In opleiding voor de klas

Het beroep van leerkracht staat momenteel, met het in de toekomst dreigende tekort aan mensen die dit vak uitoefenen, volop in de belangstelling. Elders in dit nummer kunnen jullie lezen hoe de direkteur van de Pabo „De Driestar" over het leerkracht-zijn denkt. In dit gedeelte vinden jullie de ervaring van enkele pabostudenten zelf. Door middel van een telefonisch interview kregen zij onder andere de vragen voorgelegd hoe zij er toe gekomen zijn om voor de Pabo te kiezen, wat ze boeiend vinden aan het beroep van leerkracht en wat zij er eventueel minder leuk aan vinden. Wie weet brengen deze persoonlijke verhalen je op het idee om ook zelf eens in de richting van de Pabo te gaan denken.

M. Hasselaar

Dordrecht

„In de tijd dat ik op de Havo zat. had ik een broer, die het onderwijs aan de HTS volgde. Dat leek mij op het eerste gezicht wel interessant. Het tegendeel bleek echter.

Van een zus, die de Pedagogische Akademie had gevolgd, hoorde ik verhalen over het omgaan met kinderen. Dit sprak mij veel meer aan dan een beroep in ccn technische richting. Ik heb cr een tijdje over zitten dubben, voor ik besloot om naar de Pabo te gaan. Ik vroeg informatie aan over de lerarenopleiding voor het middelbaar onderwijs en ik heb ook nog gedacht aan de EH. Maar het werd toch de Pabo. Ik ben cr een keer wezen kijken, onder andere tijdens een les beeldende vorming. De manier waarop er omgegaan werd met godsdienst-en kultuurbeleving vond ik bijzonder boeiend.

Op de Havo verklaarden zc mij gedeeltelijk voor gek dat ik als jongen de Pabo wilde gaan doen (zij het niet helemaal openlijk). Mijn medestudenten op de Pabo accepteerden mijn keuze veel meer. Zij hadden immers dezelfde keuze gemaakt. In de eersie weken viel me hel verschil tussen de Havo en de Pabo erg op. met name in de manier van omgaan met elkaar. Je wordt op de Pabo persoonlijker benaderd: op de Havo was je meer één van de velen.

Na de eerste drie weken op school gingen we op stage. We moesten een verhaal voorlezen en een zangspel-

letje doen. Hiervoor hadden we allerlei didaktisehe aanwijzingen gekregen. Door deze lessen rol je als het ware vanzelf in het vak.

Vanaf de tweede week dat je stage loopt, sla je er soms al zelfstandig voor. Hierdoor is hei voor de klas staan op den duur geen opgave meer. De stages stimuleren mij erg. Je weet erdoor wat jc te wachten staat. Hierdoor ben je in je opleiding veel meer beroepsgericht bezig. Ik merk nu ook. dat het omgaan met de kinderen veel automatiseher gaat; je bent niet zo afstandelijk meer. Je moet eigenlijk van je eigen voetstuk afkomen en beginnen bij het kind.

De omgang met de kinderen vind ik nu het boeiendste van het leerkracht zijn. Zeker als je ziet dat kinderen op een lesgerichte opmerking van jou heel intensief ergens mee bezig kunnen zijn. Ik kan er intense vreugde aan beleven dat kinderen ergens volledig door in beslag worden genomen. Dat vind ik vooral als kinderen zich bij de expressievakken welen tc uilen. Het samen praten over wat ze gemaakt hebben of over een verhaal of een boek. dat wordt (voor)gelezen. is zeker waardevol voor hen. maar ook voor mij. Zo kun jc samen ook heel veel plezier hebben.

Kinderen vinden school vaak alleen maar een plaats waar je vervelende dingen moet leren, zoals taal en rekenen. Maar jc kunt. door zo samen bezig te zijn, als leerling ook vreugde beleven aan het naar school gaan.

De Pabo vind ik als opleiding bijzonder goed als het er om gaat wat cr allemaal voor komt kijken om als leerkracht te lunktioneren. Waar ik niet van houd. zijn de persoonsvormende aktiviteiten. waarbij jc verplicht afgezaagde onderwerpen moet bestuderen. Deze zijn in het geheel echter minimaal aanwezig. Wat me niet zo leuk lijkt van het leerkracht zijn. is het korrektiewerk. Je bent ergens mee bezig geweest en dan moet je al het werk nog eens na gaan kijken. Ook de nascholingskursussen. die op zich wel leerzaam kunnen zijn. Irckken mij niet zo. Jc hebt het als leerkracht, die van zijn vak houdt, al druk genoeg."

Johan Stip

„Eigenlijk wilde ik de verpleging in. De schoolarts raadde mij dit echter af. vanwege een te zwakke rug. Via het idee om sekretaresse te worden, ging ik meer in de richting van de Pabo denken. Het voor de klas staan leek me niet zo. al ging ik wel graag met kinderen om. Door gesprekken met anderen trok de opleiding me erg aan. Het is een brede opleiding, die je samen met leeftijdsgenoten volgt.

Ter voorbereiding ben ik naaide open dag van de Pabo geweest en heb ik er enkele lessen gevolgd om tc kijken hoe het er aan loe ging. Toen ik de opleiding eenmaal volgde en naar stagescholen toeging, liep ik steeds meer warm voor het onderwijs. De koppeling van de praktijk aan de theorie vond ik fijn. Dal ik ..juf' zou worden, zag ik eerst niet zo zitten, maar door de lessen, die we op de Pabo leerden, begon ik het toch leuk te vinden.

Ik heb het nog steeds prima naar mijn zin. Regelmatig wordt nu gevraagd woor welke groep ik het liefst sta. In dit stadium vind ik deze vraag moeilijk te beantwoorden. Mijn stage ben ik begonnen bij de kleuters. Dat vond ik leuk. Hierna ging ik naar groep 3. Het was boeiend om dezelfde kinderen in hun verdere ontwikkeling tc volgen. En nu ik stage Joop ik groep 7/8 vind ik dat een heel uitdaging. Veel is afhankelijk van een goede en fijne begeleiding van je mentor of mentrix. Als je bij het schoolgebeuren in al zijn facetten betrokken wordt, doordat je bijvoorbeeld uitgenodigd wordt om mee tc gaan op ouderbezoek. maakt dat je veel enthousiaster.

Ik heb nu veel zin om na mijn examen voor dc klas te gaan staan, al lijkt het me wel een hele opgave, onder andere vanwege de verantwoordelijkheid voor de kinderen. Vooral in de wat grotere groepen dien je er attent op te zijn de kinderen individueel te benaderen.

Vanuit mijn stage merk ik dat een groot deel van de lesideeën die ik op dc Pabo aangereikt krijg, goed toepasbaar zijn. Al blijken theorie en praktijk nog wel eens van elkaar te verschillen.

Het lijkt me fijn om een eigen klas te krijgen, zodat je meer de gelegenheid hebt om de achtergronden van de kinderen te leren kennen. Je kunt zo meegroeien met hun ontwikkeling. Bovendien krijg je dan ook meer overzicht over de hele stof. Nu draai je

vaak maar enkele lessen mee, zonder dat je precies weet wat er voor kwam en wat er na komt. Jc mist zo het verloop. Het aantrekkelijke van het onderwijs vind ik het bezig zijn met kinderen. Ieder kind hecl't zijn eigen karakteristiek en spontaniteit. Dit in kombinatie met het leerproces maakt het aantrekkelijk.

Nu de situatie zo is. dat er op de scholen een tekort aan onderwijsgevenden ontstaat, weetje wel dat als je eenmaal met de opleiding klaar bent, je een reële kans op een baan hebt. Dat is zacht uitgedrukt een geruststellende gedachte."

Karin Hartog

„Het is eigenlijk een heel verhaal, hoe mijn keuze voor de Pabo tot stand is gekomen. Al van jongsaf aan trok het mij om voor de klas te staan. Aan het einde van de Mavo kwam ik voor de vraag te staan of ik hierna de Havo cn de Pabo zou gaan volgen of dat ik een andere weg in zou slaan. Het is het laatste geworden: ik ben naar de Sara Nevius gegaan, waar ik dc opleiding agogisch werk volgde. Door mijn stage (op de school voor Speciaal Onderwijs in Ede) kwam ik toch weer bij het onderwijs terecht. Ik wilde toen toch voor de klas gaan staan.

Daarom heb ik geïnformeerd of ik via het agogisch werk naar „De Driestar" kon. Dat was mogelijk en zo ben ik alsnog aan de opleiding tot leerkracht begonnen.

Ik heb het omgaan met kinderen altijd heel leuk gevonden. Dat trekt mij ook aan in het voor de klas staan. Op de lagere school heb ik het al eens mogen toepassen. Als zesde klassers mochten mijn klasgenoten en ik om de beurt een poosje dc klas van een juffrouw, die wat later kwam. waarnemen. Dat zelf „lesgeven" plus het voorbeeld van de leerkrachten, die ik gehad heb. zijn mij altijd bijgebleven. Nu is mijn doel. namelijk het zelf voor de klas staan, bijna verwezenlijkt. De omgang met de kinderen spreekt mij meer aan dan het overbrengen van de leerstof.

Daarom trekt het Speciaal Onderwijs mij ook meer dat het reguliere. Deze mogelijkheid van het kontakt hebben met kinderen vind ik het positieve van het onderwijs.

Het is fijn als jc. soms zonder woorden, iets voor kinderen betekenen kunt. In het reguliere onderwijs is het kontakt met de kinderen ook van belang, maar daar heb je er minder tijd voor. Wat ik tot nu toe het vervelendste vind van het lesgeven is het nakijkwerk. In de praktijk lijken al die vergaderingen mij ook niet zo leuk. maar daar heb ik nu nog niets mee te maken.

De opleiding bevalt me tot nu toe prima. De laatste tijd begin ik er eigenlijk wel wat genoeg van te krijgen. Ik heb een vrij lange reistijd cn ik ben niet zo'n studiehoofd. Ik ben toch aan de opleiding begonnen, omdat ik mijn papiertje nodig heb om voor de klas te staan. De leerstof is niet moeilijk, maar het is wel veel. Het nadeel hiervan is, dat je veel stof behandelt, waar je niet dieper op door gaat. Hierdoor blijft het een beetje oppervlakkig en dat is best jammer.

Ik heb er zelf nooit zo'n last van gehad dat ik er op aangekeken werd omdat ik als jongen de Pabo volgde. Wal dat betreft had ik mijn vuurdoop al op mijn vorige opleiding gehad. Er waren toen maar drie jongens, die het eerste jaar volgden. Wat ik met betrekking tot de jongens, die op de Pabo zitten, negatief vind. is dat de klcuterstages zo overtrokken worden. Hel is best goed om ook bij de kleuters stage te lopen, maar in dc praktijk ga jc daar bijna nooit aan 't werk. Door deze stage (in het eerste jaar loop je grotendeels bij de kleuters stage) zijn er jongens, die met de opleiding afhaken. In Pabo-3 ga jc pas voor 't eerst naar de bovenbouw. Het zou veel fijner zijn als je meer zelf mag kiezen waar je stage gaat lopen. Voor de brede inzetbaarheid is het wel goed dat je overal een poosje stage loopt, maar de verhouding zou anders moeten liggen. Er zijn veel meer studenten, die cr zo over denken. Ik heb dit jaar voor groep 8 gekozen. Nu zie ik pas echt wat het inhoudt om voor de klas te staan. Het lesgeven aan deze groep vraagt veel voorbereiding, veel meer dan bijvoorbeeld in groep 4/5."

Harry Meinema

„Ik heb veel familie, die in het onderwijs zit. Van hen zag ik wat het betekent om voor de klas te staan. Het onderwijs leek me erg fijn. Daarom ben ik naar de Pabo gegaan. Andere opleidingen kende ik ook niet zo goed. Je kiest dan wat vertrouwd is. Bovendien hield ik veel van kinderen.

Het aantrekkelijke van het onderwijs vind ik het vormen van kinderen. Ik vind het belangrijk dat kinderen zo kunnen worden, dat ze hun eigen, specifieke gaven kunnen ontplooien, ieder op zijn manier. Ik vind het ook

heel boeiend dat kinderen zo verschillend zijn. Je doet door het omgaan met hen veel mensenkennis op. Wat ik ook heel mooi vind. is dat kinderen zo enthousiast kunnen zijn voor een verhaal ol' een les. Er komt dan een bepaalde wisselwerking tussen de leerkracht en de kinderen. Zo ontstaat er een band met de klas.

Het bijbelverhaal, waarin je de bijbelse boodschap doorgeeft, is het mooiste van het christelijke onderwijs. Het beïnvloedt ook jezelf. Dc voorbereiding van je vertelling is een soort bijbelstudie voor jezelf. Soms kom je dingen tegen, die je nog nooit opgevallen zijn. Omdat je bidt met de kinderen, denk je ook meer na over de volgorde van het gebed. In de klas gebruik ik altijd dezelfde volgorde (aanhef, danken, bidden en afsluiten). Het is goed om ook voor jezelf zo'n volgorde aan te houden. Het bidden in de klas verdiept je eigen gebedsleven.

Wat ik een minder leuke kant van het onderwijs vind. is dat je altijd met groepen bezig bent. Daardoor moet jc het individuele wat laten schieten. De orde en de organisatie staan bij het omgaan met een groep voorop. Dc zogenaamde zorgbreedte-kinderen schieten er hierdoor wel eens bij in. Het zorg besteden aan hen kun jc pas goed als je wat langer voor de klas staat. Kinderen kunnen ieder apart heel leuk zijn. Drukke kinderen worden in een groep heel storend, terwijl ze. als je /e alleen hebt. meestal heel leuk zijn. Zc hebben vaak heel kreatieve vondsten Het handhaven van dc orde in ccn groep vind ik het minst leuke van hel onderwijs.

Het naar de Pabo gaan was voor mij ccn hele belevenis Nadat ik ccn half |aar in dc kost had gezeten, ben ik samen met ccn vriendin op kamers gaan wonen 's Avonds gingen wc nogal eens op visite bij klasgenoten. Die kontakten vormden ook een groot deel van de opleiding en dat is heel leuk.

Het eerste jaar vond ik vrij inhoudsloos, doordat het allemaal zo algemeen was.

De jaren daarna waren veel pittiger. De lessen werden wat moeilijker en zinvoller. Het tweede en het derde jaar vormen eigenlijk een geheel.

In het vierde jaar heb je een algemeen kultureel programma. In allerlei vakken staat dan het leven van de twintigste eeuw centraal. Van de stage leer je in de opleiding het meest; dan kom je in kontakt met de praktijk.

De Pabo is een algemeen vormende opleiding. Het voordeel daarvan is dat het zo heerlijk breed is. maar het nadeel is dat het oppervlakkig wordt.

Over het algemeen genomen heb ik zelfde Pabo als zinvol en vormend ervaren. Ik kan iedereen, die interesse heeft in kinderen, aanraden om naar dc Pabo te gaan.

Mijn opleiding is bijna afgerond. Ik sta nu drie weken voor de klas. Daarna moet ik nog twee skripties schrijven om af te kunnen studeren. Tenslotte heb ik nog vier eindgesprekken. Ik heb al een baan. Ik krijg een nieuwe groep kleuters in Krimpen aan den IJssel. Het lijkt me heerlijk om een eigen klas te hebben en het geleerde in praktijk te brengen."

Andrea de Muynck

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen