God smart heeft over jc verloren leven? En dat Hij daar toch Zijn eigen lieve Zoon Christus voor over heeft , gehad tot in de dood. Ook voor jonge mensen, die in deze verheidenste tijd door de „geest van deze eeuw" en dc listen van de vorst der duisternis ontroofd worden aan hun ouders en het gezag van hun ouders. Daarom is er nog hoop. ook in onze tijd!

Een huiveringwekkend gebed (vs. 14)

Die toon van Gods meelijden geeft Hosea moed om te bidden. Gode zij dank, te midden van al die dreigingen zinkt een voorbidder op de knieën en hij breidt zijn handen uit naar de hemel om te bidden voor het volk. dat zijn ondergang tegemoet snelt cn dat hij toch zo ontzaggelijk liefheeft: ..Geef hun Heere...."!

Maar dan zwijgt de bidder. Hij kan niet verder. Hij moet zich bedenken. Hij hakkelt.

Hij hokt en stoot. Hij kan niet meer vlot bidden op dit ogenblik. Hij worstelt tussen zijn eigen verzoek:

„Geef hun" en de wil van God: „Wat zult Gij geven? " Hosea aarzelt, hij moet zich bedenken wal hij de Heere nu vragen zal. En wij luisteren gespannen mee. Om welke hemelse gave zal hij vragen? Heere wat zult Ge geven? U hebt zoveel te geven. Een nieuw hart.

Vergeving. Maar.... dan vallen er woorden, die ons doen huiveren: „een misdragende baarmoeder en uitdrogende borsten".

Dat is even wat! Dat is de allerergste vloek, die ccn oosterling kan treffen. Dat betekent ook de ondergang van het volk. Wat een huiveringwekkend gebed! Wat moet dat erg geweest zijn voor Hosea om zo te bidden.

Hij had zijn volk zo lief. en wie smeekt er nu om vloek en ondergang van het volk. Wat een huiveringwekkend gebed! Wat moet dat erg geweest zijn voor Hosea om zo te bidden. Hij had zijn volk zo lief. en wie smeekt er nu om vloek cn ondergang van wat hem dierbaar is. Wat een strijd in de ziel van deze bidder. Geen wonder dat hij hakkelt. Een onvruchtbare schoot en melkloze borsten. Vreselijk!

Ja. cn toch.... het lijkt een gebed om straf, maar dat is het niet. Ten diepste is het een gebed om verzachting van de straf. Hij weet immers dat Israël de straf verdiend heeft

en hij heeft die ook gehoorzaam aangekondigd. Maar tegelijkertijd kan hij niet nalaten om in te treden voor het volk. over welks lot hij met ontferming bewogen blijft.

Hij weet dat het gericht onontkoombaar is, en daarom bidt hij dat de straf niet zal voltrokken worden door die aangekondigde wrede oorlogshandelingen en het geheel wijken van de Heere, maar alleen door het ophouden van nieuwe geboorten. Beter geen kinderen dan al deze verschrikkingen. Toch wel een teken van een ontzettend oordeel, als onvruchtbaarheid, die op zichzelf als een vloek werd beschouwd, hier als een zegen wordt begeerd.

Hosea en Jezus!

Deze beide namen betekenen hetzelfde, namelijk de Heere redt! Daar moet dus toch liefde achter die vreselijke woorden zitten. Daar moet achter zitten de aansporing tot behoud. Hosea's gebed doet denken aan de woorden, die de Heere Jezus gesproken heeft aan het adres van de vrouwen in Jeruzalem op de kruisweg: ..Zie de dagen komen, in welke men zeggen zal: zalig zijn dc onvruchtbaren. en de buiken die niet gebaard hebben cn de borsten die niet gezoogd hebben. Dan zullen zij beginnen te zeggen lot dc bergen: valt op ons en tot de heuvelen: bedekt ons". Je kunt beter geen kinderen ter wereld brengen, dan kinderen die omkomen onder dc toorn en in het oordeel van God. Iedere godvrezende vader en moeder zal het daar mee eens zijn. Daar is niets ergers dan je kind voor eeuwig verloren te zien gaan. Ja toch. een ding is nog erger: als je. zoals in Hosea's dagen, als ouders moet zeggen: ons kind gaat verloren door onze schuld. omdat wij naar de Hccrc niet geluisterd hebben. Wat een boodschap moet Hosea toch brengen! Geen wonder dat hij zo hakkelend bidt. Maar het moet wel allemaal gezegd worden, tot bekering van ouders en kinderen. Bovendien: De Heere Jezus Zelf heeft dc aangehaalde woorden gesproken op weg naar Golgotha. Dat kan geen liefdeloosheid geweest zijn. integendeel: uiterste barmhartigheid. De Heere is nog lankmoedig over ons. niet willende dat enigen verloren gaan. Daarom leven we nog. Heb jij die lankmoedigheid al voor zaligheid leren houden en heeft het je tot bekering gebracht?

Vragen

1. Welk duidelijk verband kom je in dit gedeelte tegen tussen de zonde en de straf.' Kun je een dergelijk verband altijd aanwijzen.' Welke bedoeling heeft God altijd met de straf?

2. Schrijf alle gedeelten uit de behandelde verzen eens op. die te maken hebben met kinderloosheid. onvruchtbaarheid en het ..beroofd worden van kinderen " Waarom werd kinderloosheid onder Israël gezien als een straf en het hebben van veel kinderen als een zegen? Ligt dat in het Nieuwe Testament anders of niet? Zo ja/nee. waarom denk je dat?

3. De tijd van welvaart tijdens Hosea (profeet) en Jerobeam II (koning) bleek voor het geestelijk leven niet bevorderlijk. Waarom zijn tijden van verdrukking voor het geestelijk leven vaak goed? Wat betekent het „dat er gewicht aan de klok moet hangen "?

4. Wat is de bedoeling van Hosea's gebed in vs. 14? Weet je nog meer bijbelse voorbeelden van mensen, die intreden bij God voor het volk? Zie o.a. Ex. 23:11; Amos 7:2. 5 en Jer. 7:16. Helpt bidden wel? Verhoort God altijd?

Vlissingen. ds. C.G. Vreugdenhil

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen