Huishoudelijke Vergadering

Veel belangstelling is er voor de Huishoudelijke Vergadering. Van 117 verenigingen zijn er twee of meer afgevaardigden naar Gouda gekomen. De tafels met handwerkideeën zijn vol. en alles wordt met interesse bekeken.

Opening

„Om drie uur sluiting", staat er op het programma voor deze vergadering, zo begint ds. Van Dieren, dan is het weer tijd voor de vele moeders onder ons om te gaan zorgen voor het gezin. Anderen hebben zorg in "t hart over kinderen die hebben gebroken met God en Zijn Woord. Toeh blijft het moederhart liefdevol kloppen, zelfs na lange jaren staat de deur open voor haar kind. ,

Dominee spreekt een openingswoord naar aanleiding van Jesaja 49 vers 15: „Kan ook een vrouw haar zuigeling vergeten, dat zij zich niet ontferme over de zoon haars buiks? Ofschoon deze vergate, zo zal Ik u toch niet vergeten". De Heere vergelijkt Zich met een natuurlijke moeder, zoals die voor haar kinderen zorgt.

Jesaja profeteert over de ballingschap in Babel. waar Sion treurt omdat zij zich vergeten en verlaten voelt door de Heere. Het is een door Gods Geest gewerkt treuren. Sion is in de schuld gebracht en treurt niet om de gevolgen van de zonden, maar omdat God en Zijn gunst gemist worden. Er was een goede tijd geweest dat de Heere temidden van Sion woonde, en nu? „Ach wierd ik derwaarts heengeleid". Sion wordt er mee aangevallen dat de Heere hen vergeten heeft.

Gods weg is in het heiligdom. Sion kan zichzelf niet helpen, maar de Heere denkt aan hen. ook als ze afwijken. „Zou een vrouw haar zuigeling vergeten? "

Nog veel beter dan een natuurlijke moeder zorgt de Heere voor Zijn kinderen. Gods volk weet er van: Zalig zijn die treuren, want zij zullen vertroost worden. Kent u dat persoonlijk? Kent u dat bij de zorgen over uw kinderen? Of bij 't verval van land en volk en kerk? Dan zal dit voor u werk geven aan de troon der genade! Sion lag in Babel gebogen onder de tuchtigende hand Gods. Trek de lijnen eens door. Zijn wij blind voor de omstandigheden? De Heere heeft een twist met dc kerk in Nederland. Voelen we dat als schuld? Zegt u: „Wij hebben God op 't hoogst misdaan"? De Heere zal terugkeren in een weg van boetvaardigheid. Moge u als lid van de vrouwenvereniging dienstbaar zijn voor land en volk. ook al moet het gaan in ballingschap, of in het prijsgeven van de vrijheid. Dan zal de Heere uwer niet vergeten!

Na deze ernstige woorden zingen we Psalm 132 vers 9.

Het huishoudelijk gedeelte

Bij het lezen van de notulen horen we dat ds. Van Dieren de vorige keer vertelde dat de inkomsten van de Vakantieweken voor gehandicapten zo terugliepen. Hij deed toen een beroep op de vrouwenverenigingen om dit werk. dat vanuit onze Bond wordt georganiseerd, toch te blijven steunen. Na een jaar kan de voorzitter vandaag meedelen dat de reakties vanuit de verenigingen bijzonder waren! Zeer verblijdend was het aantal giften dat werd gestort op giro 2402518 t.n.v. Vakantieweken Gehandicapten te Gouda. Hartelijk dank!

Hartverwarmend is ook de uitslag van de bestuursverkiezing. Alle vier de aftredende Bondsbestuursleden: de dames Both. Van Haaren, Kaslandcr en Teerds worden met 100% van de stemmen herkozen! De presidente

bedankt voor het vertrouwen, 't Is tot verwondering dat in deze tijd nog zoveel liefde cn eensgezindheid wordt gevonden. De Heere geve u en ons kracht, lust en liefde voor ons werk.

Sprokkelhoutjes

Mevrouw Blonk uit Woerden (bekend van de vele gedichten waarvan op de vrouwenverenigingen dankbaar gebruik wordt gemaakt) vertelt zelf hoe ze haar vierde bundeltje 'Sprokkelhoutjes' mocht schrijven: ..Het is niet mijn werk. maar de Heere kwam er in mee!" De schrijfster leest het gedicht 'Mij dorst'. Een kort zinnetje met een diepe inhoud, zegt ze.

De boekjes zijn in de pauze te koop ten bate van de Vakantieweken voor gehandicapten. Wanneer de hele oplage verkocht wordt, is het tekort van verleden jaar weer aangezuiverd, heeft mevrouw Blonk uitgerekend!

Mevrouw Kaslander bedankt mevrouw Blonk met de wens dat dit werk voor velen tot zegen mag zijn.

Pauze

In de pauze worden vele handen geschud. Wat is het gezellig om oude bekenden te ontmoeten. Maar wat is het ook fijn om nog eens met iemand na te praten over hetgeen vanmorgen is gehoord. Dan kan er zo onverwacht een onvergetelijk gesprek ontstaan, waarin de grote daden des Heeren mogen doorklinken. Ondertussen worden er bij de tafels van het Lektuurfonds en van mevrouw Blonk goede zaken gedaan.

Uit de wolk der getuigen

De heer .1. Mastenbroek uit Gouda krijgt tijdens dc middagvergadering gelegenheid een referaat te houden.

Wanneer Paulus in Hebreen 11 over de geloofshelden schrijft noemt hij ze in hel volgende hoofdstuk 'een wolk der getuigen', doch ook zelfs voor deze gelovigen gold dat menselijke tekorten hen aankleefden. Het ongeloof steekt, ook na ontvangen genade, menigmaal de kop op. David heeft tijden in zijn leven gekend dat het geloof door ongeloof werd overwoekerd.

Ds. Lamain zei wel eens: ..Het is meer eb dan vloed, meer strijd dan overwinning". Altijd maar weer het onvolmaakte, zolang de kerk hier op aarde tot de strijdende kerk behoort, doch in Christus zijn ze meer dan overwinnaars. Spreker noemt wat voorvallen uit de zielsbevindingen en levenservaringen van enkele predikanten, die nu reeds zijn in de eeuwige heerlijkheid.

Ds. J. C. Wielhouwer

Een van onze minder bekende predikanten was ds. Wielhouwer. Hij overleed in 1956 op 80-jarige leeftijd. Aan het eind van zijn leven was hij bijna blind. Maar ook in geestelijk opzicht was het soms donker. Hij is 38 jaar predikant geweest, alleen in overzeese gemeenten. Hij was bevreesd een van God verworpene te zijn en voelde zich van allen verlaten. Toen hij emeritus was. bracht ds. Hegeman hem de hartelijke groeten over van enkele godvrezende mensen. Ds. Wielhouwer kon het bijna niet geloven: zoveel hartelijkheid te

mogen ontvangen in eigen onwaardigheid. Voor zijn geboorte gaf de Heere aan zijn moeder te geloven dat het kind dat zij zou krijgen een verkondiger van het Woord van vrije genade zou worden. Doordat in zijn ouderlijk huis twaalf van de vijftien kinderen jong stierven had de jonge Wielhouwer grote eerbied voor het leven, ook voor het leven in de natuur. Hij waarschuwde jongens die vogelnesten uithaalden of kikkers martelden. In 1906 kwam ds.

Wielhouwer in zijn eerste gemeente Paterson. Later ging hij naar Grand Rapids waar hij in 1944 met emeritaat ging. Ootmoed kenmerkte het leven van de predikant. Wanneer na een avondmaalsbediening leden hun zielsbetuigingen aan hem verklaarden was hij verblijd, maar voelde zich 'een onbeduidend instrument in de hand des Heeren'.

Nog een voorval uit de studententijd van deze godsgezant: Voor de aanvang van een avonddienst zat Wielhouwer benauwd in een kamertje alleen: geen opening, vol twijfel. benauwd dat hij niet was van God geroepen. Een ouderling, die begreep wat er aan Wielhouwer scheelde, smeekte samen met hem op de knieën de Heere vurig om ondersteuning en Hij gaf uitkomst. Toen ze. over tijd. de kerk binnenkwamen zong de gemeente Psalm 25. Dat gaf stof tot preken, en de Heere schonk, onvoorbereid, een bijzondere opening en ruimte.

Dominee J. Fraanje

De Heere riep de jonge Fraanje toen hij achter de ploeg liep. Op 25-jarige leeftijd kwam hij onverwacht onder het gehoor van de 21-jarige oefenaar G. H. Kersten, die sprak over Zondag 4. Fraanje werd getroffen en keerde naar huis als één voor wie het nooit meer kon. Na een hevige strijd werd hij met een drieënig God verzoend. Na enkele jaren ouderling bij de Ledeboeriaanse gemeente in Goes te zijn geweest kwam de roeping tot predikant.

Onbekwaam in eigen ogen mocht hij hierover spreken met zijn vaderlijke vriend ds. Roelofsen.

Samen worstelden zij op hun knieën en de Heere hielp met de woorden: ..In de benauwdheid zal ik bij hem zijn. Ik zal hem er uit trekken en zal hem verheerlijken".

Fraanje was een ongeletterd en eenvoudig mens. Hij kon aanvankelijk nauwelijks schrijven, omdat hij geen onderwijs op enige school van betekenis had gehad. Dit kwam omdat zijn ouders hem niet hadden laten vaccineren. Zijn nagelaten preken waren door hoorders opgetekend, zoals in vroeger eeuwen ook bij Smytegelt en Immens gebeurde.

Kort na een drievoudig jubileum (zeventig jaar oud. veertig jaar gepreekt en dertig jaar in Barneveld) werd ds. Fraanje ernstig ziek. In 1949 preekte hij voor de laatste keer over: ..En Gij stelt mij voor Uw aangezicht in eeuwigheid". Daarna volgde een periode van afbrokkeling, ook in geestelijk opzicht. Meermalen was het donker, maar de ere Gods was hem dierbaar, meer dan zijn eigen lichaam.

Slot

De heer Mastenbroek vertelt nog veel meer over de zielservaringen van Gods volk en knechten. We horen namen noemen van ds. Hegeman. ds. Lamain. ds. Boone. ds. Kersten, ds. Roelofsen. ds. Van Dijke. ds. Van Reenen en ds. Heikoop. Spreker schildert ons de trouwe zorg des Heeren in het leven van Zijn keurlingen. We zagen hoede Heere hielp, naar de tijd en naar de eeuwigheid. Het zijn ervaringen uit de praktijk van het leven der genade.

Ds. Van Dieren besluit met de wens dat we zouden huiswaarts keren met dit erfgoed opdat Sions muur herbouwd zou worden. De opbrengsten van de koliekten worden nog bekend gemaakt: voor de Bond ƒ2.049.05 en voor de Vakantieweken Gehandicapten ƒ 2.583, 60 (na hertelling).

Nadat de heer Mastenbroek dc Huishoudelijke Vergadering met dankgebed heeft besloten trekt een ieder vol indrukken van deze mooie dag weer naar huis.

IJsselmuiden

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen