Gods gedachten zijn hoger dan onze gedachten

In het vorige nummer van 'Daniël' kon je lezen dat Walter Batenburg plotseling overleed op het zomerkam in Niederbronn. Nu willen we iets meer schrijven over het overlijden en de begrafenis.

Toen we maandagavond om halfzeven uit de bus stapten, had niemand kunnen denken dat een kwartier later een van ons niet meer zou leven. Walters hart stond stil en hij was niet meer. Verschillenden van de groep gingen over tot reanimatie. Ze vochten voor zijn leven. Anderen trokken zich terug om de Heere te verbidden. Maar dc Heere had anders besloten. Walters leven en zijn tijd was in Gods hand. Hoe bleek ook hier, dat Gods wegen hoger zijn dan onze wegen.

We vormden als kamp een hechte groep. Walter had daarin zijn eigen plaats. Groot was de verslagenheid om zijn heengaan. Ieder uitte zijn verdriet op zijn eigen wijze. Wat een sprake ging er van dit onverwachte overlijden uit! Laat in de avond lazen we samen een Psalm, die wc zaterdagavond ook gelezen hadden:

Psalm 90. Hoe voelden we deze waarheid: „In de morgenstond bloeit het. en het verandert; des avonds wordt het afgesneden, en het verdort" (vers 6). Maar ook: „Leer ons alzo onze dagen tellen, dat wij een wijs hart bekomen" (vers 12).

Op dinsdag 24 augustus bezochten wc als groep het rouwcentrum in Reichshoffen. waar Walter tijdelijk was opgebaard, om hem voor het laatst tc zien. Op 28 augustus was het stoffelijk overschot van Walter in Nederland aangekomen en kon de begrafenis worden vastgesteld. Ook de staf en de deelnemers waren uitgenodigd om deze droeve plechtigheid bij te wonen.

Op 31 augustus 1993 kwamen we 's middags bijeen in het kerkgebouw van de Gereformeerde Gemeente te Oud-Beijerland. Om twee uur begon de rouwdienst. Voorafgaand daaraan beluisterden we de melodie van Psalm 103 die de organist zacht speelde.

De eerste spreker was de heer E. van Heil. die onder andere namens de deelnemers en de staf van het zomerkamp Niederbronn sprak. Hij zei dat twee woorden werkelijkheid geworden waren: verdriet en moeite.

Hij was met de familie Batenburg naar Straatsburg gereisd om het stoffelijk overschot te zien. Daar had hij beseft, dat mensen niet troosten kunnen. Daarom wees hij nu op Gods Woord, waarin de dichter zegt: .Gij ziet het immers: ant Gij aanschouwt de moeite en het verdriet, opdat men het in Uw hand geve" (Psalm 10:14). Hij wenste de ouders deze gestalte van David toe. En ons die kampgenoten van Walter waren, voegde hij de woorden uit Prediker 3:14 toe: .Ik weet. dat al wat God doet. dat zal in der eeuwigheid zijn, en er is niet toe te doen. noch is er af te doen: n God doet dat. opdat men vreze voor Zijn aangezicht". Wat gebeurd is. was in Gods raad besloten. Het doel dat de Heere heeft is dat wij Hem zouden vrezen!

De rouwdienst werd geleid door de konsulent. ds. P. Melis. Hij bepaalde ons bij Job 16:20b: .Mijn oog druipt tot God". Dominee liet kort zien wat Job allemaal meegemaakt had. In hoofdstuk 16:14 vat Job alles samen met deze woorden: .Hij heeft mij gebroken met breuk op breuk". Job besefte het. dat de Heere achter al de doorstane moeite stond. Maar hij ging nu niet bij de Heere vandaan; hij zocht het juist bij Hem. Het woord druipen geeft aan. dat er bij Job een knagend verdriet was. Elke keer weer voelde hij zijn ellende.

Maar met de tranen ging Job in de richting van God. Waarom? Omdat Job wist. dat Dezelfde Die sloeg, ook Dezelfde was Die troosten kon. Dominee Melis trok steeds de lijnen door naar de situatie waarin de familie Batenburg verkeerde en hij wenste hen toe ook bij de Heere te schuilen. En verder, zo zei hij. was Jobs smart meer dan smart over tijdelijk verlies. Job was Gods kind en zijn diepste smart was dat de hand des Heeren tegen hem was. Job kon niet zonder God. Die Zijn aangezicht voor hem verborgen hield. Wanneer wij de breuk zien die er is tussen God en onze ziel. komt er droefheid naar God. Dan druipt onze ziel tot God. Tenslotte wees de dominee op het druipend oog van de Heere Jezus. Door Zijn lijden is er verzoening en door Hem alleen zullen er mensen zijn die gaan naar die plaats waar alle tranen afgewist worden en waar niemand zal zeggen: ..Ik ben ziek".

Op de begraafplaats voerde student A. Vermeij. een oom van Walter. liet woord. Hij wees de familie allereerst op Jabez (1 Kronieken 4:10) die aan de Heere vroeg of Hij het met het kwade zo wilde maken, dat het hem niet smarten zou. Gods kind leert eerlijk omgaan met de gevolgen van de zonde, zei hij. Bij grote slagen kan er zo'n opstand in het hart komen tegen de Heere. De satan gebruikt zulke omstandigheden vaak om van de Heere af te drijven. Daarom bidt Jabez dit gebed. Vermeij had ervaren dat de Heere het in deze zaak met de familie wel gemaakt had. Hij hoopte dat ook het eerste deel van Jabez' bede in vervulling mocht gaan: at ze de gunst van God zouden mogen kennen.

Hierna richtte hij het woord tot alle aanwezigen. Velen vragen zich af waar de dood vandaan komt en hoe de liefde Gods met de dood in overeenstemming te brengen is. De apostel geeft in Hebreen 9:27-28 het antwoord. De dood heeft de Heere als het loon op de zonde gegeven (Genesis 2 en 3). Maar ook de liefde wordt ter sprake gebracht. In Johannes 3:16 openbaart God Zijn liefde als Hij Zijn Zoon geeft. Christus heeft met Zijn leven en door Zijn dood de dood overwonnen, wat Hij bewees op de Paasmorgen. Eenmaal zal Hij wederkomen om te oordelen. Dan zal Hij allen die van Hem zijn aan Zijn rechterhand zetten. Klemmend riep hij op de leugen dat de dood bij de natuur hoort, niet langer te geloven. En hij prees aan het Woord biddend te onderzoeken.

Tenslotte sprak hij namens de familie een dankwoord uit. waarna we de begraafplaats verlieten. In de kerkzaal sloot ouderling Kroon de plechtigheid af met het lezen van Prediker 3:1-14 en met dankgebed.

Daarmee was deze droeve plechtigheid beëindigd en konden wc naar huis gaan. Ieder met zijn eigen gedachten en met eigen verdrietige gevoelens. De Heere heeft zo duidelijk in ons kamp gesproken: Hij heelt het ons ti jdens de begrafenis gedaan. Ons gebed is of het voor ons allemaal gezegend mag worden. Tot Zijn eer en tot onze zaligheid.

Namens kamp en kampstaf. L. F. Kosten

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen